به گزارش خبرنگار مهر، ظهور هرمنوتیک از دل تفسیر کتاب مقدس و پیدایش هرمنوتیک فلسفی در قرن نوزدهم، محور مباحث این کتاب است. نویسنده از پرسش‌های بنیادین هرمنوتیک فلسفی در اندیشه‌های شلایرماخر و دیلتای آغاز کرده و زمینه‌های شکل‌گیری چرخش هستی‌شناختی هرمنوتیک نزد هایدگر و گادامر را شرح می‌دهد.
مناظره گادامر و دریدا در پاریس و پیامدهای مهم آن، دستاوردهای پل ریکور، تاثیر هرمنوتیک بر فلسفه انگلیسی - آمریکایی از طریق افکار ریچارد رورتی و برداشت پست‌مدرن جیانی واتیمو از هرمنوتیک از دیگر مباحثی است که در این کتاب مورد بررسی قرار گرفته است.
اغلب نمایندگان سرشناس هرمنوتیک معاصر (گادامر، ریکور و پیروانشان) پا جای پای هایدگر گذاشته‌اند. هرچند دقیقا به صراط مستقیم فلسفه اگزیستانس هایدگر نرفته‌اند. این اندیشمندان بیشتر به از سرگیری مباحثه در علوم انسانی که کمابیش مورد غفلت هایدگر بود، توجه نشان می‌دهند و از همین رو دوباره به سنت شلایرماخر و دیلتای پیوسته‌اند، اما از پذیرش این‌که هرمنوتیک باید در وهله اول کارکردی روش‌شناختی داشته باشد، خودداری می‌کنند.
بعد از مقدمه (معانی هرمنوتیک)، عناوین فصول کتاب «هرمنوتیک» به این ترتیب است: مفهوم کلاسیک هرمنوتیک، ظهور یک هرمنوتیک کلی‌تر در قرن نوزدهم، چرخش اگزیستانسیال هرمنوتیک نزد هایدگر، سهم بولتمان در شکوفایی هرمنوتیک، هانس گئورگ گادامر: هرمنوتیک رویداد فهم، هرمنوتیک و نقد ایدئولوژی، پل ریکور: هرمنوتیک خودِ تاریخی در برابر نزاع تفاسیر، هرمنوتیک و ساختارشکنی، هرمنوتیک پست‌مدرن:رورتی و واتیمو و بخش پایانی با عنوان جمع‌بندی (وجوه کلیت هرمنوتیک).
قسمتی از این کتاب را می‌خوانیم:
به این ترتیب تجربه‌ی اثر هنری متضمن یک بازی جدّی [و همه جانبه] است. یک طرف این بازی «نمو واقعیت» است که گویی منکشف می‌شود و خودش را به روی ما می‌گشاید یا حتی خودش را به ما تحمیل می‌کند و، طرف دیگر، واکنش ماست: هیچ‌کس نیست که به کمند حقیقت اثر هنری در نیفتد و بی‌اعتنا از کنارش بگذرد. این انکشاف واقعیت «دگردیسی‌یافته» و «بازشناختنی» در اثر هنری، ما را نیز متحول می‌کند. [گادامر شعری از ریلکه نقل می‌کند که] اثر هنری همیشه پندم می‌دهد «باید زندگی‌ات را تغییر دهی»!
گادامر این الگوی اثر هنری و استواری و استحکام یگانه‌اش را به علوم انسانی تعمیم می‌دهد. او می‌گوید حقیقت علوم انسانی بیشتر به «رویداد» (که ما را مسخّر می‌کند و چشمانمان را به روی حقیقت می‌گشاید) متکی است تا به روش. حال می‌فهمیم چرا گادامر در ابتدا عنوان فهم و رویداد را برای اثرش برگزیده بود. او می‌خواست از این طریق خاطرنشان کند که وقتی برای تضمین «عینیت» تجربه‌ی ممتاز حقیقت روشی را بر آن تحمیل می‌کنیم، شاید دیگر حقیقت از دست شده باشد. آیا جز این است که [با تحمیل این روش] میدان را خالی می‌کنیم برای آرمان روش‌شناختی شناخت، که اگرچه به‌جای خود مشروع و موجه است، چهره‌ی تجربه‌ی حقیقت منضم در علوم انسانی و تجربه‌ی هنر را مخدوش می‌کند؟
این کتاب با 136 صفحه، شمارگان هزار و 500 نسخه و قیمت 7 هزار و 500 تومان منتشر شده است.
نظر شما