روز ابرکوه و ظرفیت هایی که به کار نیامد/ منزلگاه امام غریب در غربت

به گزارش خبرنگار مهر، در سال 195 هجری شمسی برابر با هشتم ربیع الاول ۲۰۱ هجری قمری، کاروانی به ابرکوه رسید و مدتی در این شهر توقف کرد که دل ها را با خود می برد.

این کاروان، کاروان علی بن موسی الرضا بود که برای آغاز غربت از مدینه به مرو سفر کرد و در سفر خود چند شهر منزلگاه خود قرار داد و یکی از این شهرها، ابرکوه بود.

و اکنون مردم شهرستان ابرکوه چون سالیان گذشته خود را برای برگزاری روز ورود امام رضا(ع) به ابرکوه آماده می کنند.

یکی از اهدف اجرای برنامه روز 17 آبان که از سوی شورای فرهنگ عمومی به نام روز ابرکوه نیز نامیده شده است، معرفی این مکان مقدس به مردمان دیگر نقاط کشور است و اگر چه اجرای این برنامه برای نخستین بار در استان یزد به یک الگوی کشوری تبدیل شد، اما اینکه آیا ابرکوه حداقل به همین خواسته خود رسیده است، امری است که نیاز به کار کارشناسی و احیانأ آسیب شناسی دارد.

در تمام نقاط دنیا از پتانسیل های بالقوه موجود برای دسترسی به اهداف خود استفاده می کنند و این در حالی است که در این شهرستان کمترین توجه به این امر شده است.

اگر در صدد آسیب شناسی تنها همین یک پتانسیل شهرستان که تعداد آنها کم نیز نیست بر آییم به وضوح به این مسئله پی می بریم.

مسجد بیرون که میعادگاه مردم ابرکوه و منزلگاه امام هشتم است به جز روز 17 آبان با بی توجهی روبرو است و درب آن حتی بیشتر اوقات بر روی مردم بسته است.

نکته جالبتر از این، عدم وجود حتی یک تابلو یا دیوار نوشته برای راهنمایی زوار امام رضا(ع) و هدایت آنها به این مکان در شهرستان است و آنان از وجود این محل هیچ اطلاعی ندارند.

در برنامه های اجرا شده این روز جمع زیادی از مردم در قالب شبه کاروان و همراهی شرکت دارند که از وجود این پتانسیل نیز در این روز و چند روز مانده به آن هیچ استفاده ای نمی شود.

برگزاری با برنامه جشنواره های فرهنگی و هنری در این ایام به فراموشی سپرده شده است و کمتر می توان نشانی از آنها یافت.

نکته جالب این است که در شهری که منزلگاه هشتم قرار دارد و در دهه کرامت، هیچ برنامه ای در محل مسجد بیرون اجرا نمی شود و این محل متبرک، غریبانه به فراموشی سپرده می شود؛ در حالی که در شهرستان های همجوار ابرکوه در استان فارس که تنها گذرگاه امام بوده است و هیچ مکانی منتسب به آن حضرت وجود ندارد، شاهد برگزاری جشنواره های متعدد هستیم.

نکته مهم دیگر که باید در این گونه برنامه ها مورد توجه قرار گیرد، بهره گیری از رسانه های جمعی است که در این امر نیز شاهد سستی ستاد برگزاری مراسم هستیم و امسال این سستی به اوج خود رسیده و تاکنون حتی یک نشست خبری نیز انجام نشده است و بسیاری از افراد رسانه ای حتی به صورت کامل اعضای ستاد و نقش آنها در اجرای برنامه ها را نمی دانند.

به جرأت می توان گفت که اگر معدود خبرنگاران شهرستان با علاقه خود به پوشش خبرهای این روز همت نگمارند، هیچ خبری در این زمینه از طرف این ستاد و ادارات مرتبط مخابره نمی شود و حتی خبرنگاران فعال در این زمینه نیز هیچگاه در چند سال گذشته دیده نشده اند.

به نظر می رسد که برای برگزار کنندگان این مراسم کیفیت چندان مطرح نیست و اگر چه در چند سال گذشته و با اجرای برخی از برنامه ها در صدد افزایش کیفیت این برنامه گام داشته اند اما بیشتر توان صرف برگزاری مراسم شده و به قابلیت های آن و کیفیت برگزاری مراسم توجهی صورت نگرفته و این برنامه اکنون در با دیدی سطحی برگزار می شود.