ریشه ناکامی‌های فوتبال ایران کجاست/ شکست‌هایی که ربطی به مربیان ندارد!

به گزارش خبرنگار مهر، پس از شکست وینگادا دسته‌ای همیشگی علیه اجنبی ها موضع گرفتند. حالا و پس از شکست علی دوستی مهر هم لابد گروه همیشگی مخالف مربیان داخلی حمله متقابل انجام می دهند اما موضوع این است: لیگی که نمی تواند طی بیست سال حتی یک تیمش را به قهرمانی آسیا برساند چطور می خواهد تیم های ملی اش را قهرمان آسیا کند؟

شکست تیم فوتبال جوانان ایران به یمن و حذف از مسابقات قهرمانی آسیا با بزرگانی چون علی دوستی مهر و مهدی مهدوی کیا اگرچه ناباوانه بود و عجیب و غیر قابل باور اما تنها کلکسیون فوتبال ما را تکمیل کرد وگرنه اتفاق خاصی رخ نداده است

مگر باشگاه‌های ما قهرمان آسیا شده اند که تیم علی دوستی مهر بخواهد تیمش را قهرمان کند؟ اصالتا چند دهه است که در همین جام ملت‌های آسیا هم قهرمان نشده ایم که حالا ازشکست برابر یمن در رده پایه که نتایجش غیر قابل پیش بینی است شوکه شویم؟

اشکال از علی دوستی مهر یا دیگران نیست موضوع این است که باید اشکال را جای دیگری جستجو کرد. جایی شاید در کمیته جوانان یا حتی شهرداری هایی که زمین سه گوش و گود شهرزاد و یخچال و منبع را تبدیل به بازار روز کرده‌اند و دیگر حتی همان زمین خاکی‌های قدیمی مجانی هم در اختیار جوانترها نیست که از صبح بروند فوتبال و شب بیایند خانه! اشکال هر چه هست نه از وینگاداست و نه از علی دوستی مهر. عیب را باید جای دیگری دنبال کرد.

به یاد روزی افتادیم که وینگادا حذف شد و حمله به اجنبی ها شروع شد حالا هم لابد طیف مقابل این نبرد نژاد پرستانه می خواهند به علی دوستی مهر حمله کنند ولی واقعیت ماجرا این است که این یک دیدگاه اشتباه است و دردی از فوتبال ایران دوا نمی کند و ریشه مشکلات این نیست.

ریشه آنجاست که کی روش با علم بیشتر از همه اجنبی ها و وطنی های ما با صعود به جام جهانی مرهمی گذاشت روی زخم فوتبال ایران و ما تصور کردیم فوتبال ما همان است که کی‌روش اجرا کرده است!

اما فوتبال ایران این نبود. این قدرت را نداشت و یا اگر هم داشت ساخته لیگ انگلستان و آلمان و بلژیک بود نه لیگ ایران!

آنچه از لیگ ایران بیرون می آید همین‌هاست که می بینید و حتی منتقدین اجنبی ها خودشان هم نمی توانند و نتوانسته اند که تیمشان را در آسیا به جایی برسانند و آنها هم اگر تا مراحلی بالا می روند باز هم با اتکا به بازیکنانی است که از لیگ‌های اروپایی آمده اند وگرنه با لیگ ایران نمی توان به جایی رسید و می توان از تایلند 4 تا خورد و به یمن هم حتی باخت یمنی که شاید کل جمعیتش در مجموعه ورزشی  آزادی جا شوند!

در واقع این مسابقات و آن حذف‌ها به سود کی روش و به ضرر لیگ تمام شد. لیگی که کیفیت ندارد، سازنده نیست و متیمهایش حتی نمی توانند طی بیست سال یک بار قهرمان آسیا شوند! و کی روش دقیقا از دل همین لیگ است که کی روش تیم را به جام جهانی برده هرچند معلوم نیست حتی خودش هم بتواند دوباره این حرکت را رقم بزند.