تکواندو ایران و دومین ناکامی پس از المپیک/ پشت ضعف‌ها پنهان می‌شوند

به گزارش خبرنگار مهر، شانزدهمین دوره رقابتهای جام جهانی تکواندو با حضور 13 تیم به از روز جمعه در آروبا آغاز و یکشنبه شب گذشته با قهرمانی کره جنوبی به پایان رسید. تیم ملی کشورمان با شکست سنگین 27 بر13 در بازی نهایی عنوان نایب قهرمانی را به خود اختصاص داد.

گفته می شد این دوره از مسابقات با حضور 16 تیم برتر دنیا برگزار خواهد شد که تنها 13 تیم به آروبا رفتند که برخی از آنها در جغرافیایی مدعیان جهانی تکواندو جایی در هسته مرکزی ندارند. اگر در کنار نام کشورمان، کره جنوبی، اسپانیا، چین تایپه، امریکا و تا حدودی مصر را به عنوان بهترینهای جهان معرفی کنیم، روسیه، دومنیکن، ونزوئلا، برزیل، ازبکستان، چین و کشور میزبان در تکواندو دنیا محلی از اعراب ندارند. 

با این شرایط نمی توان گفت مسابقات سطح بالایی حداقل در دورهای مقدماتی شاهد بودیم. در همین شرایط  نیز تیم ملی کشورمان بعد از برتری مقابل دومینیکن به زحمت روسیه را برد و بدون بازی یک چهارم به نیمه نهایی رسید. در این مرحله با یک امتیاز اختلاف چین را شکست داد و راهی بازی پایانی شد.

در واقع باید اذعان داشت که سیر نزولی تکواندو که از مسابقات قهرمانی آسیا در اردیبهشت ماه آغاز شد و در المپیک لندن ادامه پیدا کرد با کم توجهی مسئولان فدراسیون به مسابقات جام جهانی رسید.

رقابتهای جام جهانی در یک وزن برگزار شد، وزنی که به  گواه نتایج ملی پوشان کشورمان در رقابتهای مختلف قاره ای و جهانی نقطه قوت تکواندو ایران است. اینکه چرا نتیجه دیدار پایانی با این اختلاف امتیاز ثبت شد سئوالی که است که باید کادر فنی برای آن پاسخی قانع کننده داشته باشد. 

یوسف کرمی، فرزاد عبداللهی و علیرضا نصر آزادانی، سه مرد طلایی ایران در مسابقات جهانی 2011 ، مسعود حجی زواره قهرمان آسیا ، مهران عسگری و  روح الله طالبی قهرمان دانشجویان جهان کم تجربه نبودند و بارها و بارها رقبای کره ای را شکست داده اند . پس نمی توان جوانی ، کم تجربگی و ... را بهانه قرار دارد.

از سوی دیگر مدیریت فدراسیون و در راس آن سید محمد پولادگر مشکلاتی که بارها و بارها از سوی کارشناسان و اهالی فن اعلام شده را نادیده گرفته و از آن به عنوان غرض ورزی یاد کرده است. در حقیقت پولادگر تاب انتقاد ندارد و به جای استفاده از نظر کارشناسان و دلسوزان تکواندو که بعضا برخی از آنها  خود روزی در تیم های ملی دستی بر آتش داشته اند،‌آنها را مقابل خود می بیند و نه کنار خود!

تکواندو ایران در المپیک لندن شکست خورد و کمیته کارشناسی بعد از بررسی دقیق دلایلی را عنوان کرد که بیشتر پاک کردن صورت مسئله بود تا کار کارشناسی ! نتیجه آن بررسی هم همین شد که در آروبا رقم خورد.

اگر فدراسیون نشین ها نتایج تیم ملی در آروبا را بخواهند همانند بازیهای المپیک بررسی و به زغم خود کارشناسی کنند و نایب قهرمانی را افتخاری بزرگ به ثبت رسانده و پشت ضعف های آن پنهان شوند، بدون شک بازهم شاهد تداوم سیر نزولی تکواندو خواهیم بود.

در اینکه نایب قهرمانی عنوان با ارزشی است شکی نیست ولی با در نظر گرفتن پتانسیل بالای تکواندو ایران، بودجه و هزینه ای که برای تیم اعزامی انجام شد، نفراتی که در قالب تیم حضور داشتند و همچنین عناوین قهرمانی جهان  در سالهای 2010 و 2011 نمی تواند قانع کننده باشد. در این بین بحث اصلی از دست رفتن قهرمانی است و بعد از پنج نایب قهرمانی  و دو قهرمانی در جام جهانی بازهم نمی توان انتظار نایب قهرمانی از تیم قهرمان داشت.

تکواندو ایران عناوین قهرمانی نوجوانان جهان، قهرمانی آسیا و قهرمانی جام جهانی را در سالهای اخیر به  زحمت و تلاش فراوان به دست آورد که از ابتدای سالجاری تاکنون هر سه عنوان را از دست داده اگر روند کار فدراسیون به همین شکل باشد بدون شک قهرمانی مسابقات جهانی را که سال 2011 در کره جنوبی و بعد از 40 سال نصیب ملی پوشان شایسه کشورمان شد نیز از دست خواهد رفت.

بیست و یکمین دوره رقابتهای قهرمانی جهان تابستان آینده به میزبانی مکزیک برگزار خواهد شد و در صورت تداوم این روند باید شاهد شکست های دیگری از تیم ملی باشیم و شاخص رئیس فدراسیون مقصر اصلی تمام ناکامی های اخیر است و باید دلایل آن را تشریح کند.