به گزارش خبرنگار مهر، عزیزالله محمدی در نخستین همایش بررسی چالشهای تبلیغات و اسپانسرشیب در ورزش کشور ضمن بیان مطلب فوق گفت: کنفدراسیون فوتبال آسیا در زمینه نزدیک کردن خود به فوتبال اروپا اعلام کرده است از سال 2014 باشگاهها باید برای حضور در مسابقات آسیایی مجوز حرفهای دریافت کنند که یکی از مهمترین اصول برای دریافت این مجوز بدهکار نبودن است.
وی با بیان اینکه استانداردسازی باشگاهها شامل 11 آیتم مهم میشود که در بند 4 آن به بازاریابی هم اشاره شده است، افزود: در این بند به باشگاهها تاکید شده است که مدیریت مسابقات، رسانه، بازاریابی و مالی خود را مشخص و کاملا به روز کنند و به آنها اعلام شده نمایندگان AFC بازاریابی سالیانه باشگاهها را مورد بررسی قرار خواهند داد.
رئیس اتحادیه فوتبال اضافه کرد: طرح تجاری برای درآمدزایی هم دیگر مباحث مهم از دیدگاه AFC است که سال گذشته متاسفانه تنها یکی دو باشگاه آن را ارائه کردند. کنفدراسیون فوتبال آسیا هم اگر یک باشگاه از 18 باشگاه ایران این طرح را ارائه نکنند امتیاز کامل آن را به فوتبال کشورمان اعطا نخواهد کرد.
وی در این خصوص مثالهایی را هم به این شرح عنوان کرد: سال گذشته تراکتورسازی مدارک خود در زمینه مالی را به صورت ناقص ارائه داده بود که به خاطر همین باشگاه AFC به باشگاههای دیگر ایران توجه نکرد و 6.8 امتیاز این بخش را از امتیاز کلی فوتبال ایران کسب کرد. مس سرچشمه هم که فهرست 18 بازیکن حرفهای خود را به صورت درست ارائه نکرده بود، همانند تراکتورسازی باعث شد 6.8 امتیاز از فوتبال ایران کسر شود.
محمدی با بیان اینکه باشگاهها باید نهادی تجاری باشند زیرا فوتبال صنعت است، ادامه داد: کنفدراسیون فوتبال آسیا برای رسیدن به این موضوع مهم در فوتبال 22 راهکار ارائه کرده که باشگاهها با عمل به آنها میتوانند به طور اصولی به نهادی تجاری و در مجموع بخش خصوصی تبدیل شوند.
وی کم بودن حق پخش را به دلیل دولتی بودن صدا و سیما و باشگاهها عنوان کرد و افزود: در نشستی که جدیدا با هیئت رئیسه مجلس داشتیم اعلام کردیم با توجه به پخش مستقیم 80 بازی فوتبال در شبکه ملی و 250 بازی از شبکههای استانی و اختصاص 20 ساعت زمان برنامههای ورزشی شبکههای مختلف صداوسیما به فوتبال، باید رقم حق پخش به مراتب بیشتر شود.
رئیس پیشین سازمان لیگ با بیان اینکه باید در کنار این مسائل به پولی که صدا و سیما از قبال تبلیغات پیش در زمان پخش و پس از بازی به دست میآورد نیز توجه نمود، خاطرنشان کرد: اگر به همان اندازه که برای تهیه سریالها و فیلم هایی که یک سوم فوتبال هم بازدیدکننده ندارند بودجه در نظر گرفته میشود و یا زمان و تماشاگری که فوتبال در صداوسیما به خود اختصاص میدهد، به فوتبال پول پرداخت شود، حداقل 90 میلیارد تومان در سال باید به باشگاهها پرداخت شود.
وی صحبتهایش را این گونه ادامه داد: اگر صدا و سیما نصف درآمدش از فوتبال را به باشگاهها اختصاص دهد، بسیاری از مشکلات باشگاهها برطرف میشود.
عزیزمحمدی اضافه کرد: من به هیئت رئیسه مجلس گفتم در کنار این 90 میلیارد تومان اگر دولت و مجلس هم 90 میلیارد تومان دیگر هم به باشگاهها بدهد تا درمجموع به هر باشگاهها 10 میلیارد تومان برسد، در یک پروسه زمانی مشخص، باشگاهها به طور کامل خصوصی شده و روی پای خود خواهند ایستاد.
وی با طرح این موضوع که تا وقتی باشگاهها خصوصی نشوند این مشکلات برطرف نخواهد شد، افزود: مدیران دولتی یک سال یا کمتر و یا بیشتر در یک باشگاه هستند و همه پول خود را برای نتیجه گیری صرف جذب مربی و بازیکن میکنند. یا مانند باشگاه پرسپولیس یک مدیری تبلیغات شهرداری را میگیرد و مدیر بعدی که میآید در وسط فصل ناگهان از بالا به او میگویند که این تبلیغات را عوض کند، بدون اینکه با اسپانسر هماهنگ شود.
رئیس اتحادیه فوتبال باشگاههای کشور تصریح کرد: این اتفاقات ماحصل دخالت غیر فوتبالیها در فوتبال است، چون باشگاهها دولتی هستند. تا زمانی که خصوصی نشده و خودشان برای خود تصمیم نگیرند، شاهد این مشکلات خواهیم بود.
وی با بیان اینکه پیش از ترک سمتش در سازمان لیگ قرارداد 28 میلیارد و 500 میلیون تومانی برای حق پخش بسته است که 10 برابر رقمی است که در ابتدای فعالیتش در این بخش دریافت میکرده، تاکید کرد: این درست است بازیکن و مربی باید مالیات بدهند اما اگر دولت بخواهد از حق پخش تبلیغات روی پیراهن، بلیت فروشی و مسائل دیگر هم مالیات بگیرد دیگر دخل و خرج باشگاهها یکی نخواهد شد.
محمدی در پایان گفت: ما نباید برای خصوصی کردن سرخابیها و در اختیار قرار دادن آنها به مردم بترسیم. تا این دو خصوصی نشوند سایر باشگاهها هم به طور درست خصوصی نمیشوند و همان اتفاقی که برای داماش، استیل آذین و راهآهن رخ داد، برای آنها رخ میداد. بهتر است شعار ندهیم و دروغ هم نگوییم. بنده مطمئنم بخش خصوصی به راحتی میتواند این دو باشگاه را بدون نیاز به کمک دولت اداره کند.
نظر شما