سعدی افشار مرجع همه افرادی بود که وارد عرصه سیاه‌بازی می‌شدند

صادقی درباره تأثیرگذاری زنده‌یاد سعدی افشار در زمینه سیاه‌بازی و نمایش‌های ایرانی به خبرنگار مهر گفت: سعدی افشار به مدت 5 دهه بهترین چهره سیاه‌بازی ایران بود و حتی تبدیل به نماد نمایش روحوضی شد. او مردی با تربیت و فرهنگ مردمی بسیار ریشه‌دار بود. او تکنیک‌های بسیاری به‌ویژه به لحاظ زبانی را به مرور زمان آموخته بود و در کنار آن حضوری استثنایی روی صحنه تئاتر داشت که ناشی از صدای نقره‌ای و زنگ‌دار منحصر به فردش بود.

این هنرمند با سابقه تئاتر تأکید کرد: سعدی افشار حضور روحی تمام عیاری روی صحنه تئاتر داشت که باعث می‌شد بر صحنه و همچنین بازیگران دیگر چیره شود. از دیگر ویژگی‌های جذاب او شوخی‌های سرضرب و بداهه‌‌گویی‌های منحصر به فردش بود که همه این‌ها باعث شد تا از سعدی افشار چهره‌ای محبوب، موفق و استثنایی آفریده شود. 

کارگردان و نویسنده آثار متعددی نظیر "یادگار زریران"، "هفت قبیله گمشده" و "سحوری" ادامه داد: هر کسی که وارد عرصه سیاه‌بازی شد کم و بیش مرجع اول و آخرش سعدی افشار بود. بعد از زنده‌یاد مهدی مصری هیچ کس موفق‌تر و بهتر از سعدی افشار نبود.

صادقی در پایان یادآور شد: سعدی افشار بیشتر از آنچه از هنرمندان پیش از خود درباره سیاه‌بازی آموخته بود، به این هنر افزود. به دلیل بیماری در سال‌های اخیر وضعیت جسمانی خوبی نداشت ولی قدرت و شیرینی بیانش توانسته بود این موضوع را جبران کند.