به گزارش خبرگزاری مهر، فرید زکریا در تحلیلی تحت عنوان "تنش بین هنجارهای بین المللی و منافع ملی" در روزنامه آمریکایی واشنگتن پست به بررسی مواضع برخی کشورها در قبال تحولات اوکراین و الحاق شبه جزیره کریمه به روسیه بر اساس منافع ملی خودشان پرداخت.
وی در خصوص اقدامات روسیه در اوکراین می نویسد: اقدامات روسیه در اوکراین موجب اتحاد دموکراسی ها در غرب شد و موجب شد تا آنها حداقل تجاوزات روسیه در اوکراین را متهم کنند. اما بررسی های بیشتر درباره پاسخ کشورها به این رخداد بزرگترین تنش بین المللی قرن 21 بین هنجارهای بین المللی و منافع ملی را نمایان می کند.
وی با اشاره به مواضع هند پرجمعیت ترین دموکراسی جهان در برابر اقدامات روسیه در اوکراین می نویسد: هند درباره رخدادهای ماه فوریه و اوایل مارس در اوکراین سکوت اختیار کرد و از هیچ تحریمی علیه روسیه حمایت نکرد و در عین حال مشاور امنیت ملی این کشور گفت که روسیه منافع مشروعی در اوکراین دارد، مواضعی که موجب تشکر تلفنی ولادیمیر پوتین از وی شد.
به نوشته زکریا دلیل این اقدام هند را می توان در روابط عمیق هند با روسیه بین سال های 2009 تا 2013 یافت بطوریکه در این سال ها روسیه تامین کننده 38 درصد سلاح های مورد نیاز هند بوده است. رقمی که 3 برابر چین است که با تامین 12 درصد سلاح مورد نیاز هند دومین صادر کننده سلاح به این کشور بوده است.
همچنین روسیه تامین کننده 75 درصد از سلاح های عمده هند در این سال ها بوده است در حالی که آمریکا تنها 7 درصد آنها را تامین کرده است. همچنین روسیه در این سال ها ناو هواپیمابر و زیر دریایی هسته ای به هند فروخته است که همگی بیانگر عمق روابط دو کشور هستند.
این تحلیلگر در ادامه با اشاره به تنش های میان هند و پاکستان و با اشاره به خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان که موجب نفوذ بیشتر پاکستان در افغانستان خواهد شد می نویسد: از سویی دیگر در این رقابت و تنش بین هند و پاکستان روسیه همواره حامی هند بوده و بر عکس آمریکا و چین حامی پاکستان بوده اند.
نظریه پرداز رئالیسم تهاجمی با اشاره به حمایت نکردن رژیم اسرائیل از سیاست های آمریکا در قبال روسیه درباره اوکراین می نویسد: از همه جالب تر واکنش اسرائیل به عملکرد روسیه است، اسرائیلی که همواره حامی سیاست خارجی آمریکا بوده است در این مورد مصمم بوده است که از سیاست آمریکا حمایت نکند. بطوریکه وزیر خارجه اسرائیل گفته است ما روابط خوبی هم با آمریکا و هم با روسیه داریم و نمی دانم چرا باید آنها را تخریب کنیم.
در ادامه این مطلب زکریا می نویسد: مقامات اسرائیلی در محافل خصوصی خود می گویند که نمی خواهند روسیه را از دست بدهند زیرا معتقدند آنها در دفع بسیاری از تهدیدات علیه خود به روسیه نیاز دارند به ویژه تهدیدات ناشی از ایران و جنگ داخلی در سوریه.
همچنین به نوشته این تحلیلگر وجود شمار زیادی از یهودی های روس زبان در سرزمین های اشغالی موجب شده است تا تل آوویو و مسکو روابط خوبی داشته باشند بطوریکه لیبرمن وزیر خارجه این رژیم چندی پیش در بروکلین اعلام داشت که به زودی در سرزمین های اشغالی یک نخست وزیر روس زبان روی کار خواهد آمد.
نویسنده در ادامه با اشاره به مواضع چین در خصوص تحولات اوکراین می نویسد: چین هم بطور تعجب آوری نه اقدامات روسیه را محکوم کرد و نه تحریم.
نویسنده با اشاره به اظهارات چین که اعلام کرد حاکمیت، استقلال و تمامیت ارضی اوکراین باید حفظ شود، در عین حال مواضع چین را ظریف خوانده و می نویسد: چین دارای مرزهای طولانی مشترک با روسیه است و نمی خواهد که روسیه اقدام به جابجایی مرزهایش کند.
همچنین نویسنده مدعی است برای اسرائیل احمقانه خواهد بود تا روابط خود با بزرگترین و نزدیکترین متحد خود را برای خوشایند مسکو تخریب کند و به همین دلیل است که روسی صحبت کردن لیبرمن موجب نشده است تا مسکو ارسال سلاح به ایرن، سوریه و حزب الله را متوقف کند. هند نیز اگر می خواهد با همسایه خود که در حال تبدیل شدن به یک قدرت جهانی است رقابت کند باید روابط خود با واشنگتن را تقویت کند.
نویسنده در پایان می نویسد: در ورای تمامی این ملاحظات باید یک ملاحظه بزرگتر را مد نظر قرار داد و آن این است که آیا این کشورها می خواهند در جهانی زندگی کنند که در آن فقط منافع ملی مد نظر است؟ از سال 1945 تا کنون تلاش های زیادی برای توسعه و گسترش موازین بین المللی صورت گرفته است مثل مقرراتی که علیه الحاق سرزمین ها با توسل به زور صورت گرفته است.
نویسنده معتقد است در دهه های آینده باید دید که قدرت های جهانی چقدر تمایل به توسعه و گسترش هنجارهای بین المللی دارند و یا اینکه قصد دارند که آنها را کمرنگ کنند و این نقطه ای است که نشان خواهد داد که آیا قرن 21 قرن صلح است یا جنگ.
نظر شما