محمد متوسلانی در گفتگو با خبرنگار مهر، درباره دلایل ساخته نشدن فیلمی از «سووشون» با وجود خرید امتیاز آن از سیمین دانشور نویسندهاش گفت: ساخت این فیلم بودجه زیاد و امکانات خاصی میخواست و متاسفانه من هر چه کوشش کردم، نتوانستم تهیه کنندهای که حاضر باشد برای آن سرمایهگذاری کند، پیدا کنم.
وی افزود: من روی ساخت این فیلم حساس بودم و نمیخواستم اما و اگری در آن باشد و میبایست کار خوبی ساخته میشد چون میدانستم که جامعه هم نسبت به این مسئله حساسیت دارد.
این فیلمساز اضافه کرد: در یک دورهای با آقای جعفری جوزانی به عنوان تهیه کننده صحبت کردیم. چون او با تلویزیون ارتباط داشت، دنبالش را گرفتیم که یک سریال تلویزیونی از این رمان ساخته شود که متاسفانه آنجا (صدا و سیما) هم زیاد روی خوشی نشان نداد و همکاری نکرد.
متوسلانی ادامه داد: در دورهای هم با آقای بهروز افخمی که آن سالها در حوزه هنری بود، باز هم به عنوان تهیهکننده صحبت شد و قرار بود این فیلم در کنار مجموعههای دیگری که در حوزه هنری در حال ساخت بود، کلید بخورد که بعد از ماجراهایی آقای افخمی از آنجا رفت و این تلاش هم عقیم ماند.
وی به مراجعه فیلمسازان مختلف از جمله رخشان بنیاعتماد و حتی یک کارگردان ایتالیایی به دانشور برای ساخت اثری سینمایی بر اساس این رمان ادامه داد: خانم دانشور پس از این موارد هم با من در ارتباط بود و میگفت که عدهای دارند مراجعه میکنند که از کتاب فیلم بسازند. تصمیم شما چیست؟ که من هم به ایشان عرض میکردم پیگیر موضوع هستم، ولی تا این لحظه موفق به پیدا کردن یک تهیهکننده خوب نشدهام.
متوسلانی افزود: آخرین مورد داوود ملاپور بود که حدود 9 سال پیش با خانم دانشور قراردادی به مبلغ 20 میلیون تومان بست و 10 میلیون را همان موقع به او (دانشور) داد و قرار شد بقیه را بعد از اینکه کار را شروع کرد، به خانم دانشور بدهد که دیگر اتفاق نیفتاد و این تلاش هم ناکام ماند.
این فیلمساز در پاسخ به این سئوال خبرنگار مهر که «با توجه به گذشت بیش از 20 سال از عقد آن قرارداد، فکر میکنید الان شرایط برای ساخت این اثر سینمایی فراهم شده است یا خیر؟» گفت: خیر! متاسفانه الان شرایط بدتر از آن موقع شده است و این اواخر نهایتاً من به خانم دانشور گفتم که واقعاً هرچقدر تلاش میکنم، به درِ بسته میخورم و اگر شما خودتان کسی را پیدا کردید و مناسب دیدید، درنگ نکنید؛ چون ظاهراً امکان ساخت فیلم سینمایی از رمان «سووشون» حداقل برای من فراهم نیست.
در رمان «سووشون» زندگی فئودالی در زمان اشغال ایران از سوی انگلیسیها در دهه 1320 به تصویر کشیده شده است
زری و یوسف در میهمانی عقدکنان دختر حاکم شرکت میکنند. از ورای چند و چون عروسی خواننده با فضای اجتماعی سالهای 1320 آشنا میشود. سالهایی که انگلیس در فارس نیرو پیاده کرده و جنگ ناخواسته با خود گرسنگی و بیماری آورده است. حاکم دست نشانده با فروش آذوقه مردم به ارتش بیگانه به قحطی دامن میزند. یوسف، خان روشنفکر و متکی به ارزشهای بومی، حاضر به فروش آذوقه مردم به ارتش بیگانه نیست و میخواهد از مردم پشتیبانی کند، اما زری - همچون همه زنان «سووشون» - مسالمت جویانه میکوشد حتی چهرههای منفی چون عزتالدوله را که هر یک به نوعی وجوه گوناگون ستمدیدگی، بیپناهی، ناکامی، فداکاری و تحمل زن ایرانی را به نمایش میگذارند، آرام کند و ....
نظر شما