وقتی زبانِ سرود مدارس به لکنت می افتد/ غفلت از فرصتی برای بالندگی موسیقی نواحی

به گزارش خبرنگار مهر، نیمه اول اسفند ماه امسال هم منتظر می مانیم تا گروه های سرود مدارس به محل برگزاری مسابقات یعنی کانون فرهنگی نور بیایند تا رقابتی تنگاتنگ ایجاد کنند.

گروه ها یکی یکی می آیند برخی از آن ها بدون همراهی مربی سرود یا معلم پرورشی وارد محوطه می شوند و وقتی از آن ها سوال می کنی، می گویند ما خودمان تمرین کرده ایم و اصلا مربی سرود نداشته ایم.

سال هاست مسابقات سرود در همین کانون نور کوهدشت برگزار می شود اما کیفیت گروه ها چه از نظر ظاهر و چه اجرای کار آنقدر کم رنگ و تاریک است که دلت به حال بچه هایی که با شوق تمام به رقابت آمده اند می سوزد.

این در حالی است که مربیان پرورشی هر آموزشگاه وظیفه آماده کردن گروه های هنری برای شرکت در مسابقات فرهنگی هنری را برشانه مسئولیت دارند و نباید بی خیال و بی خبر از این مقوله پراهمیت باشند.

آن چه اما چشم جستجویت را می چرخاند پیدا کردن گروه های آموزشگاه های روستایی است که نیستند و هرسال از شرکت در مسابقات هنری فرهنگی بی نصیب هستند.

رقابت ها شروع می شود و گروهها با اعلام داوران یکی یکی روی سن چیده می شوند. در مقطع دبیرستان های پسرانه فقط دوگروه آمده است و از میان این همه دبیرستان دولتی و غیردولتی کوهدشت با آن همه دانش آموز مستعد هنری یک گروه اول می شود و گروه دیگری دوم و جای گروه سوم را باید با نقطه چین تاسف پرکرد.

بیشتر گروه های راهنمایی و ابتدایی سرودهای تکراری را می خوانند و کمتر گروهی سرود محلی می خواند. از ناهماهنگی اعضای گروه ها و طرز پوشیدن لباس ها می شود پی برد که کسی زحمت کار کردن چندساعته ای را با این بچه ها به خود راه نداده است.

درمیان صداها به استعدادهایی برمی خوری که می توانند برای آینده موسیقی این دیار حرف های بزرگی باشند و حضور خوب و با پشتوانه می تواند آن ها را به سمت هنرپاک و سربه زیر این سرزمین سوق دهد اما این صداها مرواریدهایی را می مانند که در اقیانوس های بی اهمیتی گم شده و هدر می روند.

نوازندگان نوجوانی هم با سازهای بردوش آمده اند که اگرچه هنوز شاگردی می کنند اما نواختن را خوب بلدند و عشق به کار موسیقی در چشم هایشان برق می زند.

سرود محلی در مسابقات سرود آموزشگاه ها از اهمیت ویژه ای برخوردار است و تاکید داوران برای دادن امتیاز به اجرای خوب آن بستگی دارد چرا که سرود مدارس پله ای است برای رسیدن به پشت بام موسیقی محلی هراستانی همچنان که بسیاری از هنرمندان خوب سینمای کشور از تئاتر مدارس برخاسته اند.

اما جای سرود محلی در این رقابت ها پرنیست و جز چند گروه مابقی سرودهای تکراری فارسی را با ضعف شدید اجرا می کنند.

یکی از داوران به خبرنگار مهر می گوید: رقابت ها آن قدر ضعیف است که انتخاب گروه های اول تا سوم واقعا سخت است.

این داور که خود از اهالی پیشکسوت موسیقی کوهدشت است ادامه می دهد: متاسفانه جز دو آموزشگاه که از مربیان موسیقی کوهدشت استفاده کرده بودند بقیه کاری برای عرضه نداشتند و این جای تاسف دارد.

یکی از دانش آموزان هم که صدای تک خوانی اش به دل همه می نشیند اما گروه نمی توانند با او هماهنگ و یک صدا باشند، می گوید: خودمان سرخود تمرین کرده ایم و مربی پرورشی حتی یک بار سرتمرین مان حاضر نشد.

مسابقات سرود مدارس درحالی هرساله اجرا می شود که یک ماه پیش از برگزاری از سوی اداره آموزش و پرورش هر شهرستان نامه فراخوان به آموزشگاه ها ارسال می شود و فرصت تمرین و حضور پررنگ تمام مدارس و دبیرستان ها هست اما متاسفانه همه ساله باری به هرجهت اجرا می شود.

این در حالیست که به نظر می رسد این رویه در دیگر شهرستانهای استان نیز با شدت و ضعفی مشابه شهرستان کوهدشت باشد چرا که در برنامه ها و مراسم های مختلف همواره ضعف گروههای سرود هماهنگ دانش آموزی مشهود است.

توجه به تشکیل و پرورش گروههای سرود دانش آموزی از یک سو می تواند به تقویت فعالیتهای هنری و فرهنگی در میان دانش آموزان کمک کند و از سوی دیگر زمینه ساز انتقال نسل به نسل موسیقی نواحی و محلی هر منطقه باشد، موضوعی که در صورت غفلت می تواند تاثیرات منفی خود را بر روی موسیقی بومی بگذارد.

.......................................

گزارش و عکس: حشمت الله آزادبخت