به گزارش خبرنگار مهر، عباسعلی مطلبی صبح دوشنبه در نشستی خبری ظرفیتهای تعریف شده برای صید آبزیان را محدود و تعریف شده دانست و اظهار داشت: موسسه تحقیقات شیلات ایران هرساله میزان مجاز برداشت انواع آبزیان از آبهای کشور را اعلام می کند که این مسئله در راستای قانون حفاظت از آبزیان صورت می گیرد.
وی ادامه داد: به علت برداشت بی رویه، آلودگیهای صنعتی و نفتی و همچنین ورود فاضلابها به دریا میزان ذخایر برخی گونه ها کاهش یافته و در معرض تخریب قرار گرفته اند.
رئیس موسسه تحقیقات شیلات ایران افزود: ما بر اساس مطالعات و تحقیقات و ظرفیت موجود ذخایر آبزیان در کشور میزان مجاز صید را اعلام می کنیم اما متاسفانه میزان صیادی در کشور بیش از حد مجاز است.
مطلبی با اشاره به افزایش بسیار زیاد تعداد شناورهای صیادی طی 10 سال گذشته، عنوان کرد: تعداد شناورهای صیادی در کشور طی 10 سال گذشته از حدود 10 هزار شناور به بیش از یک میلیون شناور صیادی افزایش یافته که این مسئله میزان تلاش برای صیادی را افزایش داده و این مسئله ذخایر برخی گونه های آبزیان را به خطر انداخته است.
وی بر اقتصادی کردن فعالیتهای صیادی و همچنین اصلاح روشهای صید تاکید کرد و بیان داشت: ما باید در روشهای صیادی از ابزارهای نوین استفاده کنیم و میزان ذخایر و ظرفیتهای خود را مدیریت کنیم تا این ذخایر برای نسلهای آینده هم باقی بمانند.
رئیس موسسه تحقیقات شیلات ایران یکی از راهکارهای کاهش فشار بر ذخایر دریا را تولید آبزیان در قفس و مزارع پرورش ماهی دانست و تصریح کرد: باید ناوگان صیادی شمال و جنوب کشور را ساماندهی کنیم و همچنین به پرورش آبزیان در سایتهای پرورش ماهی و با استفاده از شیوه های جدید در قفس توجه داشته باشیم تا به ذخایر آبزیان کشور آسیب وارد نشود.
مطلبی همچنین در خصوص کمبود آبزیان مورد نیاز کارخانجات تولید کنسرو ماهی در هرمزگان و واردات تن ماهیان از دیگر کشورها، گفت: این کارخانجات نیز بر اساس تحقیقات و پیش بینی ها در خصوص مواد اولیه ایجاد نشده اند و در حالیکه میزان ذخایر تن ماهیان در کشور مشخص است بیش از حد مجوز ایجاد کارخانه کنسروسازی صادر شده است.
وی اضافه کرد: این کارخانجات باید بر اساس توجیهات اقتصادی و پیش بینیها ایجاد شوند و در غیر این صورت شاهد عدم تامین منابع آبزیان این کارخانجات و واردات تن ماهیان از دیگر کشورها خواهیم بود که در حال حاضر نیز این مسئله به وقوع پیوسته است.
نظر شما