هر ایرانی یک نهال به کشورش هدیه دهد/ ماجرای شباهت چشم‌های یک خواننده و مجری!

خبرگزاری مهر- گروه فرهنگ و هنر: پنجشنبه 15 اسفند از خانه که بیرون می‌آیم یاد همین روز یک سال پیش می افتم و حسی که با هر بار رد شدن از میدان فتح و یادآوری این موضوع که یکی از نهال های آن را من کاشته ام، دلم را شاد می کند. امسال قرار است با حضور رادیو جوانی ها در محوطه موزه حیات وحش دارآباد دوستی مان با طبیعت را یادآوری کنیم و به قول معروف تجدید میثاقی داشته باشیم.

اسفند سال گذشته برگزاری نخستین جشن رویش رادیو جوان بهانه ای برای ورود رادیو به مسائل محیط زیستی بود و حالا امروز سالگرد این جشن و فرصتی برای برگزاری دوباره آن است.

آخر هفته است و دیدن کوه های بلندی که اینجا در هوای پاک شمال تهران به وضوح مشخصند دل ها را جوان می کند. با یک تاکسی از میدان قدس راهی دارآباد و جلوی موزه پیاده می شوم. مجسمه دایناسور گیاهخوار «کامپتوزوروس» یادآور روزهای کودکی و نوجوانی است که با مدرسه به موزه می آمدیم و چقدر همه چیز برایمان هیجان انگیز و شگفت آور بود.

دلم می خواهد تمام موزه را بگردم اما با سوال از یک باغبان در می یابم برنامه رادیو جوان در مرتفع‌ترین نقطه موزه و نزدیک سالن تاکسیدرمی برگزار می شود. آن بالا تعداد زیادی صندلی چیده اند و روی سکویی که بنرهای رادیو جوان را به اطرافش نصب کرده اند حسن اسماعیل پور و پیمان طالبی برنامه را آغاز کرده اند.

در راه موزه رادیو جوان را گوش می‌دادم و آنجا حضور شاهین شرافتی در استودیو نخ ارتباطی با مراسم درختکاری بود و همچنان هم شنوندگان رادیو بخش هایی از مراسم را به صورت زنده گوش می دهند.

درخت دوست خوب ما است

در عین حال بخش هایی از گفتگوهای از قبل ضبط شده نیز روی آنتن شبکه جوان می رود. یکی از این گفتگوها با مهرانه مهین ترابی بازیگر محبوب انجام شده و او تأکید می کند: در کنار همه کارهایی که برای رسیدن بهار زیبا انجام می دهیم، مثل خانه تکانی یا خرید عید، درختکاری را هم از یاد نبرید. درخت دوست خوب ما است و اگر هر کدام از ما یک درخت بکاریم از زیبایی و وجود پرنعمت آن بهره مند خواهیم شد.

کارلوس کی‌روش سرمربی تیم ملی فوتبال ایران نیز یکی دیگر از این افراد است. گرچه وعده حضور او در مراسم داده شده بود اما حالا گفتگوی تلفنی اش پخش می شود: من از اقدام به درختکاری در روزی که برای آن نامگذاری شده، قدردانی می‌کنم چون در جایی که من زندگی می کنم با کسانی که درختان را قطع می کنند مبارزه می شود.

حالا گزارشگر رادیو از کی‌روش می خواهد به فارسی عبارت «هر ایرانی یک درخت» را تکرار کند و لهجه کی‌روش شنیدنی است!

هر درخت میراثی برای آیندگان

او تصریح می کند: یاد دادن درختکاری به دانش آموزان امر جا افتاده ای در جهان است و این حرف را من همیشه به صورت سمبولیک می زنم و ایمان دارم که هر کدام از ما باید یک درخت بکاریم تا فرزندانمان از سایه آن درخت استفاده کنند. هر درختی که ما می کاریم میراثی برای آیندگان است.

اینجا در موزه دارآباد شهرام زندی خواننده و محمدرضا نوروزی بازیگر به جمع می پیوندند. نوروزی از علاقه اش به کاشت نهال می گوید: به عنوان یک ایرانی مسلمان اینجا هستم. ما 13 میلیون نفر جمعیت در تهران داریم که دو برابر جمعیت کل کشور اتریش است. در تهران با دیواره سترگ بزرگ البرز که مانع رفت و آمد هوا است و تنها باد وزشی تهران از شهریار می آید، دو میلیون و 500 هزار وسیله نقلیه با احتراق ناقص داریم و چندین میلیون بخاری و شوفاژ در این شهر است. خاک هم که محدود است. بنابراین من فکر می کنم در آینده اگر هر کس یک درخت هم داشته باشد خاکی برای کاشتن آن وجود نداشته باشد.

شهرام زندی هم تأکید می کند ای کاش توجه به درخت و درختکاری محدود به یک روز نباشد. او سپس قطعه ای را برای مخاطبان اجرا می کند.

اسماعیل کهرم را کمتر کسی است که نشناسد یا او را در برنامه های تلویزیونی به ویژه در کنار محمدعلی اینانلو ندیده باشد. کسی که با دیدنش کفشدوزک کوچکی که روی کتش می زند، در همان نگاه اول هم عشق او به طبیعت را ثابت می کند.

یک نکته بامزه اینکه او در اول حرف هایش تأکید می کند تا به حال فکر می کرده خوانندگانی که به مراسم های مختلف می آیند، فقط لب می زنند اما حالا فهمیده که نه گویا آنها واقعا می خوانند!

دیگر تعلیم مستقیم نتیجه نمی دهد

او که در دولت یازدهم مشاور ارشد رییس سازمان محیط زیست است می گوید: اکنون دنیا به این نتیجه رسیده که تعلیم مستقیم و امر و نهی کارساز نیست. برای همین است که روی پاکت سیگارها عکس هایی می اندازند که این تصویر روی ذهن ما بماند و بگوییم اگر سیگار بکشیم سرنوشتمان چه خواهد بود. من فکر می کنم رسالت اصلی به دست رسانه ها و به خصوص رسانه ملی است. خیلی از ما ممکن است روزنامه نخوانیم، اما همه در منازلشان تلویزیون و رادیو دارند و تاثیر رادیو به مراتب بیشتر است چون فرد کارش را انجام می دهد و رادیو هم گوش می دهد، رادیو وسیله ای است که با زندگی همه ما عجین است و می توان آموزشی ترین رسانه ما باشد.

وی ادامه می دهد: احترام به محیط زسیت باید توسط صداوسیما به مردم تعلیم داده شود تا این مسئله در بین مردم ما نهادینه شود. اکنون پدیده ای به نام ریختن زباله وجود دارد و ما ایرانی ها به خاطر استفاده نکردن از فرهنگ غنی مان به این موضوع دچار شده ایم. من کودک که بودم زباله ای را در حوض خانه مان ریختم و مادربزرگم با من برخورد کرد.

کهرم با بیان اینکه 70 هزار تومان جریمه ریختن زباله است، تأکید می کند: من از سیستم صدا و سیما درخواست می کنم تعلیمات محیط زیستی خود را به صورت مستمر به مردم ارائه دهد.

مثل بزرگترهایمان به طبیعت احترام بگذاریم

در ادامه بهنام احمدپور مبارکه مدیر رادیو جوان این بار هم مثل سال قبل توضیحاتی از برگزاری این مراسم ارائه می دهد: با توجه به تاکیدات مقام معظم رهبری درباره لزوم حفظ محیط زیست، منابع طبیعی و درخت و درختکاری، شبکه رادیویی جوان در راستای ترویج این فرهنگ در بین اقشار مختلف مردم از سال گذشته به برگزاری جشن رویش اقدام کرد. جشنی که امسال هم با انتشار فراخوان به سازمان های مختلف و دوستداران محیط زیست و با حضورجمعی از شخصیت های فرهنگی و علمی و هنرمندان کشورمان برگزار می شود.

وی یادآور می شود: رسم کاشت نهال از سال ها قبل نهادینه شده است و چیزی نیست که ما بخواهیم آن را جا بیندازیم. ما باید همان احترامی را که پدران و مادران و بزرگترهای ما به طبیعت داشته اند ادامه دهیم. ما رسانه ها و مسئولان باید دست به دست هم بدهیم تا نسل بعدی و فرزندانمان در محیط سالم تری زندگی کنند، بنابراین ضروری است فرهنگ احترام به طبیعت و محیط زیست را ترویج و تقویت کنیم.

مدیر رادیو جوان خاطرنشان می کند: جشن رویش شبکه جوان بهانه ای برای ورود به حوزه زیست محیطی بود . امروز به طور نمادین در دارآباد هستیم و ما باید هر روز و هر لحظه پاسدار محیط زیست باشیم و با حرکتی که این چندساله شروع شده آینده خوبی را متصور خواهیم بود. من از همه اساتید و هنرمندانی که دعوت شبکه رادیویی جوان را برای شرکت در این جشن قبول کردند تشکر می کنم. همینطور از دوستانمان در موزه حیات وحش که به ما کمک کردند این جشن را در اینجا بگیریم نیز قدردانی می کنم.

هدیه ای متفاوت به فردا

اشکان خطیبی و رامبد جوان سال گذشته در میدان فتح حضور فعالی داشتند و حالا امروز هر دو درگیر برنامه های سال تحویل شبکه های یک و تهران هستند و نیامده اند. اما صدایشان پخش می شود، خطیبی می گوید: تا حالا هدیه دادین؟ نکنه بیشتر هدیه گرفتین؟ اما حالا یک نهال هدیه ما به فردای ایران. قرار ما 15 اسفند روز درختکاری در سراسر ایران.

جوان هم از هدیه ماندگاری حرف می زند و تصریح می کند: هر ایرانی یک نهال!

رییس موزه حیات وحش هم اینجا است و سخنرانی می کند و فلمینگ خوش قدم هم چند ترانه را برای مردم حاضر می خواند. در فضای سبزی که دور و اطراف محل برگزاری مراسم وجود دارد، چاله هایی کنده و تپه ای خاک هم ریخته شده و همه چیز برای کاشت درخت مهیا است.

قرار بوده حامد بهداد هم اینجا باشد و حتی یک بار اسماعیل پور می گوید با او تماس گرفته اند و توی راه است. اما حالا ظهر شده و خبری نیست. اما خشایار اعتمادی اینجا است. خواننده ای که برای خیلی ها نوستالژیک است و آمده قطعه به یاد ماندنی را اجرا کند.

چشمان من و شهریاری مثل خط است

او آرزو می کند مردم در کنار گندم هایی که سبز می کنند هر سال نزدیک عید کاشت یک درخت را هم به عادت هایشان اضافه کنند.

حالا آفتاب درست بالای سرمان قرار گرفته و محل اجرای برنامه و مجریان در معرض تابش مستقیم نور خورشید هستند. اعتمادی به شوخی می گوید: گوش محمود شهریاری صدا کند، چشم های من و او هر دو مثل یک خط است و از شانس خوبمان هر بار لوکیشن هایمان رو به خورشید است!

من بهارم تو زمین...

اعتمادی در ادامه ترانه «من بهارم تو زمین من زمینم تو درخت، من درختم تو بهار...» را اجرا می کند و همه با او هم صدا می شوند.

خواننده آلبوم «تو محکومی به برگشتن» از تمام رسانه ها و مسئولان می خواهد که اطلاع رسانی های لازم را انجام دهند و از نهاد رهبری تا دولت نام می برد که در درختکاری شرکت کرده اند.

او می گوید: باید این موضوع را به فرهنگی در دل مردم تبدیل کنیم تا نهادینه شود و دست در دست هم از از بین رفتن محیط زیست جلوگیری کنیم.

هنرمندان بدقول به مراسم نرسیده اند و حالا وقت آن رسیده که شعار «هر ایرانی یک نهال» را عملی کنیم. اولین نفر نوبت مدیر رادیو جوان است و او مشغول کاشت درخت می شود، بیل به دست می گیرد و روی ریشه های نهال خاک و کود می ریزد و در آخر با یک آبپاش مشغول آب دادن به نهال می شود.

من هم دلم می خواهد کاشت یک درخت را تجربه می کنم اول باید مشمای مشکی را از ریشه نهال جدا کنم و آن را وسط چاله بگذارم و بعد نوبت بیل زنی و ریختن خاک است. چه بیل سنگینی! اینجا است که به سختی کار کشاورزان که بانوان هم جزئی از آنها هستند پی می برم.

خبرنگار مهر در حال کاشت درخت!

یک باغبان به کمکم می آید و یادم می اندازد که ریختن کود را فراموش نکنم. بعد از هر چند بیل خاک ریختن، باید با پای تو چاله بروم و خاک ها را لگد کنم تا درست و حسابی جایشان محکم شود. حالا تمام خاک ها را توی چاله ریخته ام و وقت آبپاشی است. یک آبپاش بزرگ آب این نعمت بی نظیر خدا را به چه زیبایی روی خاک می فشاند و نهالم سیراب می شود.

سعی می کنم یادم بماند دقیقا کدام نهال را من کاشته ام و برای خودم نشانه می گذارم. با اتمام مراسم فرصتی برای تماشای موزه فراهم می شود و می روم تا خاطرات کودکی و نوجوانی و بازدیدهای دسته جمعی با همکلاسی و معلم ها را زنده کنم...

گزارش از مریم عرفانیان