جمال‌الدین اکرمی در گفتگو با خبرنگار مهر از ترجمه و گردآوری 14 مقاله از 14 تحلیلگر و منتقد نقاشی کودک در قالب کتابی با عنوان «کودک و دنیای نقاشی‌هایش» خبر داد و افزود: من 50 مقاله را خواندم تا 14 عنوان از مقالات را که جنبه کاربردی دارند و با شرایط جامعه و سیستم اموزشی ما هماهنگ‌ترند، انتخاب کنم. در این کتاب، دو یا سه عنوان از مقاله‌ها درباره خلاقیت و ارتباط آن با دنیای نقاشی و جایگاه این هنر در زندگی و دنیای بچه‌هاست.
در کتاب «کودک و دنیای نقاشی‌هایش» مقاله‌ای هست که به ویژگی‌های فضایی که بچه‌ها در آن نقاشی می‌کنند، اشاره کرده است. مقاله‌های منتشر شده در این کتاب به دنبال این نیستند که همه بچه‌ها، نقاش شوند، بلکه این مطالب را کسانی نوشته‌اند که دوست دارند از طریق نقاشی، بچه‌ها را برای زندگی آینده آماده کنند.
اکرمی با اشاره به مقاله «مونو بروکس» گفت: بروکس، طرحی را ارائه کرده که براساس آن می‌تواند شیمی، فیزیک و ریاضی را با نقاشی به بچه‌ها آموزش دهد. این طرح را در شهر ونکوور اجرا کرده‌اند و طرح موفقی بوده است. من این مقاله را به فارسی برگردانده‌ام تا برای مربیان نقاشی و سیستم آموزشی خود الگوسازی کرده باشم، اما واقعیت ماجرا این‌که من نمی‌دانم مونو بروکس چه سیستمی را پیاده کرده و این سیستم در کشور من تا چه اندازه قابلیت اجرایی شدن دارد، اما خواندن این مقاله، خود مرا که از سال 55 تاکنون مربی نقاشی بوده‌ام به فکر واداشت.
به گفته نویسنده کتاب «تو آن نبودی که شفق را خونین آفرید»، مربی نقاشی نباید وارد تحلیل‌های روان‌شناختی شود و برای مثال به بچه بگوید: چرا از رنگ سیاه استفاده کرده‌ای؟ چرا که این رنگ، غمگین نیست. اتفاقا شادی‌آور است و از جسارت بچه سخن می‌گوید. جسارت به این منظور که بچه نخواسته، خود را پشت رنگ پنهان کند. در کل مربیان نقاشی باید به این باور برسند که روان‌شناسی نقاشی کودک، تخصص و دانش جداگانه‌ای است.
اکرمی به این‌که پدر و مادرها باید با کودک خود همراه شوند تا او به زبان تصویر با آنها ارتباط برقرار کند، اشاره و بیان کرد: همه بچه‌ها نمی‌توانند حرف‌های خود را در قالب کلام با پدر و مادرشان در میان بگذارند، خوب است والدین با کودکان خود همراه شوند و بگذارند بچه‌ها در قالب تصویر و نقاشی با آنها ارتباط برقرار کنند.
«کودک و دنیای نقاشی‌هایش» را انتشارات کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان منتشر می‌کند.
نظر شما