حسن احمدی در گفتگو با خبرنگار مهر از پایان نگارش دو داستان «دستی از آسمان» و «تابلو» خبر داد و افزود: در این دو داستان به سمت فضاهای سوررئال رفته و کوشیده‌ام تا نگاه متفاوتی به جنگ داشته باشم؛ چرا که جنگ هیچ‌وقت کهنه و تکراری نمی‌شود، اما نگاه ما به این مقوله باید تازه و متفاوت باشد.
«آدم بزرگ‌ها هم بچه می‌شوند»، «نامه‌های خط خطی» و «جوجه‌های نه چندان تخس» سه تک داستان دیگر هستند که پیش از دو داستان «دستی از آسمان» و «تابلو» نوشته شده‌اند و باز هم به جنگ و وقایع آن سال‌ها می‌پردازند.
احمدی در پاسخ به این‌که کودک و نوجوان امروز، سابقه ذهنی از آن دوران ندارد، پس چگونه می‌توان درباره سال‌های جنگ نوشت، اشاره کرد و گفت: جنگ، بخشی از زندگی و قسمت مهمی از تاریخ سرزمین ماست و تا هنگامی که خیابان‌ها و کوچه‌های ما به نام آدم‌هایی است که از همه زندگی خود گذشتند، باید درباره آن نوشت. این پنج داستان، فضایی تخیلی دارند و از جنگی می‌گویند که تلخ و نکوهیده است، اما چون به ما تحمیل شده، به ناچار باید آن را با تمام بدی‌هایش بپذیریم و به دفاع از دین و ناموس و سرزمین خود بپردازیم.
نویسنده کتاب «باران که می‌بارید»، نوشتن درباره جنگ را همان اندازه مهم دانست که پرداختن به حواشی آن را؛ به گفته او کودکان و نوجوانان امروز از یک‌سو باید جنگ و رشادت‌های رزمندگان ایرانی را بشناسند و از طرف دیگر با درد و رنج مادرانی که تنها فرزند خود را فدای این مرز و بوم کردند یا بچه‌هایی که با یاد و خاطره پدران خود بزرگ شدند، آشنا شوند.
«آدم بزرگ‌ها هم بچه می‌شوند»، «نامه‌های خط خطی»، «جوجه‌های نه چندان تخس»، «دستی از آسمان» و «تابلو» از حسن احمدی را نشر قاصدک منتشر می‌کند. هر کدام از این پنج عنوان در قالب مستقل و در 32 صفحه منتشر می‌شوند.
نظر شما