به گزارش خبرنگار مهر، حدود پنج ماه پیش موزه‌ای با عنوان هنرهای سنتی - ملی با حضور همسر رییس‌جمهور در مجموعه ارگ آزادی افتتاح شد. در گذشته بیشتر آثار صنایع دستی، در پژوهشکده هنرهای سنتی نمایش داده می‌شدند، ولی اکنون به‌عنوان آثار یک موزه جدید معرفی و نمایش داده می‌شوند.
پیش از این پژوهشکده هنرهای سنتی و کارگاههای آن از جمله کارگاههای تولید پارچه که بخش مهمی از هنرهای سنتی ایران به شمار می آیند در جریان انتقال کارمندان بخش صنایع دستی به استان اصفهان، جمع آوری شد و این کارگاهها نیز قرار بود به اصفهان برود اما پس از مدتی مدیران سازمان میراث فرهنگی متوجه اقدام غیرکارشناسی خود در زمینه انتقال کارمندان به اصفهان شدند و معاونت صنایع دستی دوباره به تهران برگشت و کارگاههای تولید پارچه نیز دوباره برپا شد.
منتها عملیات برپایی این کارگاهها به حدی وقت گیر و حساس است که هنوز بعد از پنج ماه حدود ده کارگاه برپا شده اما نخ کشی و متصل کردن قطعات برخی از آنها هنوز در حال آماده شدن است. از سوی دیگر این کارگاه با رشد منفی حضور متخصصان رو به رو شد با این حال چهار نفر هنوز مانده اند و مشغول به کار هستند.
برخی از کارگاههای ریسندگی پارچه برپا شده مربوط به تکنولوژی بافت پارچه های زربفت بوده است که هر چند اضافه کردن دستگاه بافندگی ژاکارد کمی از سنت آن را از 50 سال پیش تا کنون به مدرنیته تبدیل کرده اما هنوز رنگ و لعاب این دستگاهها سنتی است و هنوز هم می توان پیرمردها و پیرزن های نشسته پشت دستگاه را به یاد آورد که خم و راست می شدند و پارچه می افتند چه با نخ های گلابتون و زربفت چه با ابریشم و مخمل.
موزه هنرهای سنتی با داشتن چندین کارگاه ریسندگی پارچه درصدد است تا بتواند دوباره پارچه های سنتی را ببافد و آن را به اد بازدیدکنندگان بیاورد و روش بافت برخی از پارچه ها را احیا کند. به همین دلیل اکنون که چند تا از کارگاهها برپا شده، هنرمندان و کارشناسان بافت پارچه های سنتی درحال بافت پارچه زربفت دورو هستند.
شاید اگر همین چند هنرمند در این حوزه فعال نبودند اکنون کارگاه بافت پارچه های زربفت را یا موریانه خورده بود و یا آنها هم مثل روش بافت پارچه های سنتی دیگر از یادها رفته بودند.
نظر شما