وقتی پوشش زن مسلمان به دغدغه فکری غرب تبدیل شد

به گزارش خبرگزاری مهر، اگر کسی از شما بپرسد که تهدیدآمیزترین تحولات زمان را نام ببرید، عده ای به بمب اتم، جنگ، ویروس ایدز، گرسنگی جهانی و تروریسم اشاره می کنند، اما چرا کسی جرأت نمی کند به مسئله پوشش زنان مسلمان به خصوص موضوع برقع و نقاب که برخی از زنان مسلمان از آن استفاده می کنند بپردازد؟

هفته گذشته امام جماعت یکی از مساجد آکسفورد با انتشار مقاله ای در روزنامه دیلی میل، حمله نیشداری به زنان مسلمانی کرده بود که از برقع استفاده می کنند و این نوع پوشش را به عنوان یکی از تهدید آمیزترین تحولات زمان ما توصیف کرده بود. این مقاله پر بود از تصاویر مبهم زنانی که خود را با نقاب پوشانده بودند و درمیان آنها تعداد معدودی زن برقع پوش نیز به چشم می خورد، اما دست کم وقتی که به نوع پوشش انتخابی زنان مسلمان حمله می کنید خود را در گیر معناشناسی نکنید.

این امام جماعت نوشته بود همه در بریتانیا از جمله مسلمانان باید با گسترش این تکه از پوشش که زنان را محبوس و هماهنگی اجتماعی را تهدید می کند و عاملی برای تقویت بی اعتمادی محسوب می شوند مخالفت کنند. این پوشش یک خطر امنیتی بالقوه است.

وی این اظهارات را به عنوان یک مرد مسلمان مطرح کرده که در ستاد ممنوعیت برقع راه فعالیت می کند.

در سال 2010 واژه " mansplaining " جدید به زبان انگلیسی راه یافت که به معنای مردی بود که متقاعد شده توضیحاتی ارائه کند و یا عقاید خود را درباره همه چیز به خصوص به یک زن توضیح دهد. این واژه توسط نیویورک تایمز در میان واژگان برتر سال قرار گرفت. نمونه حاضر توضیح یک مرد مسلمان است، مردی که یک ستاد در بریتانیا راه اندازی می کند تا به زنان مسلمان بگوید چگونه لباس بپوشند.

اوایل ماه جاری دادگاه اروپایی حقوق بشر از ممنوعیت نقاب که در سال 2010 در فرانسه وضع شده بود حمایت کرد، درحال حاضر این قانون پوشاندن صورت در فرانسه را به مثابه یک جرم تلقی می کند.

آمار رسمی از تعداد زنان مسلمان بریتانیایی که از روبنده یا نقاب استفاده می کنند در دسترس نیست اما آنها اقلیت بسیار کوچکی میان جامعه 3/3 میلیون مسلمان در بریتانیا محسوب می شوند، یک اقلیت در میان اقلیتها.

آنچه درکش به نظر دشوار می رسد این است که چرا تعداد افرادی که دغدغه فکری نسبت به پوشش زنان مسلمان دارند اینقدر قابل توجه است، اکنون زمان آن فرارسیده است که این توضیح دهندگان مسلمان که بسیاری از آنها به اصطلاح لیبرال هستند، این فمنیستها و سایر افرادی که این قدر به مسئله توجه دارند بگذارند که زنان مسلمان خودشان درباره نحوه پوشش و نوع لباس خود تصمیم بگیرند.

کریمه بنت داوود که در غرب لندن زندگی می کند، اکنون به عنوان یک مبلغه مسلمان فعال است و علاوه بر حجاب پوشش روبنده را برای خود انتخاب کرد، اما به دلایلی پس از سه سال تصمیم گرفت روبنده را از صورت خود کنار زده و به حجاب اسلامی اکتفا کند.

وی در این رابطه گفت: من نسبت به رویکرد خود به روبنده بسیار عملگرا هستم، پیشتر از آن استفاده می کردم و اکنون استفاده نمی کنم، تصمیم من برای پوشیدن و نپوشیدن آن شخصی است ، اگرچه حتی اکنون نیز هراز گاهی روبنده به صورت می زنم ، به خصوص زمانی که در شب و در منطقه ای هستم که در آن احساس امنیت نمی کنم. احساس می کنم که روبنده حس امنیتی که به دنبال آن هستم را برایم فراهم می کند و از به این احساس علاقمند هستند، تصور می کنم که این نوع پوشش کنترل کامل درباره دیده شدنم را فراهم می کند.

وی اعتقاد دارد که به عنوان یک زن مسلمان هرگز انتخاب نوع لباس وی را از انجام هرکاری که می خواسته باز نداشته است.

این مسلمان محجبه یادآور شد: نیازی نیست که یک مرد، مسلمان یا غیرمسلمان به من بگوید چگونه لباس بپوشم و کسی حق ندارد این مسئله را برایم مشخص کند.

آمارهای منتشر شده توسط دانشگاه تیساید و گروه نظارت بر اسلام هراسی MAMA (سنجش حملات ضد اسلامی) نشان می دهد که نیمی از حملات اسلام هراسانه در بریتانیا علیه زنان مسلمان صورت می گیرد و آنها به علت نوع پوشش خود مورد هدف این حملات اسلام هراسانه هستند.

گزارش هایی که از یک خط تلفنی ویژه در رابطه با قربانیان حملات اسلام هراسانه و تبعیض آمیز گرفته شده نشان می دهد تعداد حملات اسلام هراسانه امسال 20 درصد  بیشتر از سال گذشته شده است. درماه می امسال یک زن سعودی با ضربات چاقو در ایسکس به قتل رسیده است و اظهارات پلیس نشان می دهد که وی به علت پوشیدن ردای بلندی که پوشیدن آن میان زنان مسلمان بسیار مرسوم است کشته شده است.

قرارگیری مسلمانان به عنوان هدف این حملات تنها به ایجاد باورهای نادرست درباره مسلمانان کمک می کند و گفتمان نفرت را افزایش می دهد. روندی که خطرناک و خسته کننده است.

این مقاله نوشته شایسته عزیز روزنامه نگار مسلمان و محجبه مستقر در بریتانیا که در روزنامه انگلیسی گاردین منتشر شده است، وی مفسر امور بین المللی است و مقالات وی در روزنامه گاردین منتشر می شود.