به گزارش خبرنگار مهر، داوود امیریان، نویسنده و طنزپرداز و خالق آثاری مانند «فرزندان ایرانیم»، «رفاقت به سبک تانک»، «تولد یک پروانه»، «گردان قاطرچی‌ها» و «جام جهانی در جوادیه» عصر روز یکشنبه 17 شهریور در یکی دیگر از نشست‌های «عصر تجربه» درباره اینکه آیا در نگارش داستان‌هایش موضوع نیازسنجی برای مخاطبانش را که عموماً کودکان و نوجوانان هستند، مورد توجه قرار می‌دهد؟ گفت: بله من هم مثل همه نویسنده به نیاز مخاطبانم توجه می‌کنم و سعی می‌کنم راوی صادقی باشم.
وی در ادامه با انتقاد از برخی داستان‌های مربوط به دوران جنگ تحمیلی تاکید کرد: متاسفانه آنچه در مورد جنگ به ما گفته می‌شد، همگی از تریبون‌های رسمی بوده و اگر دقت کنید در اکثر تصاویری که از تلویزیون پخش می‌شود، ما فقط گریه و زاری رزمنده‌ها را می‌بینیم و انگار آن‌ها یک باباطاهر عریان هستند که تنها لباس او را با لباس رزم عوض کرده‌اند.
نویسنده «گردان قاطرچی‌ها» گفت: من خودم در جبهه بوده‌ام و به همین خاطر از تصاویری که از جبهه ساخته‌اند، بدم می‌آید. به همین خاطر سعی کردم در رمان گردان قاطرچی‌ها، کمی فضای واقعی و غیررسمی جنگ را نمایش دهم. من در کتاب « جام جهانی در جوادیه» هم سعی کردم به موضوع مسابقات فوتبال که در محلات جنوب تهران برگزار می‌شد، توجه کنم که البته کم کم مجبور شدم فضای جام جهانی را به آن بیفزایم.
امیریان همچنین هدف اصلی از خواندن یک داستان را در وهله اول لذت بردن از آن عنوان کرد و ادامه داد: من به عنوان یک نویسنده به دنبال آن هستم که مخاطب آثارم از آن لذت ببرم و خدا را صد هزار مرتبه شکر می‌کنم که اکثر مخاطبان از یک کودک بلوچ گرفته تا یک کودک آذری زبان از آن‌ها لذت می‌برند. اصولا من قائل به این نیستم که فقط 10 نفر از خواندن کتابم خوششان بیاید.
وی در ادامه به نویسندگان جوان توصیه کرد، افسانه‌های ایرانی را بازخوانی و بازنویسی کنند؛ چرا که به گفته امیریان بن مایه تولید آثار فاخری در این افسانه‌ها وجود دارد. داوود امیریان در همین رابطه از کار روی کتابی با موضوع دراکولای ایرانی خبر داد.
این نویسنده خطاب به حاضران در نشست اضافه کرد: من از شما خواهش می‌کنم طنزنویس شوید. واقعا به سختی می‌توان پنج نفر را که در حوزه طنز بزرگسال کار می‌کنند، اسم برد. ما به همین نسبت در حوزه طنز کودک و نوجوان دچار ضعف هستیم. اصولا جامعه ما به طنز احتیاج دارد.
امیریان در همین رابطه به دو نوع طنز موقعیت و کلام اشاره کرد و گفت: طنز موقعیت از طنز کلامی مهم‌تر و کارآتر است. البته در کنار آن باید نثر و لحن هم قوی شود و همزمان دایره واژگان خود را افزایش دهید. مسئله دیگر این است که طنز از ظرافت می‌آید و ما باید حواسمان باشد که ضمن بیان نکته‌ای دقیق، طنز ما به کسی بر نخورد.
این نویسنده فعال در حوزه طنز تجارب خود را در شوخی کردن با روحانیون در آثارش یادآور شد و آن‌ها را نمونه‌های موفق از طنز موقعیت دانست و در ادامه تاکید کرد: یک داستان‌نویس باید فضول باشد ولی یک فضول دوست‌داشتنی. سعی کنید در هر چیزی سرک بکشید و در عین حال توجه داشته باشید داستان نوشتن برای کودکان بسیار سخت‌تر از بزرگسالان است و این اهمیت کار در حوزه کودک و نوجوان را نشان می‌دهد.
امیریان در پاسخ به سئوال یکی از حضار در مورد کارکردهای جلسات «در حلقه رندان» در حوزه طنز گفت: اینگونه جلسات معمولا برای این است که تنها برگزار شود و معتقدم نباید آن‌ها را خیلی جدی گرفت. اصولا ماندن طولانی مدت در هر کدام از این قبیل محافل موجب رخوت می‌شود.
این نویسنده درباره تجاربش از آغاز کتابخوانی هم گفت: واقعیت این است که در زمان ما برای کودکان و نوجوانان، کتاب‌های مناسب کمی وجود داشت، ولی ما همان‌ها را هم که خیلی مناسب سنمان نبود، می‌خواندیم.
وی همچنین از مارک تواین به عنوان نویسنده مورد علاقه خود و در واقع الگوی شخصی‌اش در نوشتن یاد کرد و گفت به مخاطبان آثارش خواندن آثار او، مجموعه کتاب‌های دن کامیلو، داستان‌های شوآک و رمان پابرهنه‌ها نوشته زاهاریا استانکو با ترجمه احمد شاملو را پیشنهاد کرد.
نظر شما