همه عنایات و الطاف خدا به مومن در دنیا و آخرت به خاطر ایمان و عمل و اخلاق اوست. ایمان و عمل و اخلاق که از ارزش های ذاتی است به او ارزش بخشیده، تا جایی که وجود مومن فوق همه ارزش هاست، و به خاطر این ارزش والاست که مورد محبت و مغفرت است و در قیامت جایگاهش بهشت و پذیرایی اش نعمت های الهی است.
ارزش مومن در روایات اهل بیت (ع) به صورت اعجاب انگیز بیان شده است. روایت شده پیامبر اسلام به کعبه نظر کرد و گفت: مرحبا به بیت، چه بزرگ و عظیمی و چه بزرگ است حرمتت نزد خدا، سوگند به خدا حرمت مومن از تو عظیم تر است؛ زیرا برای تو یک حرمت است و برای مومن سه حرمت: حرمت در مال، حرمت در خون و حرمت در شان و اعتبار، چون کسی حق ندارد به مومن گمان بد بورزد.
و نیز آن حضرت فرمود: خدا که ثنایش بزرگ است می فرماید: سوگند به عزت و جلالم، آفریده ای را در میان همه آفریدگانم محبوب تراز مومن نزد خود نیافریده ام. و نیز فرمود: المومن اکرم علی الله من ملائکه المقربین؛ مومن نزد خدا از فرشتگان مقرب گرامی تر است.
حضرت رضا علیه السلام از پدرانش از پیامبر (ص) روایت می کند که رسول اکرم (ص) فرمود: مومن نزد خدای عزوجل مانند فرشته مقرب است و در حقیقت مومن نزد خدا از فرشته مقرب هم بالاتر است.
مومن در دایره اطاعت و عبادت، اخلاص و ایمان، درستی و راستی و کرامت و فضیلت قرار دارد و بر این عقاید استقامت می ورزد. او در این دایره بدون این که تحت تاثیر حوادث تلخ و شیرین قرار گیرد ثبات قدم دارد و دست در دست کسانی که بیرون از این دایره هستند نمی گذارد.
مومن با حق و حق با مومن است و مومن همیشه در آن جهتی است که حق است. مصداق اتم و اکمل این معیت و گردش، وجود مبارک امیر المومنین (ع) است چنان که پیامبر اسلام درباره او فرمود: علی مع الحق و الحق مع علی یدور حیثما دار. پیروان امیر المومنین (ع) که مومن حقیقی هستند مانند امام بزرگوارشان همه جا و در همه شرایط با حق هستند و حق هم با آنان است و در آن جهتی حرکت می کنند که حق حرکت می کند.
مومن تسلیم خواسته خداست
مومن برخلاف فاسق بر اساس باور و معرفت، و ایمان و یقین و درک این حقیقت که کسب ارزش و به دست آوردن خوشبختی فقط از راه تسلیم بودن به خواسته های حق و انجام دادن اوامر دوست و ترک محرمات و آراسته شدن به فضایل اخلاقی میسر است، با عشقی توام با معرفت، و همتی هماهنگ با اخلاص و اراده ای همراه با نشاط به دعوت حضرت حق گردن می نهد و روز و شبش را در خدمت به پروردگارش سپری می کند، و دقت دارد که در هیچ زمینه ای قدمی برخلاف مولا برندارد . مومن در وقت معین نماز به نماز می ایستد، هنگام استطاعت به زیارت بیت الله می رود، خمس و زکات را می پردازد و برای اقامه دین حق در فضای زندگی مردم به امر به معروف و نهی از منکر اقدام می کند و چشم و گوش و زبان و شکم و شهوت و دست و پا را از گناهان و معاصی حفظ می نماید. و با دمیدن هلال ماه مبارک رمضان با شوقی وافر و نشاطی کامل و مهری جامع و عشقی سرشار به فضای ماه مبارک در می آید.
قرآن مجید مومنان را "خاشع در نماز" ، روی گردان از کارها و سخنان بیهوده و پرداخت کننده زکات و حافظ عفت و پاکدامنی و امین و وفادار به پیمان و محافظت کننده بر نمازهای واجب معرفی می کند.
امیر المومنین (ع) می فرماید: مومن در برابر حوادث و مصایب و فتنه ها و آشوب ها بردبار و باوقار است و در برابر امور ناخوشایند پابرجا و شجاع است، شکیبایی در بلا و سپاسگزار در فراخی و گشایش و قانع به روزی خداست، به دشمنان ستم نمی ورزد، و بار سنگینی بر دوستان نیست، مردم از او در راحتیند و خود او برای راحت مردم در سختی و مشقت است.
رسول خدا (ص) در توصیف مومن فرموده است: حرکاتش لطیف و نرم و محضرش شیرین است، از میان امور، برترینش را می طلبد و از اخلاق رفیع ترینش را می جوید، بر کسی که با او دشمن است ستم نمی ورزد و به خاطر کسی که به او عشق دارد گناه نمی کند، هزینه زندگیش اندک و یاریش به مردم بسیار است، عملش را نیکو انجام می دهد چنان که گویی ناظری بر او نظارت دارد، از حرام چشم فرو می پوشد، دارای جود و سخاوت است، سائلی را محروم نمی کند، کلامش را سنجیده می گوید، زبانش از باطل گویی لال است، باطل را از دوستش نمی پذیرد و حق را بر ضد دشمنش بر نمی گرداند، جز برای دانا شدن نمی آموزد و جز برای عمل کردن دانا نمی شود، اگر با اهل دنیا قرار گیرد، زیرک ترین آنان است و اگر با اهل آخرت سلوک کند پرهیزگارترین آنان است.
نظر شما