فاجعه شیمیایی از جنگ تحمیلی تا سوریه

سردار محمدباقر نيكخواه فرمانده پدافند شيميايي در دوران دفاع مقدس: استفاده از گازهای سمی‌، میکروبی و شیمیایی براساس مفاد پروتکل 17 ژوئن 1925 ژنو ممنوع شده است ولی سابقه نشان می‌دهد از تاریخ تصویب پروتکل تاکنون موارد متعددی از این سلاح‌های کشتار جمعی مرگبار استفاده شده است؛ نظیر کاربرد آن توسط ایتالیا در لیبی و اریتره، فرانسه در مغرب و تونس، ژاپن در منچوری چین، مصر در یمن، آمریکا در ویتنام و هند و چین و شوروی سابق در افغانستان و گسترده‌ترین جنگ شیمیایی علیه ایران توسط عراق. حاصل جنگ شیمیایی در جهان بیش از شش میلیون مصدوم و صدها هزار کشته از مردم بی‌گناه کشورهای مختلف است.

 استفاده از مواد سمی و سلاح شیمیایی علاوه بر تصریح ممنوعیت در پروتکل 1925 ژنو، در اساسنامه دیوان بین‌الملل کیفری «لاهه»، در زمره جنایات جنگی محسوب می‌شود. همچنین براساس مفاد کنوانسیون چهارگانه 12 اوت 1949 و «پروتکل‌های دوگانه الحاقی 8 ژوئن 1972 ژنو»، نسل‌کشی و جنایت علیه بشریت به شمار می‌رود.

 در «کنوانسیون شیمیایی 13 مارس 1993 پاریس» نیز که تاکنون 188 کشور به عضویت آن درآمده‌اند استفاده از این سلاح‌ها به شدت ممنوع اعلام شده و سازمان منع سلاح‌های شیمیایی( OPCW ) که مقر آن در «لاهه» هلند قرار دارد بر این امر نظارت دارد. در ماه جاری سومین کنفرانس بازنگری کنوانسیون سلاح‌های شیمیایی نیز در مقر لاهه‌ برگزار شد و ریاست دوره‌ای آن با ایران است.

 با عنایت به مطالب فوق، اشاره می‌شود به مورد استفاده جدید از این سلاح‌های شیمیایی در جنگ مخالفان سوریه اعم از سلفی‌ها، القاعده،‌ جبهه‌النصره، وهابی‌ها،‌ارتش ملی، ارتش آزاد و تروریست‌های اجیر شده عرب و اروپایی بخصوص تروریست‌های آلمانی که اخیرا به جبهه مخالفان پیوسته‌اند.

استکبار جهانی بعد ار حمایت از عراق و مشارکت در ارتکاب جنایات جنگی علیه ایران با انجام 582 نوبت حملات شیمیایی، قربانی کردن تعداد کثیری از رزمندگان و همچنین مردم غیرنظامی ایران و عراق، این بار دست خود را از آستین گروه‌های تروریست مخالف حکومت قانونی سوریه به درآورده و با حمایت، تجهیز و مشارکت سعودی، قطر و کشورهای غربی، مجوز کاربرد سلاح‌های مرگبار شیمیایی را به سران گروه‌های ضدمردمی و ایادی جیره خوار صادر کرده است و در پی آن گروهک‌های ضدمردمی در سطح محدود از گاز خطرناک و مختل کننده سیستم اعصاب «سری‌سارین» با علامت اختصاری« GB » و همچنین گاز خفه‌کننده (احتمالا فسژن و دی فسژن)، از مرز ترکیه و شمال لبنان علیه مردم بی‌گناه اطراف شهر حلب و مناطقی که شبه نظامیان با مقاومت‌های مردمی روبرو شده‌اند استفاده کرده و موجب مصدومیت تعداد قابل توجهی از مردم مناطق مورد حملات بخصوص زنان و کودکان شده است.

این درحالی است که حامیان غربی عربی آنان انگشت اتهام را به سوی دولت سوریه نشانه گرفته‌اند. از طرفی، مقامات سوریه رسما در چندین نوبت از دبیرکل سازمان ملل درخواست کرده‌اند که گروه کارشناسان سلاح‌های شیمیایی خود را جهت مشاهده آثار و علایم حملات و بقایای تجهیزات بجا مانده از کاربرد سلاح‌های شیمیایی به منطقه اعزام کنند که ظاهرا دبیرکل سازمان ملل با این درخواست موافقت کرده است ولی در نظر دارد به این بهانه حافظان به ظاهر صلح سازمان ملل را نیز در سراسر مناطق درگیر مستقر کند.

به نظر می‌رسد همانگونه که در جنگ شیمیایی عراق علیه ایران، اعضای ثابت شورای امنیت با تحمیل اراده و اعمال نظرات سیاسی مانع از انجام ماموریت صحیح و موضع‌گیری بیطرفانه و منصفانه کارشناسان می‌شدند، همانگونه نیز این بار سیاست‌ حمایت‌ جانبدارانه از مخالفان سوریه را ادامه داده و به کشور سوریه از نظر روانی فشار وارد می‌کنند.

در این میان اظهارنظرها و چندپهلوگویی‌های «چاک هاگل» وزیر دفاع آمریکا در سفر به امارات متحده و «میگوئل رودریگز» از مقامات کاخ سفید در نوع خود قابل توجه است که با کلی گویی‌ها و تناقض فراوان،‌ جنگ روانی مضاعفی را علیه سوری‌ها به راه انداخته‌اند بخصوص این که مواضع تحریک‌آمیز رژیم غاصب اسرائیل آن هم پس از موفقیت‌های ارتش سوریه در منطقه استراتژیک «عتیبه» و بیرون راندن تروریست‌ها و جنایتکاران، ‌بسیار محسوس و چشم‌گیر است.

اکنون که ارتش سوریه بجای دفاع، راهبرد تهاجم و بیرون راندن دشمنان ملت را در پیش گرفته و تروریست‌ها را با شکست‌های متوالی مواجه کرده‌ است، عملیات روانی جدید غرب و سران عربی حامی آنان درصدد روحیه دادن به ایادی خود هستند و استفاده از سلاح شیمیایی و ادعای کاربرد آن نیز در این راستا تلقی و ارزیابی می‌شود.