به گزارش خبرگزاری مهر، اندیشکده آمریکایی بروکینگز هر سال اقدام به انتشار مجموعه یادداشتهایی میکنند که حاوی توصیههای متخصصان این موسسه به رئیس جمهور آمریکا برای سال پیش رو است.
در این مجموعه که امسال شامل 22 مقاله در 5 فصل است، دو مقاله به ایران اختصاص یافته است.
سوزان مالونی در مطلب خود با عنوان Broaden the Approach to Iran (گسترشِ رویکرد نسبت به ایران)، خواستار "دو برابر شدن" سرمایه گذاری آمریکا در زمینه دیپلماسی با ایران شده و در نقطه مقابل نیز رابرت آینهورن و کنت پولاک در Iran Nuclear Talks Fail (شکست مذاکرات هسته‌ای با ایران) به "کابوسی" که شکست مذاکرات هسته‌ای میتواند بوجود بیاورد، را بررسی کردهاند.
مالونی در گزارش خود درباره مقالات مینویسد: "در یادداشت مربوط به ایران، فرصتها و چالشهایی که دولت اوباما درباره ایران دارد مورد توجه قرار گرفته که بر اساس آن احتمال موفقیت این قمار در زمینه گسترش میدان تعامل دیپلماتیک با تهران وجود دارد.
وی در ادامه خاطر نشان میسازد که با این حال، بدون توجه به آنچه در 12 ماه آینده رخ دهد، این یادداشتها را مجموعهای دانست که نشان میدهد در یک سال اخیر، به چه میزان فضای بحث تغییر کرده است.
این متخصص امور ایران در یادداشت سال گذشته تحت عنوان "چرخش به سمت تهران" از اوباما خواسته بود تا "با یک ابتکار دیپلماتیک بزرگ، به نقطهای که در آغاز درباره ایران وعده داده بود بازگردد". مالونی در آن پیش بینی کرده بود زمان برای تغییر شرایط مناسب است که کارشناسان در آن زمان، این صحبتها را جدی نگرفته بودند.
وی در یادداشت روز 5 شنبه خود خاطر نشان میکند که در نگاه اول، اخبار چندماه ابتدایی سال گذشته چندان مثبت نبود. علاوه بر پافشاری رهبر ایران درباره این که ایران حاضر به گفتگو تحت فشار نیست، دور اول مذاکرات هسته‌ای نیز چندان نوید بخش نبود.
این کارشناس بروکینگز با واضح دانستن "تکههای پازل"، مینویسد کمتر کسی انتظار داشت نتیجه آن انتخاب یک رئیس جمهور میانهرو و حرکت جدیدی به سمت حل بن بست 10 ساله هسته‌ای باشد. وی عجیبتر از این مسائل را آغاز تلاشهای پشت پرده آمریکا برای تعامل مجدد با ایران حتی قبل از انتخابات از طریق راههای محرمانه دانست که در نهایت علنی شد و راه را بر توافق هسته‌ای موقت باز کرد.
مالونی در پایان مینویسد: "سیاست خارجی دولت اوباما انتقادات شدیدی را هم از چپ و هم از راست بوجود آورده است که کاملاً قابل درک است. با این حال، اولین نشانههای ملموس از عقب راندنِ برنامه هسته‌ای ایران، قابل تقدیر است زیرا نشان دهنده ترکیبی از تفکر استراتژیک بلند مدت و زیرکی دیپلماتیک کوتاه مدت است که بسیاری از اوقات سیاست خارجی آمریکا فاقد آن بوده است."
نظر شما