به گزارش خبرنگار مهر، مردم مؤمن و دیندار سمنان در شب قدر بیست و یکم، از خدایی که هر چیزی در برابر عظمتش فروتن گشته و در برابر قدرتش تسلیم شده و در برابر عزت و شوکتش خوار گشته و برابر هیبتش خاضع و از ترس او فرمانبردار و مطیعش شده، که کوه ها از هراسش از هم شکافته و به امر او آسمان ها برپا گشته و زمین ها به اذن او در جای خود مستقر گشته اند و رعد به ستایش او غرِّش زند که بر اهل کشور خود ستم نکند خواستند سُبْحانَکَ یا لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ خَلِّصْنا مِنَ النّارِ یا رَبِّ.
شیعیان دامغان نیز در شب شهادت امیرالمومنان علی علیه السلام فریاد های انابه " أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ" را با اشک های توبه پیوند زدند و از خدای بلندمرتبه هستى، بخشنده، منزه، کریم، ایمنی بخش، عزت مند، آبرو بخش، خستگی ناپذیر خواستند به عنوان پناه دهنده انسان، این موجود ناتوان در برابر قدرت و عظمت بی انتهای الهی، آن ها را از آتش جهنم دور بدارد.
مردم شاهرود نیز در این شب به ستايش خدایی كه معبودى جز او نيست، فرمانرواى بر حق آشكار، تدبيرگر هستى بى آنكه او را وزيرى باشد و يا با آفريدهاى از بندگانش مشورت نمايد، آغازى كه در وصف نگنجد و پابرجاست پس از فناى آفريدگان، روشنايى آسمان ها و زمين ها و آفريننده و پديدآورنده آن دو است، پرداختند.
مردم میامی نیز اظهار عجز خود را این گونه با خدای خویش در میان گذاشتند که " اَللّهُمَّ اِنّى اَمْسَيْتُ لَكَ عَبْداً داخِراً لا اَمْلِكُ لِنَفْسى نَفْعاً وَلا ضَرّاً وَلا اَصْرِفُ عَنْها سُوَّءاً اَشْهَدُ بِذلِكَ عَلى نَفْسى وَاَعْتَرِفُ لَكَ بِضَعْفِ قُوَّتى وَقِلَّةِ حيلَتى فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ وَاَنْجِزْ لى ما وَعَدْتَنى وَجَميعَ الْمُؤْمِنينَ وَالْمُؤْمِناتِ مِنَ الْمَغْفِرَةِ فى هذِهِ اللَّيْلَةِ وَاَتْمِمْ عَلَىَّ ما اتَيْتَنى فَاِنّى عَبْدُكَ الْمِسْكينُ الْمُسْتَكينُ الضَّعيفُ الْفَقيرُ الْمَهينُ اَللّهُمَّ لا تَجْعَلْنى ناسِياً لِذِكْرِكَ فيما اَوْلَيْتَنى وَلا (غافِلاً) لاِِحْسانِكَ فيما اَعْطَيْتَنى وَلا ايِساً مِنْ اِجابَتِكَ وَاِنْ اَبْطَاَتْ عَنّى فى سَرّاَّءَ اَوْ ضَرّاَّءَ اَوْ شِدَّةٍ اَوْ رَخاَّءٍ اَوْ عافِيَةٍ اَوْ بَلاَّءٍ اَوْ بُؤْسٍ اَوْ نَعْماَّءَ اِنَّكَ سَميعُ الدُّعاَّءِ."
خدايا من شام كردم در حالى كه بنده خوارى هستم كه مالك سود و زيانى براى خويش نيستم و نتوانم از خويشتن پيش آمد ناگوارى را بازگردانم و اين مطلبى است كه من آن را بر خويش گواهى دهم و به ناتوانى خود و بيچارگيم در برابرت اعتراف دارم پس درود فرست بر محمد و آل محمد و وفا كن برايم بدانچه بر من و همه مؤمنين و مؤ منات وعده فرمودى از آمرزش در اين شب و تمام كن بر من آنچه را به من دادى زيرا كه من بنده بينواى مستمند ناتوان تهيدست خوار توام خدايا قرار مده مرا فراموشكار از ياد خويش در آنچه به من انعام فرمودى و نه غافل از احسانت در آنچه به من عطا كردى و قرارم مده نااميد از اجابت خويش و اگرچه ديرزمانى طول كشد چه در خوشى و چه در سختى در دشوارى يا در آسايش در تندرستى يا گرفتارى در تنگدستى يا در نعمت براستى تو شنواى دعايى.
و بالاخره نوای بک یا الله و بر سر گرفتن قرآن ها و قسم خداوند به 14 معصوم پاکش برای شکل گرفتن تقدیری پاک و آسمانی، تا خدا پر کشید تا خداوند متعال را بِحَقِّ هذَا الْقُرْآنِ وَبِحَقِّ مَنْ اَرْسَلْتَهُ بِهِ وَبِحَقِّ كُلِّ مُؤْمِنٍ مَدَحْتَهُ فيهِ وَبِحَقِّكَ عَلَيْهِمْ فَلا اَحَدَ اَعْرَفُ بِحَقِّكَ قسم دهند که ظهور امام غائب از نظر را نزدیک و این دل های شیفته و شیدا را به دیدار رویش منور گرداند.
نظر شما