به گزارش خبرنگار مهر، ترانه ها و موسیقی های محلی هر منطقه نمادی از فرهنگ و آداب و رسوم گذشته را نشان می دهد که نوعی از نحوه زندگی گذشته را به مردم امروزی نشان می دهد.
ایلامی‌ها به خصوص عشایر، مردمی با ذوق‌اند و در سرودن ترانه‌های محلی مهارت خاصی دارند.
ترانه‌هایی با گویش‌های کردی و لری در بین مردم منطقه رواج داشته که امروز کمتر در استان شنیده می شود.
هوره از جمله ترانه های محلی کردهاست که این ترانه آهنگی است که به تنهایی و بدون استفاده از آلات موسیقی خوانده می شود.
این آواز از گذشته های دور در مناطق کرد نشین غرب کشور رواج داشته و از مطالعات وتحقیقات چنین بر می آید که هوره ریشه در گذشته ایرانیان دارد و ایرانیان در گذشته در کنار آتش، آواز هایی را می خوانده اند که هوره شبیه آن است.
معمولا آهنگ هوره با صدای هو هو هو یا آو آو آو یا هی هی هی شروع می شود و به صورت تک نفره یا دونفره اجرا می شود.
در موسیقی ایلام از سازهای دوزله، جفتان، سرنا، شیپور، ضرب، دهل، شمشال، نی و کمانچه استفاده می‌شود و این سازها در آیین‌هایی مانند عروسی، جنگ و عزا کاربرد دارند.
برخی از سازهای بومی منطقه مانند دوزله ویژگی‌هایی دارند که آن را از دیگر سازهای ایرانی متمایز می‌کند.
دوزله یا جفتا برخلاف همه سازهای ایرانی که تک صدا هستند، دو صدایی است و قابلیت همراهی با سازهای چند صدایی را نیز دارد.
موسیقی محلی در ایلام به وسیله گروهی که به آنان لوطی یا مطرب اطلاق می شود نواخته می شود.
لوطی ها هنرمندان گمنامی هستند که عموماً از لحاظ موقعیت اقتصادی اجتماعی در وضعیت مناسبی نیستند.
آنان هنر خود را یا از پدرانشان فر گرفته اند و یا به سبب علاقه و استعدادی که برای فراگیری موسیقی داشته اند به صورت تجربی آموخته اند.
یک کارشناس مسائل هنری در استان ایلام در این ارتباط گفت: موسیقی با حالات مختلف خود وسیله گویایی است تا غم ها، شادی ها، رویداد های حماسی، اجتماعی و انسانی مردم را بیان کند
اکبر رضایی گفت: به طور کلی ترانه ها در عین سادگی، حائز مشخصه ها و کیفیات پر ارزشی هستند.
وی تصریح کرد: متاسفانه به موسیقی به ویژه موسیقی های محلی از سوی مسئولان توجه آنچنانی نمی شود که این امر باعث کمرنگ شدن آن در جامعه از یک سو و از سویی دیگر وارد آمدن لطماتی به این نوع موسیقی شده است.
این کارشناس عنوان کرد: در گذشته موسیقی در تمام مراحل همراه مردم بوده است، از لالایی های مادر برای کودک گرفته تا موسیقی کار و نیایش، کشاورزان برای پاشیدن بذر نغمه ای داشتند و هنگام درو نغمه ای دیگر با هم زمزمه می کردند به طوری که در هر مرحله از کار نغمه ای خاص شنیده می شد.
وی اضافه کرد: متاسفانه در زمان حاضر نسل جوان آگاهی چندانی از میراث کشور خود ندارد به همین دلیل به سوی موسیقی های غربی و بی هویت کشیده می شود، در صورتی که با توسعه موسیقی محلی می توان ریشه بسیاری از مشکلات و همچنین فقر فرهنگی را برطرف کرد.
رضایی بیان داشت: با یک نگاه ساده به موسیقی در ایلام می توان به این موضوع پی برد که در چند سال اخیر بیشتر جوانان ما به موسیقی پاپ روی آورده اند و رفته رفته موسیقی محلی رو به نابودی گذاشته است و این نمی تواند دلیلی جز برخورد غلط با موسیقی از جانب متولیان فرهنگ و هنر در استان باشد.
نظر شما