به گزارش خبرنگار مهر، ورزش هرمزگان در سالهای اخیر به یک رشد مطلوب رسیده و جایگاه مناسبی در ورزش قهرمانی کشور به دست آورده است. کسب سهمیه لیگ برتر فوتبال، کسب سهمیه آسیایی تکواندو، کسب قهرمانیهای متوالی فوتسال بانوان، حضور در سوپر لیگ کاراته، حضور نوجوانان و جوانان ووشو کار در سطح اول کشور و کسب مدالهای رنگارنگ ورزشکاران رشته های انفرادی موجب شد تا ورزش هرمزگان بیشتر از گذشته بر سر زبانها بیفتد و علاقه مندان ورزشهای مختلف راهی ورزشگاهها شوند.
نگاه ورزشی برخی از سازمانها، ارگانها و صنایع به ورزش بارقه امیدی را در دل ورزشکاران هرمزگانی بوجود آورد تا جائیکه بسیاری از هیئتهای ورزشی برای تامین منابع مالی اعزام تیمهای ورزشی سعی کردند تا زیر پرچم یکی از صنایع و سازمانهای دولتی در مسابقات ملی و بین المللی حضوری قدرتمندانه داشته باشند.
کسب سهیمه های مختلف ورزشی و افزایش آمار مدالهای قهرمانی کشوری و بین المللی که آخرین آن المپیک بود باعث شور و شعف خاصی در بین جوانان و نوجوانان استان شد تا با ثبت نام باشگاهها نگاهی به حضور در سطح اول ورزش قهرمانی داشته باشند، اما متاسفانه سوء مدیریتهای ورزشی و نبود عزم جدی این روند رو به رشد را در سراشیبی افول قرار داد.
اگر نگاهی به کارنامه ورزشی سازمانها و صنایع غول پیکر کشور که در استان مستقر هستند بیاندازیم خواهیم دید به جز شرکت برق که در رشته کاراته، شهرداری بندرعباس در رشته های فوتبال، تکواندو و ووشو، شرکت گاز در ووشو نوجوانان و آلومینیوم در فوتبال و والیبال حضور داشته اند جای بسیاری از شرکتهای غول پیکر تجاری و صنعتی خالی است و تنها ورزش کارگری مختص کارگران خودشان است.
به گفته برخی از کارشناسان ورزشی و فرهنگی و حتی گلایه بسیاری از مدیران دستگاه های اجرایی استان تنها سهم مردم استان هرمزگان از حضور صنایع بزرگی همچون فولاد جنوب هرمزگان، فولاد کاوه و فولاد خلیج فارس(در حال ساخت)، آلومینیوم هرمزآل و آلومینیوم المهدی، پالایشگاه نفت بندرعباس، شرکت روی و سیمان هرمزگان، تنها آلایندگی و افتخاری همچون بودن قطب فولاد و آلومینیوم در کشور که حتی در کاهش نرخ بیکاری ساکنین بومی هرمزگان تاثیر چندانی به واسطه اشتغال افراد غیر بومی نداشته است. خواهد بود.
شرکتهای بزرگ بندری همچون تایدواتر، کاوه و غیره و داشتن مناطق آزاد قشم و کیش و به واسطه کشف میادین بزرگ گازی و نفی در خلیج فارس و استقرار شرکتهای بزرگ نفتی در هرمزگان موجب شده است تا هرمزگان به لحاظ درآمدی، صادرات و واردات، گردش مالی تجاری و اقتصادی، تولید رو به رشد صنایعی همچون فولاد و آلومینیوم (به گفته مسئولان ارشد کشور و استان) نقش موثری را در درآمد کشور ایفا کند امام دریغ از هزینه کردهای ورزشی.
یکی از موضوعاتی که غم مردم ورزشی و متین هرمزگانی را دو چندان کرده نبود مدیر دلسوز ورزشی که بتواند با یک مدیریت قاطع حداقل با جذب یک درصد از درآمدهای حاصل از گمرک بنادر و سود حاصل از تولید فولاد و آلومینیوم و صادرات مواد نفتی و گازی در راه اعتلای ورزش استان و توسعه اماکن ورزشی در ابعاد مختلف محلات، روستاها، شهرهای کمتر توسعه یافته و قهرمانی هزینه کند.
یکی از مشکلاتی که در سالهای اخیر ورزش دوستان و پیشکسوتان ورزشی از آن ابراز گلایه کرده اند نبود مدیران بومی در راس صنایع بوده است و این عامل را دلیل افول ورزش دانسته و اذعان کرده اند این مدیران پروازی که چند صباحی مهمان استان هستند تمایلی برای هزینه کردن در امر ورزش ندارند و تنها به فکر افزایش درآمدها و ارائه آمار و درآمدها به تهران هستند.
آنچه که کارشناسان و صاحبنظران آن را عامل سرعت کم و لاک پشتی ورزش هرمزگان عنوان می کنند عدم مدیریت و توانایی کافی مدیران ورزشی و مدیریت ارشد استان برای پای کار آوردن مدیران صنعتی و اقتصادی استان در امر ورزش است.
لزوم سرمایه گذاری بنگاه های اقتصادی در امر ورزش
اگر نگاهی گذرا به استانهای که شاید نصف ظرفیت اقتصادی و صنعتی هرمزگان را ندارند بیاندازیم خواهیم دید که مدیران کارخانجات تولیدی و صنعتی خودشان مشوقهای اصلی ورزشی در استانها هستند، حضور تیمهایی مانند گیتی پسند، تراکتورسازی تبریز، فولاد مبارکه سپاهان، ذوب آهن، فولاد خوزستان، مس سرچشمه، مس کرمان، نفت تهران و نفت آبادان نشان می دهد که صنایعی که در استانهای اصفهان، خوزستان، آذربایجان شرقی و فارس قرار دارند سهم خود را از حضور در این استانها ادا کرده اند.
بسیاری از صنایع نه چندان قوی دیگر در رشته های ورزشی کشتی، فوتسال، ووشو، کاراته و تکواندو مشغول به تیمداری شده اند حتی می توان دید که شهرداریهای شهرهایی که درآمد نه چندان پایداری دارند مشغول به تیمداری هستند، اما زمانیکه به استان با ظرفیت هرمزگان نگاه می کنیم شاهد آن هستیم که تیمهای ورزشی هرمزگانی مانند یتم به دنبال سرپناهی برای ادامه حیات خود هستند.
یکی از حقوق به حق مردم استان هرمزگان آن است که بدانند نقش صنایع بزرگی همچون فولاد و آلومینیوم و پالایشگاههای نفت و گاز در توسعه اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی، ورزشی و علمی استان چیست؟
قدر مسلم حضور این صنایع و صنایع پایین دستی نیازمند دانش و افراد متخصص است که لزوم ایجاد دانشکده های مختلف و تربیت نیروهای متخصص از میان بومیان همان مناطق می تواند در توسعه و پیشرفت صنایع تاثیر گذار باشد در حالی که کمتر شاهد راه اندازی این دانشکده ها هستیم و تنها راه اندازی دانشکده نفت که هنوز وضعیت نامشخصی دارد مصوب شده است.
از سوی دیگر بومیان منطقه توقع دارند تا اینگونه صنایع با واریز سهم مالیات بر ارزش افزوده و هزینه های آلایندگی به حساب درآمدی استان، دستگاههای اجرایی استان را در ایجاد خدمات فرهنگی همچون سالنهای تئاتر و سینما، دستگاه ورزش و جوانان را در حمایتهای مالی از تیمهای ورزشی و شهرداری را در زیبا سازی شهر و ایجاد فرهنگسراها تقویت کنند.
پر بی راه نیست اگر بگوییم که تا کنون خیری از صنایع و پالایشگاههای مستقر در هرمزگان به مردم استان نرسیده زیرا هنوز ندیده ایم که این بنگاه های اقتصادی بزرگ نقشی در ایجاد مکانهای فرهنگی، رفاهی، ورزشی و تفریحی داشته باشند.هر چند که این صنایع زمانیکه پای ورزش به میان می آید خود را پشت مصوبه دولت پنهان می کنند و دولتی بودن را عاملی برای عدم تیمداری بهانه می کنند. بهانه ای که این روزها مردم هرمزگان را نسبت به این صنایع نا امید و خشمگین کرده است.
هواداران تیمهای ورزشی استان این روزها چشم انتظار مشخص شدن وضعیت تیم فوتبال آلومینیوم هرمزگان برای حضور مقتدرانه در لیگ برتر و تیم فوتبال شهرداری بندرعباس و تکواندو برای حضوری آبرومندانه به عنوان نماینده ایران در آسیا هستند. این روزها در هر محفلی که بنشینید حضور تیمهای ورزشی هرمزگان در سطح اول ورزش کشور و آسیا نقل مجلس است.
پیر و جوان، زن و مرد گوش به خبرها می دهند تا ببینند استاندار هرمزگان و نماینده مردم هرمزگان در مجلس چه راهکاری برای تقویت تیمهای ورزشی تدارک دیده اند.
تیم فوتبال آلومینیوم میان زمین و آسمان
این روزها خبرهای خوشی از تیم فوتبال آلومینیوم به گوش نمی رسد و باوجود اینکه بسیاری از تیمهای لیگ برتری با بازیکنان مورد نظر برای فصل آینده در حال مذاکره و بستن قراردادهای داخلی هستند این تیم هنوز بر سر ساختار و نحوه مدیریت آن در ساختمان استانداری بحث و تبادل نظر است. برگزاری جلسات به ریاست استاندار و یا معاونینش هنوز خروجی واضح و قانع کننده ای برای هواداران و دوستداران ورزش نداشته است.
نکته قابل تامل این است که مسئولان استانی از همان اوایل فصل قبل که آلومینیوم در لیگ یک بود در جریان وضعیت نابسامان مالی این تیم بوده اند و بارها مدیرعامل مجتمع آلومینیوم المهدی اعلام کرده بود که توان تیمداری در لیگ برتر را ندارد، چرا تا کنون صبر کرده اند و امروز به دنبال برگزاری جلسات برای تعیین ساختار و انتخاب هیئت مدیره این باشگاه هستند، آیا برای مشخص شدن وضعیت باشگاه دیر نیست زمانیکه بازیکنان خوب و درجه یک لیگ در حال بستن قراردادهای خود هستند.
از سوی دیگر تیمهای ورزشی شهرداری بندرعباس هم در بلاتکلیفی قرار دارند و تیم تکواندو که سال گذشته با اقتدار توانست قهرمان لیگ برتر تکواندو ایران شود امسال باید به عنوان نماینده قهرمان آسیا در لیگ باشگاه های آسیا به قدرت نمایی بپردازد.
نظر شما