برزو نیک‌نژاد کارگردان سریال «دردسرهای عظیم» در گفتگو با خبرنگار مهر درباره نخستین تجربه کارگردانی‌اش در تلویزیون اظهار کرد: همه چیز را به حساب استقبال مردم می‌گذارم. قبول دارم سریال ما ضعف‌هایی داشت که به دلیل سرعت بالا پیش آمد اما من معتقدم تلویزیون برای مردم است و چون آنها از سریال راضی بودند، من هم راضی‌ام.
وی در پاسخ به اینکه آیا خبر ساخت سری دوم این سریال را تأیید می‌کند یا خیر، افزود: همانطور که شما نمی‌دانید فردا زنده هستید یا خیر، من هم نمی‌دانم آیا سری دوم این سریال ساخته می‌شود یا نه. مهم این است با کاری که بعدا شاید انجام دهیم شرمنده نشویم و سرمان رو به پایین نباشد.
نویسنده سریال «دودکش» تصریح کرد: تنها این را بگویم که حتما تهیه کنندگان سریال خیلی بیشتر از من به ساخت سری دوم فکر می‌کنند. به نظرم مردم خاطره خوبی از این سریال دارند؛ آن هم در مدتی که خیلی‌ها مسافرت بودند، برخی قسمت‌ها با مسابقات ورزشی همزمان شد و شرایطی حاکم بود که خودم هم فکر نمی‌کردم سریال تا این حد با استقبال روبرو شود.
اگر قصه جذابی باشد از «دردسرهای عظیم 2» فرار نمی‌کنم
نیک‌نژاد تصریح کرد: بنابراین اگر قرار باشد سری دوم سریال را بسازیم باید همت بزرگتری از خود نشان دهیم. اگر توانستیم و قصه‌ای پیدا شد که تصور کنیم مردم می‌نشینند و نگاهش می‌کنند، چرا از ساخت سری دوم فرار کنم؟ در غیر این صورت صرفا از محبوبیت این اثر به نفع خودمان استفاده کرده‌ایم و بهتر است سریال ساخته نشود.
وی یادآور شد: گرچه مطمئنا با وجود دو تهیه کننده عزیز سریال این اتفاق نمی‌افتد. «دردسرهای عظیم» قصه‌ای خوب و مردم پسند داشت، نویسنده‌اش هم من نبودم. البته همانطور که آثار آگاتا کریستی را کارگردان‌های مختلفی ساخته‌اند شاید اثر بعدی علیرضا کاظمی‌پور و سعید جلالی را من نسازم.
مردم بازیگران را به اسم شخصیت‌هایشان صدا می‌زدند
این دستیار کارگردان باسابقه سینما و تلویزیون درباره خاطرات خوبش از این پروژه توضیح داد: مردم در طول ساخت و پخش سریال فقط به ما انرژی می‌دادند. در 15، 20 روز آخر وقتی دوربین دست می‌گرفتیم تا کار را ضبط کنیم، دنبالمان راهپیمایی شکل می‌گرفت و مردم می‌خواستند کنارمان باشند. جالب اینکه هیچ کدامشان اسم بازیگران را نمی‌آورند و آنها را با اسامی شخصیت‌هایشان از جمله لطیف، بهار، فرهان و... صدا می‌کردند؛ این یعنی مردم شخصیت‌های کار را باور کرده بودند و آنها را دوست داشتند.
نیک‌نژاد تأکید کرد: از همین رو، ترجیح می‌دادیم کمتر بخوابیم و بیشتر کار کنیم تا کار عجله‌ای نشود و مردم نرنجند. گرچه اگر باز هم وقت بیشتری در اختیار داشتیم، شک نکنید کار بهتر می‌شد. ما این سریال را سه ماه و نیمه تمام کردیم.
تولد یک ورزش عجیب در کارهای تلویزیونی!
وی افزود: دوی ماراتن هم تعریف مشخصی دارد اما ما در تلویزیون به ورزش عجیبی رسیده‌ایم. زمانی که من برنامه ریز بودم، 26 قسمت را در چهار ماه برنامه‌ریزی می‌کردم، البته با فیلمنامه کامل. اما وقتی فیلمنامه به روز نوشته می‌شود، مثل این می‌ماند که در ماراتن، با سرعت دو چهارصد متر شرکت کنی، خب این دیگر اسمش ماراتن نیست و ورزش جدیدی است که باید عنوانش ثبت شود و برایش فدراسیون بزنند!
کارگردان «دردسرهای عظیم» با بیان اینکه اکنون به قدری خسته است که توان آغاز ماراتن دیگری را ندارد، بیان کرد: تلویزیون را دوست دارم اما جداً از این رسانه به خاطر مخاطبانش می‌ترسم. چون پیش آنها حق اشتباه ندارم و نباید خسته و عصبی باشم.
دستیاری کار خوب را به کارگردانی اثر ضعیف ترجیح می‌دهم
وی در این باره که آیا اگر باز هم به او پیشنهاد دستیاری و برنامه‌ریزی داده شود قبول می‌کند یا خیر، تصریح کرد: ما در جایی زندگی می‌کنیم که نمی‌دانیم چه چیزی در انتظارمان است. اگر پیشنهاد خوبی در عرصه کارگردانی داشته باشم، می‌روم اما اگر قرار باشد آثار متوسط و ضعیف باشند و من در خیابان سرم را پایین بیندازم، ترجیح می‌دهم دستیار و برنامه ریز کاری خوب باشم تا کارگردان کاری ضعیف.
نویسنده فیلم‌های سینمایی «پیتزا مخلوط» و «کلبه» ادامه داد: این روزها پیشنهادهایی برای نگارش هم دارم اما متاسفانه دستمزد نویسنده‌ها خیلی کم است. در حالی که سخت‌ترین کار نویسندگی است. دستمزد نویسندگی یک سریال برابر است با دستمزد یک بازیگر درجه سه که سه ماه مقابل دوربین می‌رود. اما نویسنده باید 7،8 ماه وقت بگذارد و مساوی با آن فرد دستمزد بگیرد. البته بازیگران درجه یک حقشان است که خوب پول بگیرند و کار ما را به واسطه حضور آنها می‌بینند.
اگر اجازه خانه بگذارد فیلم سینمایی دومم را می‌نویسم و می‌سازم
نیک‌نژاد اذعان کرد: اگر اجاره خانه به من فشار نیاورد و مشکلات دیگری نباشد، دوست دارم 4،5 ماه کار نکنم و متنی را بنویسم و خودم آن را کارگردانی کنم.
کارگردان فیلم سینمایی «ناخواسته» در پایان درباره زمان اکران این فیلم نیز گفت: امیدوارم اولین فیلم سینمایی‌ام در پاییز اکران شود. این روزها مشغول نگارش یک متن هستم تا دومین فیلم سینمایی‌ام را برای شرکت در جشنواره فیلم فجر بسازم. البته نمی‌دانم شرایط مالی و کاری این اجازه را به من می‌دهد که به جشنواره برسم یا خیر. اما ترجیحم این است فیلم سینمایی کار کنم.
نظر شما