به گزارش خبرنگار مهر، غلامعلی حداد عادل رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی در مراسم نکوداشت محمدکاظم کاظمی شاعر افغان در سخنانی اظهار داشت: در 4 دهه اخیر در دو کشور همسایه و هم کیش و تاریخ ایران و افغانستان تحولات شگرفی روی داده است. از نظر سیاسی اجتماعی و فرهنگی ارکان بسیاری از امور در این دو کشور زیر و رو شده است، غم ها و شادی های فراوانی پدید آمده و بعدها شاید اگر تاریخ نگاران تاریخ مناسبات دو ملت را از بعد از کودتای افغانستان و انقلاب ایران بنویسند و ابعاد مختلف تأثیرگذاری آنها بر یکدیگر تشریح کنند، خواهند گفت، یکی از اتفاقاتی که در این 4 دهه رخ داده، مهاجرت جمع کثیری از خواهران و برادران افغان به ایران است که خود داستانی است طولانی با تلخی و شیرینی‌های زیاد.
وی ادامه داد: یکی از برش‌هایی که می‌شود به این واقعیت زد، تأثیرگذاری آن بر زبان و ادبیات فارسی بوده است. ظهور شاعران متعدد و نیز نویسندگان و محققان که آثار متعددی را منتشر کرده و جزئی از ادب فارسی شده اند، از نتایج این مهاجرت است و جناب آقای کاظمی نیز از جمله شاعران برجسته ای است که در این جریان مهاجرت شناخته شده اند.
حداد عادل افزود: وجود او در ایران به خودی خود یک پیام است، او به ما ایرانی‌ها با شعرش اعلام می‌کند که قلمرو زبان فارسی محدود به ایران نیست و بسیار وسیع‌تر است که البته این موضوع برای ما بسیار خوشایند است و به ما اعتماد به نفس زیادی می‌دهد، وقتی حس می کنیم شاعری از دوردست به ایران آمده و با زبانی فاخر و سلیس به فارسی شعر می‌گوید، قدرت زبانمان را متوجه می‌شویم.
رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی تصریح کرد: کاظمی زبانی فاخر و استوار دارد و بن مایه شعر خراسان بزرگ در اشعار اوست. اشعارش را که می‌خوانیم به یاد بزرگانی می‌افتیم که سرحلقه شاعران فارسی زبان در طول تاریخ بوده اند. این به معنای آن است که زبان فارسی هم چون رودخانه‌ای است که سرچشمه اولیه اش در سرزمینی بوده که کاظمی‌ها به آن تعلق دارند، در عین حال زبان و بیان او زبان و بیان شاعران امروز ایران است و شعرش هیچ گاه رنگ و بوی کهنگی نمی‌دهد، به عبارت دیگر شعر کاظمی شعر امروز است، اما ستون هستی آن ستون استوار و کهن شعر خراسانی است، با بهره‌هایی که از سبک عراقی و هندی پذیرفته توأم با زبانی صمیمی و دلنشین و از همه مهمتر مضمونی اعتراض آمیز و توآم با درد و رنج.
نماینده مجلس شورای اسلامی افزود: شعر کاظمی بغض در گلو شکسته یک ملت است، ما در دهه های قبل شاعران بزرگی از افغانستان مانند خلیل‌الله خلیلی را می شناختیم و امروز خوشحالیم که شاعر بزرگ دیگری از تبار افغانستان ایران را وطن دوم خود کرده و حلقه وصل میان زبان فارسی در دو کشور شده است. البته کاظمی تنها شاعر نیست، زبان شناس و پژوهشگری است که به سرنوشت، سرگذشت و سرشت فارسی در همه قلمروهای آن توجهی عالمانه دارد و از همه مهمتر به موضوعی که به برنامه ریزی زبان معروف است، علاقه نشان داده است.
وی افزود: در نقد اشعار بیدل کاظمی یک پژوهشگر سختکوش و باانظباط است که گویی کاری غیر از این ندارد. در عین حال در کتاب مربوط به زبان فارسی سعی کرده روند تحولات و نیز فرصت ها و تهدیدهای زبان فارسی را تشریح کند. در کنار اینها در کار شاعری فردی است که گویی جز شاعری کار دیگری ندارد و همه این ها شایسته تقدیر است. شعر او شعری انسانی و والاست که در خدمت ملت و دین و آیینش به کار گرفته شده است.
وی در پایان تصریح کرد: مهم نیست به زبان فارسی «فارسی» بگوییم یا «دری» با «تاجیک» مهم خود زبان است و اینکه همه ما به یک سرزمین تعلق داریم که سرزمینی جز زبان فارسی نیست.
نظر شما