مجله مهر: کمتر از یک ماه از افتتاح کلینیک گذشته که سری به آنجا می زنم. مقصد شهرک غرب است؛ بلوار ایوانک. با آدرسی که در اختیار دارم مستقیم به محل مورد نظر می رسم. کلینیک یا همان خیریه مرحومه تاج الزمان دانش، تابلو کوچک طلایی رنگی دارد که در کنار در ورودی یک ساختمان زیبا در بلوار ایوانک شهرک غرب نصب شده است؛ در نخستین باری که به این کلینک مراجعه می کنی این تابلو طلایی به تو می گوید راه را درست آمده ای. راهی که به یک منطقه مسکونی بسیار دنج و آرام و صد البته با منازلی آنچنانی ختم می شود و کلینکی که قرار است محل درمان سرپایی خبرنگاران باشد.
کلینیک، تمیز و خلوت است. لوازم هنوز بوی نویی می دهند و به غیر از من هیچ ارباب رجوع دیگری در آنجا نیست. خانم منشی می گوید برای استفاده از امکانات این کلینیک باید توسط وزارت بهداشت به ما معرفی شوی. دکتر متخصص زنان، پزشک عمومی و تزریقات در آن روز خاص، تنها بخش های فعال بودند و به گفته منشی به زودی آزمایشگاه هم راه اندازی می شود.
دستگاه آب سرد و گرم در گوشه ای از سالن قرار دارد و قسمت شیک تر ماجرا آن نسکافه های روی میز است که برای پذیرایی از مراجعان گذاشته شده. برای لحظاتی فکر می کنم انقدر پولدار هستم که به یک مرکز درمانی خصوصی با کلاس آمده ام.
به گفته خانم منشی یونیت های دندانپزشکی در زیر زمین قرار دارد و واحد دندانپزشکی بعدازظهر ها فعال است. بیماران صبح ها توسط یک دندانپزشک عمومی معاینه می شوند و بعد از ظهرها طبابت تخصصی دندان شان توسط متخصصان انجام می گیرد.
خانم دکتر دستجردی گفته بود: همه خبرنگار ها می توانند به شکل رایگان از خدمات این کلینیک استفاده کنند و خانواده هایشان با تعرفه های دولتی در این درمانگاه درمان خواهند شد آن هم با پرونده سلامت الکترونیکی که برای آنها تشکیل خواهد شد. همچنین قرار بود تخصص هایی مثل زنان، ارتوپدی، چشم پزشکی، دندانپزشکی، پزشک عمومی، تخصص داخلی، قلب، پوست و... در این کلینیک به صورت سه شیفت به خبرنگاران و کارکنان وزارت بهداشت خدمات ارائه کنند که البته به دلیل شبانه روزی بودن کلینیک، در شیفت شب حتما یکی از متخصصان فعال خواهند بود.
وقتی از منشی کلینیک درباره سایر تخصص های موجود در این مکان سوال می کنم می گوید: «قرار بوده است روی سایت برنامه را بگذارند. شما نخوانده اید؟»
روی سایت خبری از برنامه های کلینیک نیست. این را وقتی می فهمم که چند ساعت بعد، در دفتر روابط عمومی وزارت بهداشت حضور پیدا می کنم تا معرفی نامه ام را برای این کلینیک بگیرم. مسئول روابط عمومی می گوید که به دلیل قطعی نبودن برنامه حضور متخصصان مختلف در کلینیک، هنوز برنامه را روی سایت قرار نداده اند. اما قرار است به تدریج بخش های مختلف کلینیک تکمیل شوند و بعد از نهایی شدن برنامه، آن را روی سایت قرار می دهند.
نامه نگاری برای ویزیت رایگان
بعد از اینکه با ارائه کارت خبرنگاری در این کلینیک به جایی نرسیدم به سراغ وزارت بهداشت می روم که اتفاقا در همان نزدیکی است تا معرفی نامه ام را بگیرم و مجددا به کلینیک ویژه برگردم. چند خبرنگار دیگر هم در اتاق روابط عمومی حضور دارند که برای دریافت همان معرفی نامه آمده اند. چون نامم در لیست خبرنگاران حوزه بهداشت و درمان بوده است، به سرعت برایم معرفی نامه صادر می شود و به فهرست بیماران کلینیک اضافه می شوم.
دکتر حسینی مدیر روابط عموعی وزارت بهداشت قبلا درباره نحوه استفاده خبرنگاران از کلینیک این طور گفته بود: «تمام خبرنگاران می‌توانند با ارائه مدارک لازم و تشکیل پرونده نسبت به دریافت معرفی نامه از این مدیریت، به کلینیک درمانی دانش اقدام نموده و از خدمات درمانی این کلینیک استفاده نمایند.»
دکتر حسینی با تاکید بر این که خبرنگاران تنها در صورت دریافت معرفی نامه از روابط عمومی وزارت بهداشت می‌توانند برای دریافت خدمات درمانی به کلینیک درمانی دانش مراجعه کنند، از تشکیل ستادی در روابط عمومی وزارت بهداشت جهت هماهنگی و معرفی خبرنگاران به این کلینیک خبر داده و گفته بود: «خبرنگاران باید پس از تکمیل مدارک لازم از ساعت 9 تا 11 صبح روزهای زوج با مراجعه به ستاد «خدمات درمانی خبرنگاران» نسبت به تشکیل پرونده و دریافت معرفی‌نامه اقدام کنند.»
از دکتر شبنم مهدوی، مدیر کلینیک ویژه خبرنگاران اطلاعات بیشتری می خواهم. او می گوید: «این کلینیک شبانه روزی است و در شیفت شب متخصص طب اورژانس، پزشک عمومی و پرستار حضور دارند که باید بگویم 95 درصد پزشکان کلینیک اعضای هیات علمی دانشگاه هستند. در حال حاضر پذیرش از طریق تلفن و یا حضوری صورت می گیرد اما در روزهای آینده که ممکن است مراجعه خبرنگار ها به این کلینیک بیشتر باشد تعیین نوبت از طریق سایت و به شکل الکترونیک خواهد بود.»
دکتر مهدوی در خصوص هزینه ای که برای این کلینک صرف شده است می گوید: «تا روز افتتاح یک میلیارد تومان هزینه شده بود اما این رقم تا کنون به یک میلیارد و 500 میلیون تومان رسیده است. همچنین در این کلینک متخصص طب سنتی هم حضور خواهد داشت. آزمایشگاه در هفته های آینده راه اندازی خواهد شد و تخصص آن هماتولوژی، بیوشیمی ,میکروب شناسی خواهد بود.»
در همان روز افتتاحیه برخی از اعضای کمیسیون بهداشت هم دعوت داشتند هرچند که برخی از نمایندگان که از قضا عضو کمیسیون بهداشت هم هستند از وجود چنین کلینیکی اظهار بی اطلاعی می کنند از جمله دکتر رنجبر زاده و برخی دیگر که می خواهند به نقل از آنها اظهار نظری نکنم و عنوان می کنند انجام چنین کارهای ویژه ای اصلا جالب نیست. دلیل بیشترشان هم یکی است: «معمولا شرع خوبی دارد اما خوب ادامه پیدا نمی کند.»
اما دکتر بشیر خالقی از دیگر اعضای کمیسیون بهداشت می گوید: «خیلی هم کارخوبی است. یک ساختمان توسط یک خیر به وزارت بهداشت اهدا شده بود این مکان قرار بود کلینکی باشد برای کارکنان وزارت بهداشت اما بعد قرار شد خبرنگار ها هم از آن استفاده کنند. هر وزارتخانه ایی در داخل ساختمانش این درمانگاه های کوچک را دارد و در وزارت بهداشت باید این درمانگاه کمی جدی تر باشد.»
دکتر شاهرخ رامین اما چندان موافق این کار نیست و می گوید: «راه اندازی هر کلینیکی از بابت تامین سلامت مردم خوب و ارزشمند است. خانم وزیر به خبرنگار ها لطف داشتند و کار خاصی برای خبرنگار ها کرده اند. اما سوال اینجاست اگر خبرنگاری نیمه شب خودش و یا خانواده اش دچار مشکل شوند و مثلا منزلشان در میدان ونک باشد قطعا از نزدیک ترین درمانگاه به منزلشان استفاده خواهند کرد و دیگر به این فکر نمی کنند که به شهرک غرب بروند تا از کلینیک ویژه شان استفاده کنند.»
رامین ادامه می دهد: «تامین سلامت جسم و روان خبرنگار ها که در معرض انواع و اقسام خطرات هستند بسیار لازم است اما کاش آنها به جای داشتن کلینیک ویژه بیمه درستی داشتند و می توانستند با آن بیمه از هر درمانگاهی که خواستند استفاده کنند. من اگر قرار بود کاری بکنم بیمه ها را تامین می کردم.»
و حرف هایش را با این جمله پایان می دهد: «قطعا منابع این کلینیک از منابع عمومی است و بیشتر شبیه یک کار تبلیغاتی است.»
به هر سوراخی سر زدن
دکتر حسین مبارکی، مشاور معاون توسعه و مدیر کل اداره منابع انسانی و پشتیبانی وزارت بهداشت یکی از کسانی است که می خواهیم با او درباره کلینیک خبرنگاران و هدف وزارت بهداشت از ارائه این خدمات به قشر خبرنگار سوال کنیم. این که چه حاشیه هایی درباره این کلینیک وجود دارد، اعتباراتش از چه محلی تامین می شود و در یک کلام، چه اتفاقی افتاده که وزارت بهداشت ناگهان به فکر تامین سلامت و رضایت خبرنگاران افتاده است. چند روزی به دنبال دکتر مبارکی می گردم اما هربار به بهانه ای از مصاحبه باز می مانم. در آخرین تلاشم، در حالی که مبارکی تاکید می کند مهمان دارم و زود سوالت را بپرس، به سوال اولم این طور پاسخ می دهد: «شما به اعتبارات کلینیک چه کار دارید؟»
می گویم: من خبرنگار هستم و باید اطلاع رسانی کنم. اما مبارکی به جای پاسخ دادن به سوال خبرنگاری که درباره کلینیک «خبرنگاران» سوال می کند، می گوید: «چرا شما خبرنگارها دست در هر سوراخی می کنید؟ چه کار به این کارها دارید؟» پاسخ من البته روشن است؛ می گویم چون این جزوی از کار ما است.
اما مبارکی که انگار قرار نیست این پرسش و پاسخ بی نتیجه را خاتمه دهد، این بار می گوید: «این چه کاری است که دارید. عوضش کنید!» و در نهایت بعد از این همه سوال و جواب می گوید که اعتبارات کلینیک از طریق دانشگاه ها تامین می شود. برای سایر اصناف هم برنامه های دیگری دارند؛ اما درباره این برنامه ها توضیح بیشتری نمی دهد و خداحافظی می کند. نتیجه این مصاحبه چند دقیقه ای این می شود که من خبرنگاری هستم که دست در هر سوراخی می کنم!
مریم نوروزی
نظر شما