عباس دیلمی زاده در گفتگو با خبرنگار مهر اظهار داشت: اگرچه معتقدیم تفاوتهایی میان کمپ و مراکز اقامتی است اما در گذشته که مراکز اقامتی در کشور وجود نداشت عده ای نیاز به قرار گرفتن در محیط های ایزوله و دور از خانه داشتند چراکه در محیط زندگی این افراد مواد مخدر به وفور یافت می شد و فرد معتاد نمی توانست درمان پرهیز مدار را اجرا کند.
وی ادامه داد: در آن زمان کمپهای ترک اعتیاد باتوجه به نیاز کشور همانند برپا کردن چادر راه اندازی شد. این مدل درمان دیگر نیاز جامعه نیست. اگر کمپ ها نتوانند خود را با برنامه های روز اقامتی دنیا متناسب کنند شکست می خورند.
به گفته مدیرعامل جمعیت تولد دوباره، به کمپها نقدهای بسیاری وارد است. بیش از دوهزار کمپ در کشور فعالند که تازمانی که مشتری باشد رشد قارچ گونه این اماکن ادامه دارد.
دیلمی زاده افزود: عدهای از افراد وقتی درمان اعتیاد مطرح می شود در ذهنشان ترک مطرح می شود. وقتی فرد معتاد برای درمان به کلینیکی مراجعه و تنها متادون درمانی شده و برنامه دیگری برایشان درنظر گرفته نمی شود پس از درمان اولیه از کلینیک خارج و نیاز به نگهداری دارد که به همین منظور به کمپ ها مراجعه می کند.
وی تاکید کرد: هم اکنون انواع درمان ها همانند سرپایی،کمپ و تی سی ها را داریم اما هیچ مدل درمانی متفاوتی در کشور وجود ندارد. هیچ وقت نتوانستیم تنوع برنامه های پرهیز مدار را در کشور اجرا کنیم. یکی دیگر از نقاط منفی کمپ ها عدم ارتقا برنامه های آن است. چهارسال از تصویب آین نامه کمپ ها می گذرد اما برنامه آموزش ناظران و کارکنان کمپ ها اجرایی نشده است.
مدیرعامل جمعیت تولد دوباره با بیان اینکه برخی از نیازهای جامعه در این حوزه بی پاسخ مانده است، گفت: به دنبال بی پاسخ ماندن این نیاز عدهای مداخلات غیر علمی و غیر انسانی را به اجرا گذاشتند.
دیلمی زاده با برشمردن شرایط پروتکل های راه اندازی کمپ ها تصریح کرد: اولین آیین نامه ها در سال 84 نوشته شد و براساس آن افراد مداخله گر باید یکسال آموزش ببینند که متاسفانه این موضوع نه تنها اجرا نشد بلکه روی این موضوع نیز خط کشیده شد.
نظر شما