حضرت فاطمه(س) غمخوار و مایه آرامش رسول خدا بود

به گزارش خبرگزاری مهر، رییس کل دادگستری استان کرمانشاه در مراسم گرامیداشت روز زن ، اظهار داشت: با بررسی اجمالی تاریخ جاهلیت و اینکه در این دوران عزت و افتخار را در داشتن فرزند پسر می دانستند و اعراب جاهلی نگهداری دختران را مایه ننگ خود می دانستند و به همین دلیل آنها را زنده به گور می کردند.

حجت الاسلام علی مظفری گفت: ماجرای زنده به گور کردن دختران از قبیله "بنی تمیم" بود که زن را مایه ننگ خود می دانستند و همین کار این قبیله باعث شد تا در همه جای اعراب جاهلی رایج شود و در چنین محیطی بود که اسلام جایگاه انسانی زن را احیا کرد و پیامبر بزرگ اسلام نیز بهترین فرزندان را دختران می نامیدند.

مظفری در باب فضیلیت و شخصیت حضرت زهرا (س) تاکید کرد: فاطمه، در لغت به معنی بریده شده و جدا شده است و علت این نامگذاری بر طبق احادیث نبوی، آنست که پیروان فاطمه (علیها السلام) به سبب او از آتش دوزخ بریده، جدا شده و برکنارند. زهرا به معنای درخشنده است و از امام ششم، امام صادق (علیه السلام) روایت شده است که "چون دخت پیامبر در محرابش می‌ایستاد (مشغول عبادت می‌شد)، نورش برای اهل آسمان می‌درخشید؛ همانطور که نور ستارگان برای اهل زمین می‌درخشد.".

رییس کل دادگستری استان کرمانشاه ادامه داد: ام‌ابیها به معنای مادر پدر است و رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) دخترش را با این وصف می‌ستود؛ این امر حکایت از آن دارد که فاطمه (علیها السلام) بسان مادری برای رسول خدا بوده است. تاریخ نیز گواه خوبی بر این معناست؛ چه هنگامی که فاطمه در خانه پدر حضور داشت و پس از وفات خدیجه (سلام الله علیها) غمخوار پدر و مایه پشت گرمی و آرامش رسول خدا بود و در این راه از هیچ اقدامی مضایقه نمی‌کرد، چه در جنگها که فاطمه بر جراحات پدر مرهم می‌گذاشت و چه در تمامی مواقع دیگر حیات رسول خدا.

مظفری در خصوص زندگانی حضرت فاطمه (س) با حضرت امیر (ع) تاکید کرد: فاطمه (س) با آن همه فضیلت، همسری نیکو برای امیر مؤمنان بود. تا جایی که روایت شده هنگامی که علی (علیه السلام) به فاطمه (س) می‌نگریست، غم و اندوهش زدوده می‌شد. فاطمه (س) هیچگاه حتی اموری را که می‌پنداشت امام علی (علیه السلام) قادر به تدارک آنها نیست، از او طلب نمی کرد.

وی ادامه داد: اگر بخواهیم هر چه بهتر رابطه زناشویی آن دو نور آسمان فضیلت را بررسی نماییم، نیکوست از امام علی (ع) بشنویم؛ چه آن هنگام که در ذیل خطبه‌ای به فاطمه (س) با عنوان بهترین بانوی جهانیان مباهات می‌نماید و او را از افتخارات خویش بر می‌شمرد و یا آن هنگام که می‌فرماید: "بخدا سوگند که او را به خشم در نیاوردم و تا هنگامی که زنده بود، او را وادار به کاری که خوشش نیاید ننمودم؛ او نیز مرا به خشم نیاورد و نافرمانی هم نکردند."