تلاش برای فشار مضاعف بر ایران بزرگ‎ترین اشتباه آمریکا خواهد بود/ ایرانیان از ضدیت با آمریکا دست نمی‌کشند

به گزارش خبرگزاری مهر، اندیشکده وودرو ویلسون آمریکا در تحلیلی به قلم بیژن خواجه‌پور مدیرعامل شرکت مشاوره راهبردی اتریشی "آتیه اینترنشنال" که با عنوان "آیا مساله هسته‎ای ایران قابل حل است؟" آورده که هیچ گاه دنیا تا این حد به حل آن نزدیک نبوده است و تنش زدایی از روابط غرب با ایران تاثیر مثبتی در این زمینه خواهد داشت.

در این گزارش شش صفحه‎ای، به نقل از یک دیپلمات اتریشی، ادعا شده است سیاست در خاورمیانه مبتنی بر "صبر و استقامت" است و در نقطه مقابل آمریکایی‎ها اصرار به شکستن آن را دارند و این مساله به خوبی در موضوع پرونده هسته‎ای ایران نیز آشکار است.

باراک اوباما رئیس جمهور نیز در صحبت خود در ماه گذشته در مرکز سابان (وابسته بروکینگز)، آن را چالشی در مواجهه با ایران دانسته بود: "این عقیده که ایران، با توجه به تمام چیزهایی که از تاریخ آنها می‎دانیم، روز به روز از تحریم‎ها و تهدیدات نظامی عصبانی‎تر خواهد شد و نهایتاً خواهد گفت: "کوتاه می‎آییم"، این بازتابی از درک صادقانه از مردم ایران و نظام ایران نمی‎‏تواند باشد."

بیژن خواجه‎پور، نویسنده این گزارش، توافق موقت را بستری برای توافق نهایی دانسته و می‎نویسد: بزرگ‎ترین اشتباه در این مسیر، ادامه افزایش فشار ها است، بر اساس این تحلیل اشتباه که تحریم‎ها باعث نشستن تهران بر سر میز مذاکرات شده است."

وی یادآوری می‎کند که مقامات ارشد کنونی، همان کسانی هستند که در سال 2003 تا 2005 پیشنهاد حل پرونده هسته‎ای را داده بودند و به اعتراف جان کری وزیر خارجه آمریکا در صحبت‎های خود پس از مذاکرات ژنو، به این پیشنهاد پاسخ داده نشد و تعداد سانتریفوژها از 164 به 19000 رسید.

ویلسون نتیجه این اقدام را به راه افتادن "چرخه معیوبی از تضاد و بی‎اعتمادی عمیق‎تر" دانست که تا انتخابات ریاست جمهوری ایران ادامه یافت.

نویسنده معتقد است: "آمریکا باید از فرصت استفاده کند و فراتر از بحث هسته‎ای با ایران تعامل داشته باشد".

وی به عنوان مثال به همکاری علمی اشاره می‎کند: "تبادلات علمی می‎تواند نقطه مرکزی فرآیند اعتمادسازی باشد که در آن، غرب نشان می‎دهد با پیشرفت ایران در زمینه فن‎آوری مخالف نیست."

در ادامه با بیان این که نقطه کانونی گفتمان جدید سیاست خارجی تهران، روش بُرد-بُرد است، می‎نویسد: غرب نباید انتظار داشته باشد تمام ایرانیان از ضدیت و دشمنی با آمریکا دست برداشته باشند و می‎افزاید: "هر حرکتی مانند تحریم‎های جدید و  فشار، که تایید کننده این گفتمان[دشمنی غرب با ایران] باشد، باعث تقویت نظرات تندروها و عقب رانده شدنِ نظر معتدل‎ترِ برد-برد دولت جدید خواهد شد."

خواجه‎پور با تاکید بر این که توافق موقت فرصت بی‎سابقه‎ای برای آزمودن پیشنهاد برد-برد و تقویت گفتمان اعتدال در ایران است، به کسانی که در دنیا با این مساله مخالفت می‎کنند، نتیجه چنین رویکردی در فاصله زمانی 2005 تا 2013 را یادآوری می‎کند.