به گزارش خبرنگار مهر، سومین پیشوای شیعیان در خانه امام علی(ع) و دامان پاک حضرت فاطمه الزهرا(س) متولد شد چون خبر ولادتش به پیامبر گرامی اسلام رسید، با خوشحالی به این خانه نورانی آمد.
اسما کودک را در پارچه های سپید پیچید و خدمت رسول خدا آورد، پیامبر بر گوش کودک اذان و اقامه زمزمه کرد که در این هنگام امین وحی الهی، جبرئیل، فرود آمد و گفت: سلام خداوند بر تو ای رسول خدا، این نوزاد را به نام پسر کوچک هارون "شبیر(حسین)" نامگذاری کن.
شهید، طیّب، سرور جوانان اهل بهشت، سبط، رشید، وفی، وفادار، مبارک، پیرو رضای خدا، دلیل و راهنما برذات حق، مطهر، برّ، نیکوکار، یکی از فروخورندگان خشم از مهمترین القاب امام حسین(ع) است و کنیه آن حضرت "ابو عبداللَّه" بود و برخی نیز گفته اند کنیه اش "ابو علی" می باشد همچنین مردم پس از شهادتش او را "ابو الشهداء و ابو الاحرار" کنیه دادند.
سالار شهیدان از مهمترین القاب امام حسین (ع) است چرا که ایشان در راه چایداری دین اسلام در مقابل ستون کفر ایستادند و خون خود را نثار در راه حق کردند در این باره امام صادق (ع) ششمین پیشوای شیعیان فرمود: بر حسین جفا روا مدارید وی را زیارت کنید که سید الشهدا و سید شباب اهل الجنه است. همچنین شهدا از تبار اهل بیت برترین شهدا می باشند و از میان شهدا اهل بیت همانند حمزه و امام حسین بر سایرین نیز برتری دارند.
امام حسین(ع) تربیت یافته مکتب پیامبر اسلام و امام علی(ع) دارای صفات اخلاقی و اجتماعی برجسته بود، ایشان با همه خویشتن داری آیینه تمام نماى فضیلت ها،عدالت گستری، بزرگمنشی ها، فداکاری ها، جانبازی ها، خداخواهی ها وخداجویی ها، عبادت، سخاوت، ایثار،شجاعت، صراحت، تواضع، ایثار، مهربانی، عفو و بخشش، احسان، احترام به معلم، آموزش غیرمستقیم، رعایت بزرگ‌ترها و قبول عذرخواهی بود.
رسول اکرم (ص) به نوبه خود، به تربیت سبط و ریحانه خود امام حسین(ع) اقدام فرمود و فیض کرامت‌ها و فضایلش را به او ارزانی داشت و وی را با ارزشها و اصول خویش پرورش داد تا مثالی از آن حضرت باشد. در این باره تاریخ نگاران نوشته اند: آن حضرت، امام حسین را بسیار مورد توجه و عنایت خویش قرار می داد و در بیشتر اوقات اورا به همراه خود داشت و عطر معرفت و پاکی خود را به مشامش می رساند و کارهای نیکو و مکارم اخلاقش را برای وی ترسیم می کرد. و هنگام صباوت، سوره توحید را به او آموخت.
از مهم ترین ویژگی های اخلاقی حضرت این است که در روایات آمده است ایشان همتای قران اند ، رسول الله (ص) عترت خویش را عدل و همتای قرآن معرفی کرد از حضرت سوال شد منظور از عترت چه کسانی هستند، فرمودند: منظور من امام حسن و حسین و نه امام از فرزندان حسین (ع) که نهمین آنان مهدی آنان است می باشد.
همچنین از روایات متواتری است که از رسول الله (ص) درباره اهل بهشتیان سوال کردند و ایشان فرمودند: الحسن و الحسین سید اشباب اهل الجنه. بر این اساس بهشتیان همه جوانند و امام حسین همانند برادرش امام حسن سید و سالار و برتر و مهتر جوآنان بهشت اند.
از دیگر ویژگی های این امام بزرگوار سخاوت ایشان بود و در این باره می فرمایند: بهترین مال آن است که آبروی تو را حفظ کند و کسی که از تو حاجتی بخواهد، آبروی خود را با این درخواست ریخته است. پس تو با محروم نکردن او، آبروی خودت را حفظ کن.
پیشوای سوم شیعیان در عبادت زبانزد عام و خاص بودایشان در روز عاشورا نیز به عبادت و راز و نیاز با معشوق خویش پرداخت امام بزرگوار در سپیده دم روز عاشورا، نماز را آغاز کرد که که بنا به گفته مورخان، خود و یارانش، به علت عدم وجود آب نزد آنان، برای نماز تیمم ساختند و خانواده و یارانش به آن حضرت اقتدا کردند، پیش از آنکه تعقیب نمازشان را به پایان برسانند، طبلهای جنگ در اردوگاه ابن زیاد، نواخته شد و دسته های کاملاً مسلحی از سپاه به پیش آمدند؛ همچنین در روز ظهر عاشورا امام حسین با یاران و اهل بیتش به نماز ایستاد و در این نماز بود که تیرهای دشمن به بدن نورانی و الهی ایشان فرود آمد.
امام حسین (ع) در طول دوران زندگی 56 ساله اش، شش سال از عمرش با پیامبر بزرگوار و سى سال از زندگی اش را با پدرش امیرالمومنین(ع) سپری کرد وبا ولایت پذیری و در راه تثبیت دین اسلام در جنگ‌هاى جمل، صفین و نهروان شرکت داشت.
در تمام طول مدتى که معاویه از مردم براى ولایتعهدى یزید، بیعت می‌گرفت ، امام حسین(ع) به شدت با اومخالفت کرد و هرگز تن به بیعت یزید نداد و ولیعهدى او را نپذیرفت و حتى گاهى سخنانى تند به معاویه گفت و یا نامه‌اى کوبنده براى او نوشت.
امام در آن لحظات پایانی، عمر خویش نیز به یاد خدا بود به گونه که به سوی خدا روی آورد و با قلبی متوجه به پروردگار، با او به راز و نیاز و تضرع در پیشگاه وی پرداخت و از فجایع و مصیبتهایی که به آن حضرت رسیده بود، گفت:بر قضای تو صبر می کنم که پروردگاری جز تو نیست، ای فریادرس! مرا پروردگاری جز تو و معبودی به غیر از تو نیست، بر حکم تو صبر می کنم، ای مددرسان کسی که مددرسانی نداشته باشد! ای پیوسته ای که او را پایانی نباشد! ای زنده کننده ی مردگان! ای پایدار بر هر نفسی! میان من و آنان حکم کن که تو بهترین حاکمان هستی.
این امام حسین(ع) بود که با توکل به خدا با خانواده و یاران اندکش در مقابل اهریمن ایستاد و درس های بزرگی را به یادگار گذاشت و اینگونه در تاریخ ماندگار شد و گستره دین اسلام امروز در کشورهای منطقه نیز طنین انداز شد.
در میان سخنان حماسی سیدالشهدا شعاری نمادین و افتخار آمیز "هیات من الذلة" که نشانه گویای آزادگی و آزادمنشی و دین سرافرازی اوست در راه امر به معروف و نهی از منکر یعنی در راه اساسی ترین اصلی که ضامن بقای اجتماع اسلامی ، به درجه شهادت نائل شد.
نظر شما