اکبر رضوانیان با بیان اینکه موضوع واگذاری بناهای تاریخی به بخش خصوصی طبق اصل 44 قانون اساسی از مدتها پیش مطرح بوده است، به خبرنگار مهر گفت: باید واگذاری خانه های تاریخی به بخش خصوصی با تدبیر انجام شود به این معنا که در فرد متقاضی، تخصص و علاقه مندی به حفظ میراث فرهنگی دیده شود نه اینکه به آن بنای تاریخی به چشم کسب و کار نگاه کند.
وی افزود: اگر هویت خانه های تاریخی حفظ شود و متقاضی در این باره تعهد بدهد دیگر شاهد آن نیستیم که مالک خانه از کمد MDF استفاده کند.
رضوانیان بیان کرد: متاسفانه اکنون برخی از متقاضیان بناهای تاریخی تنها هدفشان گرفتن وام است و بعد از اینکه با مشکلات این کار دست و پنجه نرم کردند، آن را رها می کنند.
وی به یکی از بناهای تاریخی در استان اصفهان اشاره کرد و گفت: این بنا در سالهای اخیر به 7 نفر واگذار شد و فقط از اعتبارات و تسهیلاتش استفاده کردند. بنابراین سازمان میراث فرهنگی باید بداند متقاضی از تحویل گرفتن این بنای تاریخی چه قصد و نیتی دارد. اگر دلیلش قانع کننده بود، آن را واگذار کند.
مالک کوچکترین خانه تاریخی کاشان تصریح کرد: واگذاری بناهای تاریخی به بخش خصوصی در نفس، کار بسیار خوبی است چون از سیستم دولتی بیرون می آید و آن بنای تاریخی فعال تر از قبل می شود ولی به شرطی که در این واگذاری اتفاقی نیفتد که بگوییم ای کاش این بنا در دست دولت بود.
وی افزود: بخش زیادی از هزینه بناهای تاریخی، هزینه مرمت و نگهداری آنهاست که سازمان میراث فرهنگی باید بعد از واگذاری به بخش خصوصی، آن را تامین کند ضمن اینکه حمایتهای کارشناسی آن نیز ادامه داشته باشد نه آنکه مانند خانه های تاریخی کاشان که طرح مرمت مشارکتی 50 درصدی را با سازمان میراث فرهنگی آغاز کردند، از کرده خود پشیمان شوند چون در میانه راه، سازمان میراث فرهنگی حمایت خود را ادامه نداد.
این کارشناس میراث فرهنگی ادامه داد: دولت باید بتواند از متقاضیان بناهای تاریخی که نگاه فرهنگی و حفاظت دارند حمایت کند تا در کنار آن بخش خصوصی بتواند درآمدزایی نیز داشته باشد.
نظر شما