گرمای داخلی مشتری به اثبات رسید

به گزارش خبرگزاری مهر، جت استریم آمریکا شمالی که از غرب به شرق در فراز این قاره می وزد سهم مهمی در آب و هوا دارد و هوای سرد را از شمال پایین می آورد یا مناطق غربی را از دمای هوای زمستانی محافظت می کند.

جت استریمها (Jet stream) یک جریان هوای با سرعت بالا هستند که به صورت یک تونل باد فرضی در ارتفاعات بالای اتمسفر زمین در لایه تروپوپاز قرار گرفته است.

جت استریم در سطح زمین به واسطه گرمایی ایجاد می شود که از سوی خورشید به زمین می رسد و ستاره شناسان پیشتر فرض کرده بودند که جت استریمهای مشابه در سیاره مشتری نیز چنین خاستگاهی دارد.

این درحالی است که اطلاعات جدیدی از سوی کاوشگر کسینی ناسا که از اول ژوئیه 2004 در مدار مشتری بوده نشان می دهد که جت استریمهای مشتری دارای یک منبع قدرت متفاوت است و این منبع قدرت گرمای درونی این سیاره است.

ژوپیتر یک سیاره بزرگ گازی است که اتمسفر آن عمیق است و لایه های ضخیمی از ابر در ارتفاعات بالای آن وجود دارد.

جت استریمها در لایه های مختلفی وجود دارند، برخی از آنها برای چشم غیر مسلح قابل مشاهده است و دیگران زیر ابرهای بالایی پنهان شده اند.

دوربینهای کاسینی می توانند با انعکاس نور نزدیک مادون قرمز تصویری از لایه های پایین تهیه کند، اگرچه این تصاویر نخستین چشم انداز ما به دینامیک اتمسفری در لایه های پایین بوده که نور خورشید در وسعت قابل توجه به آن نفوذ نمی کند.

یک تیم به ریاست تونی دل جنیو از موسسه مطالعات فضایی گودارد در نیویورک با استفاده از نرم افزار دنبال کردن ابرها حرکات و سرعتهای ابرها را در 560 تصویری را که بین سالهای 2005 تا 2012 جمع آوری شده تحلیل کردند.

این گروه که نتایج تحقیقات خود را در مجله ایکاروس منتشر کرده اظهار داشتند که جت استریمهای مشتری به جریانهای مخالف اتمسفر مشتری مرتبط است. این جریانهای مخالف در اتمسفر بالاتر ضعیف هستند، نقطه ای که تحقیقات قبلی نشان داده بود گرمای آن به علت وجود خورشید است و در سطوح پایین تر قوی تر هستند.

دانشمندان در نتیجه تحقیقات جدید توانستند به این نتیجه برسند که این گرمای سیاره ای از گرمای خورشید نشأت نگرفته است.

براساس گزارش لس آنجلس تایمز، گرمای داخلی در سطوح پایین تر این سیاره آب را تبخیر کرده و پیش از متراکم کردن برای تولید ابر و باران به لایه های بالاتر اتمسفر می رساند. این شکل از تراکم گرما تولید می کند که در نتیجه آن جریانهای مخالفی ایجاد می شود که جت استریمها را حرکت می دهند.

جت استریم را می‌توان یک تونل باد پر سرعت در ارتفاعات بالا دانست. این رخداد معمولاً در ارتفاعات حدود 11 هزار متر بالای سطح زمین دیده می‌شود. در زمان جنگ جهانی دوم ژاپنیها با استفاده از این پدیده به آمریکا حمله کردند. آنها با محاسبات دقیق بالنهایی را که پر از بمب بودند تا ارتفاع 15000 متری بالا می‌فرستادند و این کانال باد آنها را تا آمریکا حمل می‌کرد، زیرا تا آن زمان هنوز هیچ هواپیمایی توان پرواز تا آمریکا را نداشت.