به گزارش خبرگزاری مهر، امروز شصت و چهار سال از اشغال فلسطین می گذرد و خاطرات تلخ ملتی ستمدیده و آواره بار دیگر زنده شد.
در 15 می 1948 حادثه ای در تاریخ فلسطین روی داد که روز نکبت نامیده شد. نکبت کلمه ای عربی و به معنای مصیبت، شکست و فلاکت است. فلسطینی ها عموما این واژه را برای توصیف حوادث فاجعه باری که در پی اشغال فلسطین به همراه داشته به کار می برند.
از نظر فلسطینی ها این روز یادآور روزهای تلخ یعنی اشغال اراضی شان و اولین موج آوارگی و اخراج بیش از 800 هزار فلسطینی از منازلشان است.
پس از گذشت 64 سال از تاسیس رژیم جعلی صهیونیستی شمار آوارگان فلسطینی حدود 5 میلیون نفر است که اغلب آنها در کشورهای عربی و در اردوگاه هایی زندگی می کنند.
اشغال فلسطین نتیجه توطئه ای بود که در سال 1897 میلادی در شهر "بال" سوئیس مطرح شد و طی مراحلی با قیمومیت انگلیس بر فلسطین و صدور اعلامیه شوم بالفور در سال 1917 میلادی مقدمات حضور صهیونیستها در فلسطین و واگذاری این سرزمین به آنها فراهم شد تا اینکه سازمان ملل متحد در 29 نوامبر 1947 میلادی نزدیک به یک سال قبل از وقوع فاجعه دردناک اشغال فلسطین در سال 1948 قطعنامه 181 خود را درباره فلسطین صادر کرد و این کشور را میان یهودیان و اعراب تقسیم کرد.
33 کشور از جمله آمریکا، انگلیس و کشورهای اروپایی به این قطعنامه رای مثبت و 13 کشور نیز رای مخالف دادند و 10 کشور دیگر نیز رای مخالف دادند.
قطعنامه 181 سازمان ملل متحد مهر تاییدی بر وجود یک توطئه جهانی برای اشغال فلسطین و جدا کردن یک منطقه مهم و حیاتی از جهان اسلام و واگذاری آن به مهاجران یهودی بود.
سازمان ملل متحد با این قطعنامه، زمینه اشغال فلسطین و آوارگی میلیونها فلسطینی بیگناه را فراهم کرد. نکته جالب توجه اینکه در آن زمان حتی خود صهیونیستها با این قطعنامه مخالفت کردند.علت مخالفت آنها مربوط به زیاده خواهی صهیونیستها بود.
صهیونیستها معتقد بودند پس از تصویب این قطعنامه تنها صاحب نیمی از مساحت فلسطین می شوند، در حالی که آنها به دنبال تمام اراضی فلسطین بودند تا از این طریق به رویای دیرینه صهیونیسم یعنی تشکیل "اسرائیل بزرگ" از نیل تا فرات بسازند.
اکنون با گذشت بیش شش دهه از اشغال فلسطین هر ساله در سالروز تاسیس رژیم غاصب صهیونیستی تنها با برپایی راهپیمایی روز نکبت محکوم می شود و بیانیه هایی در رابطه با حق بازگشت آوارگان فلسطینی صادر می شود.
بدون شک اگر کوتاهی کشورهای عربی و اسلامی و ضعف و چند دستگی آنها نبود و به ویژه در شرایط فعلی اگر رژیمهای عربی همسو با غربی ها به جای بسیج امکانات خود برای سرنگونی نظام مقاوم و ضد صهیونیستی سوریه، به یاری ملت فلسطین و حمایت از مبارزان فلسطینی می پرداختند، اکنون فاجعه اشغال فلسطین و آوارگی این ملت مظلوم را نظاره گر نبودیم.
نظر شما