افزایش نرخ بیکاری یکی از موانع اصلی فرزندآوری است

منیر آمدی در گفتگو با خبرنگار مهر و درباره هشدارهای سازمان آمار مبنی بر افزایش نرخ بیکاری زنان افزود: در سالهای اخیر شاهد افزایش نرخ بیکاری به ویژه در میان جوانان و افراد تحصیل کرده بوده ایم.

وی افزود: در حال حاضر هشدارهای جدی نسبت به افزایش نرخ بیکاری داده می شود بگونه ای که نرخ بیکاری مردان نیز یکی از دغدغه های اصلی برای کشور است.

به گفته آمدی، تعداد زیادی از تحصیل کرده ها بیکارند این در حالیست که اقشار دهک پایین جامعه بیشتر دسترسی به کار دارند چرا که کارهای خدماتی برای دهک پایین وجود دارد و همین بیکاری و کم درآمدی قشر تحصیل کرده است که مانع فرزند آوری است.

وی با بیان اینکه اینها مسائل زیر بنایی است لذا برای ازدیاد جمعیت لازم است که زیرساختهای اقتصادی کشور بازسازی  و اشتغال مولد ایجاد شود، گفت: در حال حاضر شاهد بررسی طرح هایی برای افزایش جمعیت و افزایش نرخ باروری در کشور هستیم چرا که سیاستگزاری برای جمعیت کشور یک وظیفه برای حکومتهاست اما این اقدام باید مبتنی بر خرد و مطالعه باشد. سیاستگذاری فقط تشویق و تنبیه نیست.

مدیر عامل مؤسسه مطالعات و تحقیقات با اشاره به ممنوعیت روش های پیشگیری از بارداری که بتازگی در مجلس بررسی شده است، خاطرنشان کرد: این ممنوعیت سبب می شود که قدرت تصمیمی گیری زوجین در مورد زمان بچه دار شدن و فاصله گذاری سلب شود که  این منطقی نیست.

این فعال حوزه زنان ادامه داد: در زمینه ازدیاد نسل باید جوانان تحصیل کرده قانع شوند که بچه دار شوند و نیاز به بچه دار شدن دارند، وگرنه سیاست های یکجانبه بیشتر بی اعتمادی در قشر فرهیخته ایجاد می کند.

وی ادامه داد: باید در زمانه فعلی تحقیقی گسترده برای شناسایی الگوی جامع باروری در ایران انجام شود تا ضعف ها و قوت ها شناسایی و با برطرف کردن ضعف ها زمینه ازدیاد نسل فراهم شود.

به گزارش خبرنگار مهر، مرکز آمار ایران در آخرین گزارش خود اعلام کرده است: بدترین وضعیت بیکاری در کشور مربوط به زنان گروه سنی 20 تا 24 ساله به میزان 47.2 درصد است. همچنین زنان 25 تا 29 ساله کشور نیز دارای 35 درصد بیکاری هستند، از سویی وضعیت بیکاری زنان در حالی بدتر می شود که بدانیم نرخ بیکاری زنان 20 تا 24 ساله ساکن در شهرهای کشور به 54.1 درصد رسیده است. این در حالی است که وضعیت بیکاری زنان 20 تا 24 ساله کشور در روستاها تا حدودی بهتر از شهرها و به میزان 28 درصد است. یک نکته حائز اهمیت درباره اشتغال زنان ساکن در روستاها و شهرهای کشور این است که نرخ بیکاری زنان روستایی از 55 سال به بعد صفر می شود ولی این نرخ برای زنان شهری از 60 سال به بعد به صفر می رسد. این مسئله نشان می دهد که زنان ساکن در شهرها به دلیل برخورداری از وضعیت نسبتا بهتری از زندگی در برابر زنان روستایی کشور، توان باقی ماندن بالاتری در بازار کار کشور را نسبت به زنان روستایی دارند. همچنین نشان می دهد که سکونت در شهرها به مراتب دشوارتر از روستاها و پُرهزینه تر است.