تبلور عشق به ائمه در بازسازی عتبات/ مردم استان مرکزی میزبان باب الراس حضرت عباس (ع)

به گزارش خبرنگار مهر، اینکه خودت اینجا باشی و دلت جای دیگری حرف و احساس تازه ای نیست. اینکه بخواهی جایی باشی و نتوانی باشی هم برای هیچ کس غریب نیست. گزاف نیست اگر بگوییم که این روزها دل خیلی از عاشقان حسین (ع) در حال پر زدن به سوی دیاری است که پاک ترین خاک روی زمین است. سیاه پوشیده بر سر وسینه می زند، می پرسی دلت هوای کجا را کرده؟ می گوید: کربلای حسین را، بین الحرمین را، لب تشنه را، مَشک بی آب را .... اما همیشه یارای رفتن نیست.

ولی کاش بدانیم که پای دل که به میان می آید موهبت ها نیز بیشتر می شود. نزدیک به یک ماه است که  ودیعه ای از خاکی پر نور به دیار آفتاب آمده تا آنکه یارای رفتنش نیست بیاید و دلی گره بزند و دستانی بلند کند به سوی دستانی که تکیه گاه آسمان است.

پس از ضریح امامزاده مجاب نوبت درهای حرم حضرت عباس است

مردم استان مرکزی همیشه میزبانان خوبی بوده اند، پس از تکمیل ساخت ضریح ابراهیم مجاب (ع) در اراک، این بار قرعه این بزم به نام مردم زرندیه و ساوه افتاده است تا عهده دار ساخت یکی از درهای حرم حضرت عباس (ع) باشند.

ساخت یکی از درهای حرم مطهر حضرت عباس (ع) از عید غدیر خم در شهر ساوه استان مرکزی آغاز شده است. باب الراس شریف عباس (ع)، می گویند میانه باب الراس که بایستی از یک سو ضریح عباس چشمت را می وازد و از سویی دیگر گنبد طلای حرم حسین (ع).

به گفته جانشین ستاد بازسازی عتبات عالیات استان مرکزی عملیات ساخت این پروژه از عید سعید غدیر آغاز و  مدت زمان تعیین شده برای ساخت آن شش ماه پیش بینی شده است.

مراحل ظریف کاری بر روس درب شروع شده است

ابوالقاسم مسافر ادامه داد: اسکلت چوبی این در آماده شده و مراحل منبت کاری و قلمزنی آن از اول محرم با استقرار سازه چوبی در کارگاه آغاز شده است.

وی گفت: برای اجرای این پروژه نیاز به سه کیلوگرم طلا و نقره و همچنین حدود 13 میلیارد ریال اعتبار است که تمامی هزینه های ساخت این پروژه از سوی مردم ساوه و زرندیه تامین خواهد شد.

مسافر با اشاره به مشارکت بی نظیر مردم ساوه از همان ابتدای آغاز پروژه، تصریح کرد: چوب مورد نیاز برای این پروژه و ساخت سازه آن تمامی از سوی یک خیر هدیه شده است و تاکنون مقادیر قابل توجهی وجه نقد و طلا برای این امر از سوی مردم کمک شده است.

مسافر با اشاره به فعالیت گسترده استان مرکزی در بازسازی عتبات عالیات ادامه داد: مردم استان مرکزی و هنرمندان آن در این راستا بسیار موثر بوده اند و کمک ها و مساعدت های آن ها در پیشروی پروژه های محوله به استان کمک کرده است که نشانگر اوج ولایتمداری و ارادت مردم این استان به خاندان اهل بیت عصمت و طهارت (ع) است.

درهای بلند برای حرم مرد آسمانی

وی افزود: این در در ابعاد دو متر و 80 سانتی متر در چهار متر و 25 سانتی متر ساخته می شود و طراحی هنری آن توسط اساتید دانشگاه تربیت مدرس صورت گرفته است.

یک ماهی است که مردم ساوه هنگام حضور در گلزار شهدای ساوه و زیارت حرم مطهر امامزاده سید علی اصغر (ع)، توفیق زیارت دیگری نیز نصیبشان می شود، این مردم عاشقانه کمک های خود را برای ساخت این درب  هدیه می کنند تا شاید سهمی داشته باشند در بازسازی صحن و سرایی که ملجا حاجاتشان است و متعلق به باب االحوایج.

به کارگیری طلا و مس برای ساخت

مسئول ستاد بازسازی عتبات عالیات ساوه گفت: مردم ساوه طی یک ماه گذشته یک میلیارد ریال پول نقد و 300 کیلوگرم مس  و 440 گرم طلا  برای ساخت این درب کمک کرده اند که نشان از عشق و ارادتشان است.

مجید زنجانی با اشاره به اوج گرفتن کمک های مردمی در ایام محرم گفت: علاوه بر این مبلغ مردم ساوه به طور ویژه در ایام محرم بیش از 270   قطعه طلا و نقره برای ساخت درب های حرم حضرت عباس (ع) اهدا کردند که ارزش ریالی آن ها نزدیک به 600 میلیون ریال است.

وی ادامه داد: همچنین از ابتدای محرم تاکنون 400 میلیون ریال وجه نقد برای ساخت باب الراس از سوی مردم ساوه هدیه شده است.

درهای روبروی بین الحرمین

زنجانی با اشاره به اینکه در ابتدا سازه چوبی در آماده و سپس به کارگاه ِ صحن امامزاده منتقل شد، افزود: اسکلت چوبی این در از مرغوبترین و مقاومترین چوب یعنی درخت ساج است که از کشور مسلمان نشین برمه با هزینه بالغ بر یک میلیارد ریال تهیه شده که تمام هزینه و ساخت سازه آن توسط خیرین تقبل شده است.

وی ادامه داد: این در معروف به باب الرأس بوده و روبروی بین الحرمین قرار می‌گیرد و تمامی هزینه ساخت توسط مردم ساوه و زرندیه داده و با تلاش هنرمندان این منطقه آماده خواهد شد.

زنجانی گفت: این در حدود پنج ماه دیگر آماده می شود و پس از رونمای در موعد مقرر برای نصب به کربلا منتقل خواهد شد.

درها در حال ساخت است، صدای قلم بر چوب و فلز به گوش می رسد، درکه ساخته شود، می رود، و در که برود، دل را هم با خود می برد اما نه به جایی ناشناخته، به جایی که همیشه  آنجایی، اصلا به دنیا آمدی که آنجا باشی، عاشق باشی و حسین را در عباس و عباس را در حسین بشناسی و اینجاست که دیگر همه چیز بهانه می شود، ضریح بهانه می شود و در بهانه می شود تا تو عاشقی را یاد بگیری، بندگی را بفهمی.

..................

سمیه انصاری فر