به گزارش خبرگزاری مهر، محمدعلی معلمدامغانی رییس فرهنگستان هنر از برنامه مناسبتی كه در آغازین روزهای ماه محرم با سخنرانی حجتالاسلام فاطمینیا از رسانه ملی پخش شد، تشكر و قدردانی كرد.
در متن این یادداشت آمده است:
رسانه را سپاسگزاریم كه با برنامهای نه چون برنامههای دیگر درباره عاشورا حتی فرهنگستان هنر را به انجام وظایفش برانگیخت. باری تسمیه در جهان ما انسان ها مسئولیت آور است. اینكه فرهنگستان هنر یا دانشكده ادبیات، حوزه یا دانشگاه، به اعتبار مقام ها و مرامها از نقطه نظر نامها متذكر وظایفی میشوند... میشوند تا خود و دیگران را بدان وظایف متوجه سازند و آنگاه به بانگ بلند بگویند:
هر متاعی را ز هر مجموعه جستن كاهلی است/ بوی داغ از اجتماع لاله كاران میرسد
حتی تسمیه هم در جهان ما انسانها مسئولیت آور است. این كه فرهنگستان هنر باشی یا دانشكده ادبیات و هنر و یا حوزه و یا دانشگاه، مكانها و مقامها و نامها وظایفی را متذكر میشوند كه گوینده خود را و دیگران را بدان متوجه میسازد تا معلوم باشد كه:
هر متاعی را ز هر مجموعه جستن كاهلی است بوی داغ از اجتماع لاله كاران میرسد
باری انگیزه این تذكره برنامه شور انگیز عاشورای حسینی بود از سیمای جمهوری اسلامی ایران در محفلی همه عالمان دین و خردمندان و فرهیختگان امت از مرد و زن كه حجه الاسلام عارف ادیب آقای فاطمینیا خطیب آن مجلس بود و به اقتباس از فرمایشات آن بزرگ شاید گفت:
مجلس نه چون هر مجلسی منبر نه چون هر منبری
مجلسی و منبری چنان موثر ارجمند كه فرهنگستان هنر وظیفه خود دانست كه ضمن سپاس از گوینده و شنونده، رسانه را بدین قَدَر سپاس گزارده یادآور شود كه گاه به گویندهای توانا كه سخنْ نیكو میگوید و سخنِ نیكو میگوید و محیط سخن نیز به اعتبار مقامِ مكانش و مرام شنوندگانش برنامهای پدید میآید كه لاتَسْئَل مپرس.
باری رفتار و گفتار به مقتضای حال و مقال در بلاغت اصل اصیلی محسوب میشوند كه نه تنها در تغریر كه در تحریر و تصویر نیز جایگاه خود را دارند. بلاغت رسائی است تا معلوم باشد كه مكان، دلالت خود را دارد و زمره حضور دلیل شخص و شان خویشند چنانكه مصلا و مصلی و محصل و مَدرس و بالاخره مجلس و اهل آن هر كدام حاكی از دقایقی هستند كه به صد دفتر سخن به گفتار نمیآید چنانكه گفته اند: دو صد گفته چون نیم كردار نیست.
آنچنانكه حضور مثلا علمای اَعلام و طلبه علوم در مجلسی آن هم در كمیت چشمگیر دلیل اهمیت و ارجمندی آن مجلس است فَتَاَمَّل . اما درباره گوینده و خطیب یكی چون فاطمینیا به دلیل احاطه بر معارف دین و مذهب و ادب منظوم و منثور و تاریخ و تذكره و نیز فصاحت و بلاغت گفتاری به خویشتن قادر به انجام اجرای برنامهای شورانگیز است لیكن در مورد دیگران میتوان هر آن كه را به جهت برنامهای دعوت میكنند در معرض موضوع برنامه قرار دهند تا خود را مجهز و آماده سازد و نیز برای گوینده رسمی به وسیله نویسنده لایق اهل تحقیق «تِكْستی» تهیه شود كه جامع و مانع باشد و این چنین برنامهها به مختصر عنایتی توجه صالح و طالح را برانگیخته به هدف خویش میرسد. به هر حال چند بیتی از جهت تكریم گوینده ای كه در تعلیم ، دستی بلند و به انگیختن امید و بیم دمی ارجمند دارد.
مجلس نه چون هر مجلسی / منبر نه چون هر منبری
ثارالله است او در جهان / تا لطف حق را بنگری
خود را اگر قربان كنی ... / روزی بپای دلبری
ز اسرار عاشورای گل / چون بلبلان بوئی بری
خون خدا خون حسین / شاید كه در خون ننگری
خون حسین خون خدا / وحدت نگر تا رَه بری
در بند خون كیستی / ای بنده كز آن نگذری
هین روز عاشورا است / اینهان ای غریم سروری
شاید برون آید ز غیب/ آن دست و تیغ حیدری
بنیاد ظلمت بر كند / زین دهر از ظلمت بری
زین معبد پیغمبران / زین مسجد پیغمبری
باری ادب را پاس دار / ای تازی ای ترك ای دری
شاید به مجلس بگذرد/ زهرا به مهر مادری
زین روی گفتند عاشقان / شرم است شرط دلبری
شرم از خدا و از رسول / وز آدم و جن و پری
كاین مجلس و منبر همان / بر رغم كوری و كری
برپاست دائم كز سری / برجاست هل مَن ناصری
باری ببین ای دیده ور/ شاید كه اقرار آوری
این گفت پور فاطمه است / آن عارف ترك دری
مجلس نه چون هر مجلسی / منبر نه چون هر منبری