هروس آوانسیان در گفتگو با خبرنگار مهر به روند رایزنیهایی که منجر به انتصابش به عنوان رئیس کمیته داوران فیبا آسیا (کنفدراسیون بسکتبال آسیا) شد، اشاره کرد و اظهارداشت: اردیبهشتماه گذشته که فینال رقابتهای باشگاههای غرب آسیا میان دو تیم مهرام و الریاضی در تهران برگزار شد، هاکوب خاجیریان، دبیر فیبا آسیا در این مورد مذاکراتی را با من انجام داد.
وی تصریح کرد: از همان زمان رایزنیها و مذاکرات برای حضورم در کمیته داوران فیبا آسیا دنبال شد. البته طی یکی دو ماه گذشته این قضیه خیلی جدیتر شد تا اینکه پنجشنبه گذشته نامه رسمی فیبا آسیا برای پذیرفتن شرایط ریاست کمیته داوران به دستم رسید. بعد از دریافت این نامه بود که موافقت رسمی و قطعی خود را برای پذیرفتن مسئولیت ریاست کمیته داوران فیبا آسیا اعلام کردم.
داور بینالمللی بسکتبال ایران که از سال 1991 قضاوت در سطح داخلی را آغاز کرد و همزمان طی 13 سال گذشته هم در عرصه بینالمللی سوت میزد، اعلام کرد که از اول فوریه برابر با 13 بهمن ماه کار خود را به عنوان رئیس کمیته داوران فیبا آسیا به طور رسمی آغاز خواهد کرد.
این داور ایرانی با بیان اینکه دفتر فعالیتهایم در کمیته داوران فیبا آسیا در لبنان است، یادآور شد: احتمالا بعد از آغاز رسمی کارم در این کمیته، حضور خیلی کمرنگی در ایران و بسکتبال کشورم خواهم داشت اگرچه من امسال و طی برگزاری نیم فصل نخست رقابتهای لیگ برتر هم هیچ قضاوتی نداشتم. آخرین قضاوت من در مسابقات باشگاهی آسیا انجام شد.
آوانسیان با یادآوری اینکه پیش از این یک مالزیایی ریاست کمیته داوران فیباآسیا را بر عهده داشت، گفت: با تغییراتی که در کادر اجرایی فیبا آسیا ایجاد شد و به خصوص حضور هاکوب خاجیریان به عنوان دبیر، ایجاد تغییر در مدیریت کمیتهها طبیعی بود.
رئیس ایرانی کمیته داوران فیبا آسیا در مورد مهمترین برنامهای که برای مدیریت این کمیته لحاظ کرده است، اظهارداشت: مهمترین مسئله بالا بردن سطح داوری آسیاست تا به هنگام برگزاری مسابقات قهرمانی آسیا در سطح ملی، نوجوانان، جوانان و حتی باشگاهی نیازی به استفاده و همکاری با داوران اروپایی نباشد. اگرچه آنها از دوستان ما هستند اما باید داوری آسیا تا این سطح ارتقا یابد.
هروس آوانسیان در پایان تاکید کرد: قضاوت ویژگیهای خود را دارد و مدیریت هم همین طور؛ هرگز نمیتوان این دو مقوله را با هم مقایسه کرد. ضمن اینکه من به عنوان رئیس کمیته داوران فیبا آسیا سعی میکنم بدون جانبداری و گرایش به سمت کشورم، رفتار عادلانهای در سیستم مدیریتم اجرا کنم اگرچه در شرایط مساوی به سمت ایران گرایش خواهم داشت مانند گزینش یک داور از میان دو داوری که در سطح کاملا برابر هستند و یکی از آنها ایرانی است.
نظر شما