فقدان ژن آرامش در افرادی که بیخوابی دارند/ ارثی بودن بیخوابی

به گزارش خبرگزاری مهر، هزاران نفر از افرادی که شرایط جسمانی سالمی دارند با سطحی از کمبود خواب کنار می آیند که می تواند سایرین را به شدت مضطرب کند. این افراد تنها کسانی نیستند که از بیخوابی رنج می برند، کارگران شیفی و افرادی که بیماری های ذهنی دارند نیز از دیگر قربانیان بی خوابی تلقی می شوند. این افراد جزو یک گروه تازه شناسایی شده از مردم قرار می گیرند که بدون ژن خواب راحت متولد می شوند.

به این معنا که این افراد در مقابل احساس گرما و آسایشی که فرد پیش از خواب ظرف 15 دقیقه حس می کنند مصون هستند. ژن آنها طوری طراحی شده که به جای این احساس گرما و آرامش به نوعی حالت هشیاری ذهنی به خود می گیرند. خواب عادی و طولانی برای این افراد غیر ممکن است.

فقدان ژن آرامش در این افراد به این معنا است که آنها در این شرایط احساس آرامش نمی کنند و قرار گرفتن در حالت خواب برایشان دشوار است.

ژنهای بیخوابی دیگری هم وجود دارند که دوره های بیداری مکرر را برای فرد به همراه می آورد یا برخی دیگر فرد را ساعت 4 صبح از تختخواب بیرون می آورد و وی را مجبور می کند که روز خود را در این ساعت آغاز کند اما همین ژن تا ساعت 4 بعد از ظهر آنها را خسته و فرسوده می کند.

تا چند وقت گذشته، بی خوابی یک عارضه کاملا روانشناسی شناخته می شد که به واسطه استرس، اندوه یا از بین رفتن ساعات منظم خواب براثر سفرهای متعدد یا شیفت کاری ایجاد می شود. اما اکنون پزشکان درحال بررسی یک توضیح ژنتیکی برای این مسئله هستند که چرا دست کم یک سوم از انسانها دارای مشکلات خواب موقتی یا دائمی هستند.

اما با این تفاسیر محققان پیش از این هم اعتقاد داشتند که شش تا پنج نوع بیخوابی مختلف به ژنها ارتباط دارند. از این رو امکان ساخت داروهایی که بتواند به خنثی شدن تأثیر سیگنالهای شیمیایی که این ژنها را تولید می کنند، کمک کرده و می تواند به عنوان یک گزینه در نظر گرفته شود.

براساس اظهات ایوس فن سومرن -رئیس بخش تحقیقات خواب موسسه عصب شناسی هلند و به عنوان یکی از کارشناسان برجسته جهانی، بی خوابی از نخستین نیاکان انسانی به ما رسیده است. در آن زمان یک یا دو نفر از افراد یک قبیله که می توانستند بیدار بمانند از جامعه خود که در خواب بودند محافظت می کردند.

فن سومرن، بی خوابی غیرقابل توضیح به ندرت کودکان را تحت تأثیر قرار می دهد و به علل ناشناخته در بزرگسالی خود را نشان می دهد.

براساس تحقیقات انجام شده 20 درصد از جمعیت تا پیش از 60 سالگی به بیخوابی مبتلا می شوند، این مشکل معمولا در خانواده ها وجود دارد و موجب می شود که ارتباط ژنتیکی متقاعد کننده تر باشد.

ماه گذشته انجمن پزشکی سلطنتی در بریتانیا یک نشست ویژه برای بحث درباره آخرین نتایج یافته ها درباره اختلالات ژنتیکی خواب برگزار کرد.

آدرین ویلیامز استاد طب خواب در کالج کینگ لندن اظهار داشت: همه این اطلاعات بسیار جدید است و درک ما هنوز در مراحل اولیه قرار دارد، پیش از این هنگام بررسی اختلالات خواب به سابقه خانوادگی توجه ای نمی کردیم چرا که به نظر مرتبط نمی رسد اما امروز به نظر می رسد که این سابقه به وضعیت بیمار بسیار مرتبط است.