تقویت حضور جهانی هنرهای تجسمی/ از هنر دینی غافل نشویم

 ایرج اسکندری، هنرمند نقاش و استاد دانشگاه هنر در گفتگو با خبرنگار مهر در مورد انتظاراتش از دولت آینده گفت: من به عنوان هنرمندی که سالهاست در  عرصه هنرهای تجسمی چه در امر آموزش و چه در خلق اثر کار می‌کنم از مدیران دولت آینده می‌خواهم که عرصه را برای ورود هنرهای تجسمی کشورمان در مجامع بین‌المللی باز کنند.

وی افزود: تعامل میان هنرمندان کشورمان با هنرمندان سایر کشورها برای پیشرفت هنر ایران بسیار مهم است در نتیجه از دولتمردان آینده می‌خواهم که به حضورمان در جوامع بین‌المللی تجسمی توجه بیشتری داشته باشند.

اعزام هنرمندان به خارج در کما

وی به جایگاه جامعه هنری ایران در میان هنرمندان دنیا اشاره و بیان کرد: خاطرم هست قبلا هنرمندان شاخص هنرهای تجسمی به نوبت برای برگزاری نمایشگاه در کشورهای مختلف به خارج از کشور اعزام می‌شدند و با نمایش آثارشان در این کشورها به نوعی داد و ستد فرهنگی انجام می‌شد.

اسکندری استفاده هنرمندان خارج از ایران از اندیشه‌های هنرمندان ایرانی و بالعکس را از اثرات این نمایشگاه‌ها دانسته و بیان کرد: در دولت نهم و همینطور در دولت هشتم هنرمندان به شهرک هنرهای تجسمی پاریس می‌فرستادند تا مدتی آنجا باشند و ضمن حضور در کارگاه‌های هنری از موزه‌های این شهر هم استفاده می‌کردند که این امر در دولت دهم مسکوت ماند.

وی ادامه داد: همگی می‌دانیم که ایران در برخی کشورها مثل کرواسی، انگلیس، هلند و ... مکان‌هایی دارد که استفاده گالری دارد و آتلیه‌هایی برای هنرمندان هستند که اکنون مشخص نیست که از آنها چه استفاده خاصی می‌شود که هیچ چیز بروز داده نمی‌شود. من از دولتمردان آینده می‌خواهم که هنرمندان ایرانی این فرصت را داشته باشند که از این گالری‌ها استفاده کنند.

اسکندری به دوران مدیریت شالویی بر مرکز امور تجسمی ارشاد اشاره کرد و گفت: شالویی اصرار زیادی داشت که بینال ونیز جدی گرفته شود. من نیز در این دوسالانه مهم حضور داشتم. حضور و شرکت در این بینال بالا بردن اسم ایران در مجامع مهم هنری است ولی بعد از دوران شالویی دیگر کسی رنگ ونیز را به خود ندید. اینها فرصت هایی است که دولت دهم نادیده گرفت.

گلایه از موازی‌کاری در بخش هنر

این هنرمند نقاش خواستار این شد که دولت بعدی در برنامه‌های فرهنگی هنری خود به حذف دستگاه‌های موازی نیز توجه داشته باشد و بیان کرد: ما سازمان‌های دولتی فرهنگی مختلفی داریم و نیز موسسات خصوصی هم هستند که در عرصه تجسمی کار می‌کنند و هرکدام برای خود حکومت دارند. کارهای موازی به جز تلف کردن بودجه و بالا بردن هزینه‌ها نتیجه دیگری ندارد.

وی خاطرنشان کرد: من به عنوان یک هنرمند فعال در عرصه هنرهای تجسمی سه دولت گذشته را کنار هم می گذارم و آنها را با هم مقایسه می کنم و می گویم که در ارتقا دادن سطح کیفی و کمی هنر و هنرمندان دولت هشتم بهتر عمل کرد البته با حضور مدیرانی مثل صادقی و حسینی راد نیز عملکرد دولت در عرصه هنرهای تجسمی نسبتا خوب بود ولی شالویی بار دیگر شکوفایی را به هنر بازگرداند ولی بعد از کنار گذاشتن وی باز هم هنرهای تجسمی نزول کرد.

بی‌توجهی به نقاشی

وی به مسکوت ماندن نقاشی در دولت دهم اشاره کرد و گفت: نقاشی در این سال‌ها به سمتی رفت که معلوم نبود بودجه‌هایش کجا خرج می‌شود. وقتی جشنواره‌ها خیلی دولتی باشد هنرمندان زیادی در آن حضور نمی‌بابند.

اسکندری که سابقه دبیری شورای خرید آثار هنری که در دولت نهم شکل گرفت نیز بود در این مورد توضیح داد: من 7 _ 8 نفر از هنرمندان و استادان به‌نام هنر ایران را کنار هم جمع کردم تا شورایی خوب و قوی برای خرید و فروش دولتی هنر داشته باشیم ولی آن طرح فراموش شد و اهانت‌هایی شنیدیم.

رابطه غیر انکار هنر و دین

اسکندری رابطه هنر و دین را رابطه‌ای غیرقابل انکار دانست و توضیح داد: ما اساسا هنر و دین را وجودهای دور از هم نمی‌دانیم و هر دولتی هم که سر کار بیاید باید این جریان را سرلوحه کار خود بداند.

وی با ذکر این جمله که نظام کشور ما جمهوری و اسلامی است، در پایان گفت: هیچ دولتی نمی‌تواند از این شاه‌کلید هنر کشورمان غفلت کند. هنر هنرمند با دین تعریف و دین با هنر پایدارتر می‌ماند و این دو مقوله جدا از هم نیستند پس هر دولتی و با هر نظری هم که بر سر کار بیاید باید به مساله هنر و دین کاملا توجه کند البته هنر دینی که خالی از شعارزدگی باشد.