به گزارش خبرنگار مهر، همواره امور تخصصی نیاز به نگاه تخصصی دارد و افرادی که قرارست در حوزه‌ای تخصصی فعالیت کنند باید از این نگاه برخوردار باشند. گاه در مدیریت برخی امور شاید نیاز به نگاه تخصصی در اولویت نباشد و نگاه مدیریتی درست و برنامه ریزی مناسب در اولویت قرار گیرد. اما وقتی قرار است فردی برنامه ریزی و مدیریت رویدادی تخصصی را عهده‌دار شود وجود نگاه تخصصی و داشتن تخصص درباره رویداد مدنظر در اولویت قرار می‌گیرد.
طی سه سال اخیر در عرصه مدیریت تئاتر با یک دایره محدود در مدیریت مواجه شدیم که این دایره محدود باعث شده مدیران موجود در عرصه تئاتر در یک روند چرخشی در پشت میزهای مختلف قرار گیرند. گویا تصمیم گیرندگان تئاتری و مدیران و مسئولانی که برای این عرصه تخصصی تصمیم می‌گیرند گرایش به افراد و مدیرانی دارند که بیشتر تابع نظر و آرای مدیران بالادستی خود هستند.
انتخاب دبیر جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر نیز به عنوان مهمترین رویداد عرصه تئاتر که جایگاه مهم و خاصی را در عرصه هنری ایران دارد از این امر مستثنی نیست. وقتی قرار است دبیری برای برپایی رویدادی تخصصی انتخاب شود باید معیارهای انتخاب کاملا تابع نگاهی کارشناسانه باشند نه سلیقه‌ای.
لزوم حضور فردی به عنوان دبیر جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر داشتن سوابق تخصصی در عرصه هنری تئاتر است. این موضوع را می‌توان در دبیران دوره‌های گذشته تئاتر فجر رصد کرد و به این یقین رسید که دبیران دوره‌های گذشته پیش از اینکه سوابق مدیریتی داشته باشند از هنرمندان تئاتر بوده‌اند.
حسین مسافرآستانه، حسین پارسایی، محمد حیدری، حسین فرخی، مجید سرسنگی، فرهاد مهندس‌پور، سعید کشن‌فلاح و رحمت امینی از جمله دبیران جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر بوده‌اند که پیش از اینکه وارد بدنه مدیریت تئاتر شوند از هنرمندان تئاتر بوده‌اند.
اما در راستای اتفاقات سؤال برانگیزی که طی سال‌های اخیر در بدنه تصمیم گیری و مدیریت تئاتر رخ داده دبیر سی و دومین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر نیز به صورت سؤال برانگیزی انجام شد.
اسماعیل عالی‌زاد که طی ماه‌های حضور خود در عرصه مدیریت تئاتر به عنوان یکی از اعضای شورای مرکزی نظارت و ارزشیابی معرفی و شناخته شده است، دبیر جشنواره سی و دوم تئاتر فجر شد. این در حالی است که وی در میان خانواده تئاتر به عنوان یک هنرمند و یا مدیر تئاتری شناخته شده نیست.
اسماعیل عالی‌زاد که طی ماه‌های حضور خود در عرصه مدیریت تئاتر به عنوان یکی از اعضای شورای مرکزی نظارت و ارزشیابی معرفی و شناخته شده است، دبیر جشنواره سی و دوم تئاتر فجر شد. این در حالی است که وی در میان خانواده تئاتر به عنوان یک هنرمند و یا مدیر تئاتری شناخته شده نیست.
با نگاهی به کارنامه کاری دبیر جشنواره سی و دوم می‌توان مشاهده کرد فعالیت‌های تخصصی وی در دو عرصه جامعه شناسی و رسانه ملی است و کتب تألیفی وی نیز با عناوین "مقدمه‌ای بر مخاطب و مخاطب‌شناسی"، "وسایل ارتباط جمعی و مشارکت سیاسی"، "فرهنگ سیاسی از رهگذر تلویزیون" در همین راستا هستند.
اینکه حضور به عنوان داور و یا بازبین جشنواره یا جشنواره‌هایی تئاتری می‌تواند به عنوان کارنامه کاری تخصصی فردی در عرصه تئاتر باشد سؤالی است که پاسخ آن را انتخاب دبیر سی و دومین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر داده است.
جالب این است که مدیران تصمیم گیرنده از دبیران می‌خواهند که از نظر و آرای هنرمندان و صاحب نظران تئاتر برای برگزاری هر چه تخصصی‌تر جشنواره تئاتر فجر استفاده کنند اما خود برای انتخاب دبیر مهمترین رویداد تئاتری اهمیت چندانی به نظر و آرای این صاحبنظران تئاتر نمی‌دهند.
از سوی دیگر مدیرکل هنرهای نمایشی طی گفتگویی اعلام کرد که سیاست مدون و مشخص جشنواره تئاتر فجر قرار است توسط دبیر جشنواره سی و دوم در اولویت امور و کارها قرار گیرد. این در حالی است که تدوین سیاست مدون و مشخص جشنواره تئاتر فجر نیازمند تفکر و نگاه تخصصی در حوزه تئاتر است.
شاید این مهم را در تئاتر ایران نمی‌توان نادیده گرفت که در عرصه مدیریت تئاتر افراد مختلف حق دارند که حضور در عرصه هنر و مدیریت هنر را تجربه کرده و در کارنامه کاری خود قرار دهند اما این واقعیت را هم نباید نادیده گرفت که بهای این حضور و تجربه اندوزی را خانواده و هنرمندان تئاتر و در نهایت هنر تئاتر پرداخت می‌کند.
نظر شما