"وجدانم به من اجازه حضور در فرایندی غیر دمکراتیک را نمی دهد " ، این جمله ای است که محمد البرادعی یکی از نامزدهای احتمالی ریاست جمهوری مصر به عنوان بهانه خروجش از رقابت های پیش انتخاباتی مطرح کرد تا این خروج را با آن توجیه کند.
به اعتقاد بسیاری از کارشناسان با وجود آنکه ملاحظه می شود البرادعی روی جملات اعلام کناره گیری از پیش رقابتها بسیار کار کرده وسعی داشت جملات هدفمندی را علیه طرف های خاصی در داخل وخارج مصر مورد استفاده قرار دهد، اما همچنان این سخنرانی پرسش هایی در رابطه با هدف اصلی ودلیل انجام این اقدام به وجود آورد.
به گفته این کارشناسان برای شخصیتی که خود را برای رقابت با حسنی مبارک یا در بهترین شرایط جمال مبارک در آن جو کاملا غیر دمکراتیک ومخوف گذشته آماده می کرد، چگونه ساختار فعلی حاکم بر مصر (با وجود تمامی ایراداتی که به آن می رود) بدتر از دوره مبارک بوده وهم اکنون بعد از این فاصله زمانی متوجه شده که ساختار اداره کننده انتخابات ریاست جمهوری غیردمکراتیک است.
با نگاهی عمیق تر به تحولات اخیر مصر شاهد آن هستیم که این اعلام انصراف چند روز بعد از پیروزی قاطع جریان های اسلامی ـ سلفی در مصر صورت گرفته است.
از اینرو با وجود آنکه در جملات البرادعی نوک پیکان انتقادات به سوی شورای نظامی حاکم بر مصر بود، اما بی تردید کسب حدود سه چهارم کرسی های مجلس خلق (الشعب) در اتخاذ چنین تصمیمی تاثیر به سزایی داشته است.
به گفته یکی از روزنامه نگاران عرب اگر شخصیت کم تجربه تری نسبت البرادعی هم بود بازهم کسب چنین نتایجی که منعکس کننده ذائقه جامعه مصر محسوب می شود ، در یک حساب سر انگشتی متوجه می شد که در چنین ساختاری (هرچند احساسی یا تحت تاثیر پارامترهای خارجی باشد) در کوتاه مدت جایگاهی برای لیبرال ها وچپ ها در صحنه سیاسی مصر نمی توان متصور شد.
همچنین نباید فراموش کرد پیروزی اسلامگرایان به معنای آن است که قانون اساسی جدید مصر هم رنگ وبویی اسلامی-ملی خواهد گرفت ودر کنار پررنگ تر شدن پارامترهای اسلامی در این چارچوب به طور حتم اصل ممنوعیت داشتن همسر غیر مصری برای نامزد انتخابات ریاست جمهوری هم به شرایط کلی نامزدها افزوده می شود شرطی که به طور حتم البرادعی را کاملا از گردونه نامزدها خارج خواهد کرد.
مسئله قابل توجه دیگر تخریب شخصیتی است که البرادعی در دوره حسنی مبارک در معرض آن قرار گرفت. به گفته برخی از کارشناسان این سیاست چنان تاثیر گذار بوده که هم اکنون البرادعی به یکی از منفورترین اشخاص بعد از شخصیت های ساختار حاکم پیشین نیزد اقشار مختلفی از مردم مصر تبدیل شده است.
در این میان نباید فراموش کرد که جریان های گسترده ای در جهان عرب البرادعی را یکی از عاملان اصلی فراهم کردن زمینه برای تجاوز آمریکا به عراق می دانند.
برای مردی که سالها در صدر یکی از پر تنش ترین وحساس ترین سازمان های بین المللی حضور داشته، ارزیابی چنین مسایلی کاملا ساده وبدیهی می نماید وشاید سبک وسنگین کردن همین مسایل بود که باعث شد وی برای حفظ بقیه آبرویش محافظه کارانه از صحنه سیاسی مصر خارج شود.
اما با این حال همچنان این پرسش باقی است که آیا مردی که سالهاست سودای وراثت فراعنه را در مصر دارد با این خروج کاملا صحنه سیاسی مصر را ترک خواهد کرد یا آنکه برای یافتن فرصت مناسب بازگشت در حاشیه آن باقی خواهد ماند؟
پاسخ هرچه باشد او آخرین شخصیت مصری نخواهد بود که پس از موج سواری در تحولات اخیر مجبور به پیاده شدن در ایستگاه بعد از انتخابات پارلمانی خواهد بود.
نظر شما