به گزارش خبرگزاری مهر، بسياري از والدين نمي دانند با فرزندي كه تقاضاهاي بزرگ دارد چگونه رفتار كنند. يكي از مواردشايع درخواست تلفن همراه است. اتخاذ چنين تصميمي به چندين معيار بستگي دارد. سن فرزند يكي از آنهاست اگر به كودك مان مي توانيم بر اساس قواعد خانواده و منزل و يا تصميم شخصي قاطعانه "نه"بگوييم، درباره فرزند نوجوان مان قضيه فرق مي كند.
شايد درخواست موبايل فقط نمونه اي از چالش هاي ما با فرزند نوجوانمان باشد. در اين باره با او به مذاكره و گفتگو بنشينيم و در نهايت به يك نتيجه نسبي و مشترك و توافقي دو طرفه برسيم. شايد مذاكره درباره چنين درخواستي براي ما اضطراب آور باشد، اما مي تواند تمريني براي فرزند نوجوانمان در شكستن چارچوب هاي كودكي، انديشه ورزي و افزايش توان گفتگوي او باشد. پس بهتر است به جاي تهديد و خطر از درخواست او احيانا سركوب او، از گفتگو درباره موضوع استقبال كنيم. درباره چنين تصميمي توجه به عرف و هنجارهاي جامعه نيز مهم است.
طبيعي است كه در جامعه ما داشتن يك تلفن همراه براي هر نوجوان، هنجار و عرف نيست و همين كفه را به سمت مخالفت والدين با درخواست فرزندان سنگين تر مي كند. مي توانيم در ضمن گفتگويي سالم و بدون تنش، درباره نگراني ها و محدوديت هاي خود نيز به روشني با او صحبت كنيم، البته سعي در تحميل نظر خود استفاده از توان كلامي مان در غلبه بر او نداشته باشيم. باب مذاكره و گفتگو و ارتباط صميمانه را براي مسايل و بحران هاي گذار ازاين دوره باز بگذاريم. به نظرات او و احساسش نيز توجه كنيم و ببينيم مثلا موبايل در فرهنگ لغات ذهن او و"نه ما"چه معنا وتعريفي دارد.
اگر نوجوان ما موبايل را وسيله اي براي تشخص اجتماعي و ديده شدن در اجتماع مي بيند، ضمن توجه و احترام به اين نياز او كه البته لزوما به معناي پاسخ مثبت به درخواست او نيست مي توانيم اين نياز او را پلي كنيم براي صحبت درباره پذيرش ومسئوليت هاي اجتماعي و راه هاي متعدد جلب احترام وتحسين خانواده و جامعه نسبت به يك نوجوان.
در صورتي كه درخواست نوجوان پاسخ موافق داديم، به او ياد آور شويم كه هرگونه تاييد و پذيرش چنين درخواستي از جانب ما مي تواند آزموني موقت براي توانايي تقبل مسئوليت هاي اجتماعي از سوي او در ادامه مسئوليت هاي تحصيلي و شخصي دوران كودكي ومشروط به پاسخ گويي مثبت او باشد.
درباره مسئوليت هاي اجتماعي و قانوني داشتن چنين وسيله اي و رعايت اخلاق استفاده از آن مي توانيم توصيه هاي عملي به او داشته باشيم.مثلا به او ياد بدهيم كه به حريم سايرافراد در اماكن نيازمند سكوت يا خلوت شخصي مثل مطب،تئاتر،سينما ومسجد احترام بگذارد و در حضور افراد در تاكسي يا اتوبوس و.....با صداي بلند با موبايل صحبت نكند.اگر مردم در مورد مشاهده چنين رفتاري از سوي بزرگسالان سكوت مي كنند شايد در مورد فرزند نوجوانمان چنين نباشند و اسباب دردسر شود. به او توصيه كنيم كه از موبايل به عنوان وسيله اي براي نمايش و تشخص خود استفاده نكند و به احساسي كه چنين رفتاري در دوستان و اطرافيان او پديد مي آورد توجه كند.
با نوجوان خود یادآور شویم در كلاس درس موبايل او خاموش باشد، زيرا گاهي حتي صداي ويبره هم باعث اختلال كلاس و سلب تمركز از معلم مي شود. موبايل روشن، حتي در ساعات غير كلاسي وضمن مطالعه، ممكن است مانع توجه و تمركز مطلوب در مطالعه وفعاليت تحصيلي گردد و بهتر است خاموش باشد. در ضمن تماس در حضور ديگران،به نشانه احترام و ادب از آنها براي تماس گرفتن كسب اجازه كند.بگويد از نظر شما اشكالي نداره كه من تلفن بزنم؟و يا از آنان براي پاسخ دادن به تلفن عذر بخواهد. در حين رانندگي از صحبت با موبايل امتناع كند. از دوربين تلفن همراه جهت ورود به حريم شخصي افراد يا مناطقي كه منع قانوني دارد بهره برداري نكند.
تا به حال پيش آمده در حالي كه موبايلمان خاموش و يا روي سكوت است، صداي زنگ و يا ارتعاش آن را احساس كنيم؟ يا مدام جعبه پيام آن را در انتظار پيغامي چك كنيم؟ در روزي كه موبايل مان را جا گذاشته ايم بدون آن چه احساس و احوالي داشته ايم؟اين احساس نيز در مورد همه گروههاي سني صادق مي باشد اين كه آيا استفاده از موبايل اعتياد و وابستگي مي آورد، يا صرفا عادتي مثل ديگر عادات ما ايجاد مي كند ما نيز قصد نداريم وارد آن شويم. اما آنچه اهميت دارد تاثير چشمگير موبايل بر همه ابعاد زندگي ماست واقعيت آن است كه موبايل نه تنها حوزه تفكر و احساسات فرزندمان را تحت تاثير قرار مي دهد، بلكه تاثيري عمده بر رفتارهاي اجتماعي فرزند مان خواهد داشت.
نظر شما