سیاوش سبزی شاعر در گفتگو با خبرنگار مهر، گفت: بعد از انتشار کتاب‌های «درباره‌ات بودم» و «که زیرا» قصد دارم سومین مجموعه شعرم را با نام «لاو» به ناشر بسپارم. این کتاب 20 شعر سپیدم را شامل می‌شود که موضوعاتشان تغزلی، اعتراضی و اجتماعی‌اند. در حال حاضر مجموعه «که زیرا» به تازگی چاپ شده و قصد دارم «لاو» را طی چند ماه آینده به ناشر تحویل بدهم تا مدتی از چاپ دومین مجموعه‌شعرم گذشته باشد.
وی افزود: من موضوع مشخصی برای سرایش مد نظر ندارم و نمی‌توانم با پیش‌فرض جلو بروم. همه‌چیز در شعرم هست و این‌گونه نیست که وقتی تغزلی شعر می‌گویم، فقط عاشقانه باشد. در شعرم هم خنده وجود دارد هم گریه. به عنوان مثال در مجموعه «که زیرا» شعر اول خنده‌دار نیست اما در سطر سوم و چهارم سومین شعر، خنده وجود دارد و خواندنش حتما لبخند خواننده را در پی خواهد داشت. بنابراین سعی می‌کنم جزو هیچ مکتبی نباشم ولی به همه‌چیز توجه دارم.
این شاعر ادامه داد: روی فرم تاکید زیادی دارم ولی فرمالیست نیستم و همزمان که فرمالیست هستم، می‌خواهم ساختارگرا و ایماژیست هم باشم. همزمان که رمانتیک‌ام، می‌خواهم رئالیست و سوررئالیست هم باشم. به این ترتیب است که ایده‌هایم و استراتژی شعری‌ام را معرفی می‌کنم. به نظرم اگر در مسائل و موضوعات ریز شویم، پنجره‌های جدیدی به رویمان باز می‌شود. شاعر باید درباره عناصر شعر از آوای حروف گرفته، یعنی صامت‌ها و مصوت‌ها، تا ساختار کلی و محتوایی شعرش را سنجیده باشد.
صدری گفت: من دوره سنتی و کلاسیک را پشت سر گذاشته‌ام و آثار کلاسیک‌ام را چاپ نکرده‌ام. من مثنوی و دوبیتی‌هایی دارم که چاپشان نکردم. یکی از این مثنوی‌ها درباره جنگ است که خیلی از دوستان آن را حفظ هستند ولی من به طور رسمی آن را منتشر نکرده‌ام. در کل دوره‌ای که شعر سنتی و کلاسیک می‌سرودم، برای من طی شده است.
نظر شما