معرفی برنده ناآرامی های مصر / تاثیر دوران مبارک بر بحران امروز

به گزارش خبرگزاری مهر، "آنته رانکو"، از کارشناسان انستیتو بررسی های مسائل خاورمیانه "گیگا" در هامبورگ در گفتگو با روزنامه "تاگس اشپیگل" به بررسی خشونتهای اخیر در مصر پرداخته و درباره احتمال جنگ داخلی در این کشور اظهار داشت: شرایطی مانند آنچه در سوریه رخ داده است برای مصر قابل انتظار نیست. اما من احتمال این را می دهم که مصر به سالهای نود برگردد. در آن زمان در این کشور موجی از خشونت اسلامگراها علیه نمایندگان دولتی و توریستها به وجود آمد.

وی در پاسخ به این پرسش که چه گروهی، اخوان المسلمین یا ارتش برنده درگیریها در مصر خواهد بود گفت: در کوتاه مدت، البته ارتش برنده درگیریها خواهد بود. تنها با توجه به مناسبات قدرتی فعلی این طور می توان صحبت کرد. اما در دراز مدت سرکوبگریهای نظامیان مصری می تواند به افراط گرایی اخوان المسلمین منجر شود.

این کارشناس آلمانی در ادامه گفت: همه نشانه ها در حال حاضر از ادامه رویارویی ها در مصر سخن می گویند. یک راهکار مذاکره در کوتاه مدت به سختی قابل تصور است. هر یک از احزاب درگیر بر دشمنیهای سابق خود با طرف مقابل باقی مانده است. از نظر نیروهای رژِیم سابق مصر که در ارتش هم حضور دارند، اخوان المسلمین دشمن شماره یک محسوب می شود. اخوان المسلمین نیز بر این تصورند که تا ابد تحت تعقیب قرار خواهند داشت. آنها نگرانند که وقایع مشابه دوران ناصر در سالهای 50 که به از بین رفتن کامل این گروه منجر شد، بار دیگر تکرار شود.

وی در بخش دیگری از این گفتگو با تاکید بر اینکه مسیری که مصر آن را ادامه می دهد مشخص نیست همچنین گفت: مطمئنا همه احزاب تلاش خواهند کرد که دوباره قدرت را در دست گیرند، اما من بر این عقیده نیستم که برگشت به دوران قبل ممکن باشد. بهار عربی تغییرات اساسی ایجاد کرده است.

"رانکو" در ادامه در پاسخ به این پرسش که چه کسی مقصر و مسئول بحران مصر است گفت: آنچه ما امروز می بینیم به یک مفهوم، تاثیرات مستقیم رژیم دیکتاتوری مبارک است. احزاب مخالف لیبرال و چپی در آن دوران به صورت هدفمند ضعیف شدند، به صورتی که دیگر نتوانند خطری برای رژیم سابق ایجاد کنند. اسلامگراها از چنین شرایطی سود می بردند. آنها در چنین وضعیتی به قدرتمندترین نیروی سازمانی در مصر تبدیل شدند. به این ترتیب آنها توانستند بعد از سقوط حسنی مبارک موفقیتهای بزرگی را در انتخابات به دست آورند. اما چپها و لیبرالها نتوانستند موفق باشند. بنابراین بسیاری از این نیروها حالا ارتش را وسیله ای برای دستیابی به خواسته های خود می دانند.

وی در بخش پایانی این گفتگو به خطاهای اخوان المسلمین اشاره کرده و اظهار داشت: در هر صورت آنچه تغییر کرده است آمادگی توافق اخوان المسلمین است. قبل از سقوط رژیم مبارک آنها با نیروهای لیبرال همکاری می کردند اما بعد از آن دیگر این همکاری را ضروری ندانستند. آنها با اقداماتشان در عرصه سیاسی خود را منزوی کردند که عاقبت گردن آنها شکسته شد.