تئاترشهری که بازسازی آن از ساختش طولانی‌تر شد

به گزارش خبرنگار مهر، واژه "بازسازی" طی سال‌های اخیر در تئاتر ایران معنا و مفهوم خاصی پیدا کرده است. طی این سال‌های "بازسازی" با ترکیباتی نظیر "از بین رفتن آکوستیک سالن"، "شبیه به رستوران سنتی شدن"، "تعطیل شدن تئاتر" و "بلاتکلیفی هنرمندان تئاتر" مترادف شده است. نکته جالب در خصوص واژه "بازسازی" در تئاتر ایران این است که روند طی شده برای انجام بازسازی در مجموعه تئاتر شهر به عنوان قلب تپنده تئاتر حرفه‌ای ایران از روند ساخت این بنای هنری زمان بیشتری را به خود اختصاص داده است.

طراحی و ساخت تئاتر شهر طی 6 سال انجام شده است اما بازسازی این مجموعه که اولین بار در سال 86 کلنگ آن زده شد تا سال 92 ادامه پیدا کرده و این در حالی است که بازسازی انجام شده نه تنها تأثیر مثبتی بر تئاترشهر نداشته بلکه به زعم بسیاری از هنرمندان و فعالان تئاتر باعث از بین رفتن برخی نقاط قوت و داشته‌های این مجموعه تئاتری شده است که طی سال‌ها فعالیت مستمر به دوران فرسودگی خود نزدیک شده است.

بازسازی صورت گرفته در سال 86 اقدامی در زمینه مقاوم‌سازی مجموعه نبود و تنها به تغییر نمای داخلی راهروهای مجموعه، تبدیل سالن شماره دوی تئاتر شهر به سالن کنفرانس و تغییراتی دیگر در برخی فضاهای داخلی تئاتر شهر محدود شد. با گذشت چند ماه از بازسازی صورت گرفته نواقص و معایبی در تئاتر شهر نمود پیدا کرد و بارها در آن ایام مدیران و مسئولان فرهنگی و هنری تداوم بازسازی و برطرف شدن این معایب را منوط به اختصاص بودجه مورد نیاز می‌دانستند.

سال‌ها سپری شدند و در سال 92 طبق اعلام روابط عمومی مجموعه تئاترشهر بازسازی این بنای تئاتری از سر گرفته شد. اما چگونگی و مراحل مختلف این مرحله از بازسازی به مدیریت تئاترشهر اعلام نشده و تنها نامه‌ای در خصوص تداوم بازسازی مجموعه از سوی دفتر طرح‌های عمرانی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به مدیریت تئاترشهر ارائه شده بود.

البته روابط عمومی تئاتر شهر در جدیدترین اطلاع رسانی خود گزارشی از این مرحله از بازسازی را تهیه و منتشر کرده است. در این گزارش آمده است: با تصویب و ابلاغ این طرح شرکت "پیکرنهاد" به عنوان طرف قرارداد دفتر طرحهای عمرانی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به مجموعه تئاترشهر معرفی شد. با تامین اعتبار در اولین دور حضور این شرکت در مجموعه تئاترشهر روند بازدید، طراحی، برنامه ریزی و اولویت بندی موارد بازسازی در طول 6 ماه صورت گرفت.

طبق این گزارش تعویض سیستم های برق و تاسیسات، طراحی و ساخت تابلوهای برق فرسوده، سینی کشی، نصب و جانمایی تابلوهای برق، نقشه کابل کشی و شرایط داکت بندی کابل ها در مجموعه تئاترشهر، خرید و نصب دیزل ژنراتور برق اضطراری، خرید و نصب دستگاه تهویه هوای اصلی در بام تئاترشهر، تهیه دو دستگاه تهویه برودتی و نصب در سالن اصلی مجموعه تئاترشهر، سرویس و بهینه سازی دستگاههای برودتی و حرارتی مجموعه تئاترشهر، بهینه سازی فضای کارگاه دکور مجموعه تئاترشهر از جمله مهمترین اقدامات صورت گرفته در اولین دور بازسازی تکمیلی مجموعه تئاترشهر است.

در بخش دیگری از گزارش روابط عمومی تئاتر شهر می‌خوانیم: با توقف فعالیت‌های شرکت "پیکرنهاد "در مجموعه تئاترشهر و ضرورت تکمیل روند بازسازی پیگیری های لازم  از نهادهای مربوط صورت گرفت تا در نهایت با تامین اعتبار از چهارشنبه 5 تیرماه دور دوم بازسازی آغاز شد. اعتبار در نظر گرفته شده برای دور دوم بازسازی یک میلیارد و سیصد میلیون تومان است که در این مرحله قرار است اقدامات زیر در دستور کار شرکت "پیکر نهاد" قرار گیرد:

1-نصب کابلهای دیزل ژنراتور برای راه اندازی برق اضطراری مجموعه

2-نصب و تجهیز سیستم اعلام حریق

3-نصب و کابل کشی تابلوهای برق خریداری شده در مجموعه

4-تجهیز و ارتقای سیستم دوربین های امنیتی مجموعه

در پایان این گزارش نیز چنین آمده است: با اتمام مراحل در نظر گرفته شده بالا توسط شرکت پیکرنهاد مجموعه تئاترشهر در نظر دارد با پیگیریهای مستمر بودجه ای مستقل برای حفظ و نگهداری این مجموعه و ادامه روند بازسازی در دفتر طرح های عمرانی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تصویب شود.

آغاز مرحله دیگری از بازسازی تئاترشهر و اعلام بخش‌های مختلف این بازسازی سؤالاتی را به ذهن متبادر می‌کند مبنی بر اینکه آیا اولویت بندی در نظر گرفته شده در این دوره از بازسازی جامه عمل به تن می‌کند یا باز هم در مراحل بعدی بازسازی با واژه‌ها، عناوین و اولویت‌هایی مشابه و تکراری مواجه می‌شویم؟ سؤال دیگر این است که وقتی تئاترشهر 6 ساله ساخته و راه‌اندازی شد بازسازی آن تا چند سال قرار است ادامه داشته باشد؟

اینکه مرحله جدیدی از بازسازی در مجموعه تئاتر شهر آغاز شده است اتفاق نیکویی است اما امید است این بازسازی همپا با سن این بنای هنری رشد نکند. همچنین در کنار بازسازی ساختمان تئاتر شهر خوب است فکری هم به حال محوطه اطراف این پاتوق فرهنگی شود که نه پیاده‌روی سالم و مناسبی دارد و نه عملیات عمرانی و حفاظ‌های آن دیگر هیچ رنگ و بوی هنری برای این منطقه باقی گذاشته‌اند.