اجاره نشینی تیاتری ها تمامی ندارد!

به گزارش خبرنگار مهر، هفته ماضی برای تیاتر ایران هفته کشمکش بود میان دو جماعت مدیر، یک گروه جماعت مدیران تیاتری و گروه دیگر جماعت مدیران شهرداری. کشمکش بر سر این بود که هر کدام از این دو جماعت مدعی بود که کار خود را به درستی انجام می دهد و اگر کمبودی هست تقصیرش بر گردن گروه مقابل است.

حال این کشمکش بر سر چه بود. تیاتری جماعت که از بدو تولد از داشتن امکانات محروم بوده و همواره در محرومیت زندگی را سپری می کرده، چند مکان فرسوده دارد که با چنگ و دندان آن ها را برای خود حفظ کرده است. یکی از این مکان های فرسوده همانا اداره ی تیاتر است که مکانی برای تمرین گروه های بلاتکلیف تیاتری بود.

این مکان آنقدر فرسوده بود که اگر دو گروه همزمان در آن به تمرین می پرداختند تبدیل به منارجنبان تهران می شد و آنقدر تکان می خورد که مجاوران این بنا گمان می کردند جان گرفته و قصد حرکت دارد! تیاتری جماعت که همه بلایی سرشان آمده است ولی تمایل به ماندن زیر آوار ندارند تن به پیشنهاد مدیر جماعت برای بازسازی این بنا دادند.

مدیر جماعت بانگ سردادند که این بنای قدیمی را به قصری برای تمرین تیاتری جماعت تبدیل می کنند که دیگر تیاتری ها در رنج و عذاب نباشند و در میان سنگ های مرمرین و جواهرات کار شده بر دیوار و هوایی مطبوع به تمرین نمایش بپردازند. در این میان برای اینکه تیاتری جماعت با اثاث خود در خیابان نماند، مدیران خانه ای را اجاره کردند تا به صورت موقت اداره ی تیاتر باشد.

یک سال گذشت و بنای فرسوده اداره ی تیاتر خراب شد ولی بازسازی نشد! جماعت مدیر تیاتری توجیه اش این بود که جماعت مدیران شهرداری سیاهه های لازم را برای ساخت این بنای ریخته شده نمی دهند و جماعت مدیران شهرداری نیز مدعی بودند که کار در گرو صدور سیاهه های آن ها نیست.

هر روز سخنان گوناگونی بین این دو جماعت مدیران رد و بدل می شد و از سوی دیگر تیاتری جماعت رنگ بر رخسار ندارد. هر صبح جماعت بلاتکلیف تیاتری از کابوسی مهلک رها می شود و بیم آن دارد که مبادا صاحبخانه وسایلش را به خیابان بریزد و او بماند و خیابان های شهر و تمرین نمایش.

هر روز یکی از جماعت مدیران نوید می دهد که همه چیز حل است و روز بعد هیچ محلولی به دست نیامده است. حال مشخص نیست اجاره نشینی تیاتری جماعت سرانجامش چه خواهد شد.