خیلی‌ از فعالان تئاتر هم بدن و بیان را نمی‌شناسند/ اهمیت حضورم در تئاتر به اندازه پرونده هسته‌ای

به گزارش خبرنگار مهر، نشست رسانه ای نمایش "بادی که تو را خشک کرد مرا برد" سه‌شنبه 12 آذرماه با حضور علی نرگس‌نژاد کارگردان نمایش، بهاره رهنما و پژمان جمشیدی بازیگران این اثر نمایشی در کافه گالری تماشاخانه ایرانشهر برگزار شد.

در ابتدای این جلسه نرگس نژاد با اشاره به مضمون نمایش گفت: این نمایش به ارتباط یک زن و شوهر می پردازد و در واقع این نمایش یک کار اجتماعی درباره وضعیت یک خانواده است. بیشتر از این نمی توانم درباره کار توضیح دهم چون نمایش های من مبتنی بر خوانش تماشاگر است و فهمیدن اینکه نمایش درباره چیست را به مخاطبان واگذار می کنم.

وی افزود: این نمایش برگرفته از داستان "چشم هایی که مال توست" نوشته بهاره رهنما است. زمانی که داستان را خواندم متوجه شدم که این اثر می تواند حاصل ذهنیت من از انسان مدرن و مشکلات پیش رویش باشد. از سال گذشته برای نگارش نمایشنامه با رهنما در ارتباط بودم تا جایی که شهریورماه نگارش نمایشنامه را آغاز و مهر و آبان نیز آن را اصلاح کردم. البته این نمایش جهان متفاوتی با آنچه که رهنما در داستانش مطرح کرده نشان می دهد.

نرگس نژاد در ارتباط با منتفی شدن اجرای نمایش در تماشاخانه باروک گفت: ما با مدیر این گالری برای اجرای نمایش در آذر و دی توافق کردیم اما فانتزی قضیه اینجاست که وقتی به این مکان مراجعه کردیم دیدیم هیچ کس آنجا نیست و کلا این مکان تعطیل شده است. با چند شماره تلفنی هم که در اختیار داشتیم تماس گرفتیم اما انگار هیچ وقت در آن مکان کسی حضور نداشته است و همه ناپدید شده اند. من همین قدر درباره این اتفاق می دانم و اطلاعات دیگری ندارم اما بعد از آن به خاطر منتفی شدن یک اجرا در تالار حافظ مسئولان این تالار لطف کردند و به ما اجازه اجرا دادند.

هیچ گاه خود را هنرمند نمی‌دانم حتی اگر 100 بار دیگر بازی کنم

سپس پژمان جمشیدی درباره حضورش در تئاتر و انتقاداتی که در روزهای اخیر درباره این اقدام به وی شده است، توضیح داد: من هیچ گاه خودم را هنرمند نمی دانم حتی اگر 100 بار دیگر هم بازیگری را تجربه کنم چون معتقدم صرف بازیگر بودن با هنرمند بودن متفاوت است. البته من هر حرفی بزنم ممکن است برداشتهای مختلفی از آن بشود اما باید بگویم که هیچگاه قصد بازیگر شدن نداشتم اما همیشه علاقمند به تئاتر دیدن بودم.

وی افزود: در طول جشنواره شاید من یکی دو فیلم سینمایی را ببینم اما حداقل به دیدن 10 نمایش می روم چون معتقدم احساسی که مخاطب به بازیگر تئاتر می دهد مانند احساسی است که تماشاگران فوتبال به فوتبالیست ها می دهند. بنابراین زنده بودن تئاتر و ارتباط نفس به نفسی که با مخاطب برقرار می کند را بسیار دوست دارم. چند هفته قبل پیشنهاد بازی در این نمایش مطرح شد و من هم پذیرفتم. فکر می کنم اگر 10 میلیون پژمان جمشیدی دیگر هم وجود داشت این پیشنهاد را می پذیرفت.

جمشیدی درباره وسوسه حضور در تئاتر ادامه داد: من پیش از این نام نرگس نژاد را شنیده بودم و کار بهاره رهنما را هم که نمایش از روی آن نوشته شده، قبلا دیده بودم. بنابراین علاقمند شدم که شانسی را که به من روی آورده امتحان کنم. اعتقادم این است که همه زندگی کسب تجربه است و باید از همه شانس ها استفاده کرد حالا ممکن است موفق شویم یا نشویم. من از کودکی تفاوت تئاتر را با سینما و تلویزیون می دانستم و جایگاه هنرمندانی مثل اکبر زنجانپور را هم می دانم بنابراین با علم به این موضوع وارد تئاتر شدم.

بازیکن اسبق تیم پرسپولس یادآور شد: تمام تلاش را می کنم که در این نمایش هم علی نرگس نژاد را راضی کنم و هم در حدی باشم که بتوانم جلو بهاره رهنما بازی کنم. شخصیتی که در این نمایش بازی می کنم از من خیلی دور است اما همه سعی‌ام را می کنم که به او نزدیک شوم. نرگس نژاد مثل یک کلاس فشرده تئاتر دارد با من کار می کند و خیلی هم روی کار بازیگرش حساس است، همین نکته باعث خوشحالی ام می شود.

مخالفت به حضور پژمان جمشیدی در تئاتر بیانگر زنده بودن مردم ما است

بهاره رهنما نیز در این باره گفت: شاید حضور در یک نمایش برای من وسوسه باشد اما قطعا برای شخصی مثل جمشیدی که پیشنهادات بسیار خوبی را در حوزه تصویر رد کرده و به تئاتر آمده، نمی تواند چیزی جز عشق و علاقه و به اثبات رساندن خلاقیتهای خودش باشد.

نرگس نژاد نیز با اشاره به اینکه برخی مخالفتها از حضور جمشیدی در تئاتر او را خوشحال کرده است، گفت: از یک لحاظ این مخالفتها من را خوشحال کرد چون می بینم مردم ما زنده هستند و نسبت به اتفاقات پیرامون‌شان واکنش نشان می دهند. اما خوشحالتر می شدم که مردم ما با تامل تر باشند و ببینند اول این حضور روی صحنه تئاتر به چه شکلی است بعد به آن اعتراض کنند. این حق طبیعی هنرمندان ما است که اجازه ندهند کسی که کار بلد نیست وارد تئاتر شود اما حداقل اجازه دهند این شخص کارش را در تئاتر آغاز کند بعد اعتراض کنند.

کارگردان "خانه سربی" متذکر شد: من به عنوان کارگردان بیشتر از همه باید به فکر کارم باشم. من به پتانسیل آدم هایی که قرار است با آنها کار کنم فکر می کنم و برای این کار هم اول از هر چیز به کار خودم فکر کردم. باید عنوان کنم یکی از توانایی های پژمان جمشیدی صدای پرداخت شده او است. البته بیشتر از این چیزی نمی گویم تا خود تماشاگران بیایند و کار را ببینند.

وی ادامه داد: از ابتدایی که من وارد تئاتر شدم، تئاتر بدنه و رسمی را نپذیرفتم چون کار من یک کار آلترناتیو و چالش برانگیز است. بنابراین در نوع نگاه و فضایی که کار می کنم و حتی در انتخاب بازیگرانم این چالش وجود دارد چون این هنر من است. اما باز هم می گویم که دیکته ننوشته نمره ندارد. تئاتری ها محق هستند به هر چیزی که عرف را به هم می ریزد انتقاد کنند. اما حضور جمشیدی در تئاتر نه به خاطر پول بوده و نه چیز دیگری. ما یک قصه خوب داشتیم و خواستیم یک کار تئاتر خوب انجام دهیم، همین.

خیلی از کسانی که در تئاتر هستند مانند من نمی‌دانند بدن و بیان چیست

پژمان جمشیدی در ادامه درباره ایراداتی که به بدن و بیان او می گیرند، گفت: من نمی دانم بدن و بیان چیست البته انگار خیلی های دیگر هم که در تئاتر هستند این نکات را نمی دانند. در فوتبال ممکن است یک بازیکن بعد از 10 سال تمرین به تیم ملی دعوت شود اما یک نفر دیگر بعد از 6 ماه این اتفاق برایش رخ دهد. در تئاتر هم به همین شکل است. هیچ حد و مرزی برای حضور یک نفر در تئاتر وجود ندارد چون تئاتر فقط جای محترمی است، اما تقدس متعلق به ذات پروردگار است.

بازیگر سریال " پژمان" تأکید کرد: همه تلاشم را برای حضور در تئاتر می کنم و سعی می کنم حتی نوع رفتار و برخوردم با منتقدین مناسب باشد. اما می دانم که همه بازیگران ما هنرمند نیستند همانطور که همه ورزشکاران پهلوان نیستند. درباره حفظ دیالوگها هم مشکلی نداشتم چون از کودکی حفظیاتم خوب بوده است.

جمشیدی درباره تصویری که درباره شخصیتهای مشهور وجود دارد، گفت: من 10 سال است که آواز کار می کنم اما از سال 89 تا امروز نتوانستم برای بعضی از آهنگهایم مجوز بگیرم. اما متاسفانه برخی فکر می کنند چون ما افراد شناخته شده ای هستیم، هرکجا که برویم همه جلو پایمان بلند می شوند و کارمان را راه می اندازند.

وی درباره جذابیتهای تئاتر و دلیل ورودش به این عرصه تصریح کرد: تلاشم را می کنم به شخصیت مورد نظر نزدیک شوم. جذابیت تئاتر این است که شما حق اشتباه ندارید و همه چیز در یک برداشت خلق می شود. من فکر می کردم تئاتر حریمی است که مرا حفظ می کند و همه متوجه می شوند که پژمان جمشیدی به دنبال پول و شهرت و بازی در فیلم و سریال نیست. الان هم اتفاقی نیفتاده که این قضیه را در حد مسئله هسته ای پررنگ می کنند چون یا می توانم از پس اجرای نقش بر بیایم یا نمی توانم.

اعتراض به ورود فردی غیر معمول به تئاتر به خاطر قضاوت نابجا و تعصب‌های بیش از اندازه است

بهاره رهنما در ادامه درباره علاقه‌اش به تدریس بازیگری گفت: من تدریس بازیگری را بسیار دوست دارم و معتقدم که علاقه به بازی در ذات همه مردم وجود دارد و همه ما از صبح تا شب نقشهای مختلفی را در زندگی ایفا می کنیم. بنابراین وارد شدن یک فرد غیر معمول در تئاتر یا سینما موضوع کهنه ای است. بازیگری در همه جای دنیا به عنوان یک کار خلاقه که انرژی خدایی وجود هر انسانی است، مطرح می‌شود پس نمی توان برایش حد و مرز قائل شد. متاسفانه در کشور ما به خاطر قضاوت نابجا، تعصب های بیش از اندازه و عقب بودن از دانش روز دنیا چنین برخوردهایی دور از انتظار نیست.

این بازیگر تصریح کرد: در واقع این من بودم که پژمان جمشیدی را به نرگس نژاد معرفی کردم. از مدتها قبل و حتی پیش از اینکه جمشیدی در سریال " پژمان "بازی کند اظهار تمایل می کرد که در تئاتر بازی کند اما من و نسیم ادبی همیشه حرف وی را به شوخی می گرفتیم. البته زمانی هم که این پیشنهاد را به نرگس نژاد دادم منتظر بودم او هم گارد بگیرد اما نرگس نژاد به من گفت که بگویید پژمان بیاید و متن را بخواند بعد تصمیم می گیریم که چه کنیم.

وی درباره این نمایش و برداشتی که از داستان وی شده است، توضیح داد: این نمایش رویکردش مدرن تر از داستان من است و من خوشحالم که شخصیت زن داستان را بعد از اینکه شور عاشقی از سرش افتاده است، در این نمایش نشان می دهند. خوشبختانه با این اجرا من دیگر به فمنیست بودن متهم نمی شوم چون ما به مرد داستان هم اجازه بیان عقایدش را دادیم.

نمایش " بادی که تو را خشک کرد مرا برد" از یکشنبه 17 آذرماه ساعت 18:30 با بازی بهاره رهنما و پژمان جمشیدی در تالار حافظ روی صحنه می رود.