به گزارش خبرگزاری مهر، تاریخ شفاهی روشی میان رشته ای است که با بکارگیری روش های مختلف مصاحبه، داده هایی را درباره ی موضوی بر اساس بیان بازیگران، شاهدان و دست اندرکاران فراهم می آورد و در مواردی نیز بر اساس داده های مذکور روایتی از موضوع مورد تحقیق را شکل می دهد. روش تاریخ شفاهی عمدتا از سوی مورخان برای فراهم آوردن داده های تاریخی بکار گرفته می شود و بعضا بر اساس این داده ها روایت هایی موضوع نیز به دست داده می شود.
از سوی دیگر تاریخ فرهنگی، گذار از تاریخ سیاسی، دیپلماسی و نظامی به سوی موضوعات فرهنگی است و گونه نوینی از مطالعات و تحقیقات را در چارچوب مطالعات تاریخی موجب شده است. همچنین تاریخ فرهنگی خصوصا تاریخ جدید فرهنگی با طرح مباحثی در زمینه های مباحث معرفت شناسی چشم اندازی جدیدی را در حوزه مطالعات تاریخی مطرح کرده است.
تاریخ شفاهی و تاریخ فرهنگی، فارغ از تفاوت هایی که با یکدیگر دارند، محصول تحولات عمیقی است که در حوزه ی علوم انسانی، و به طور خاص مطالعات تاریخی از دهه ی 1961 به بعد رخ داد و چشم اندازهای جدیدی را در این زمینه موجب شد.
بدین ترتیب پرسشی که در این نشست مورد بحث قرار می گیرد عبارتست از اینکه تاریخ فرهنگی و خصوصا تاریخ جدید فرهنگی کدام چشم اندازهای جدید را پیش روی تاریخ شفاهی پزوهان قرار می دهد و این چم اندازها کدام تحولات را در این زمینه پژوهشی در پی داشته است؟
دو قلمرو مهم ابژه های تحقیق( قلمرو موضوع) و تاریخ حافظه و خاطره پژوهی (هستی شناسی) و نظریه های بازنمایی و باز آفرینی (معرفت شناسی) در تاریخ فرهنگی، خصوصا تاریخ جدید فرهنگی از جمله موضوعاتی است که در پیوند با تاریخ شفاهی مورد بحث قرار می گیرد.
این نشست با سخنرانی دکتر محمدعلی اکبری در روز یکشنبه مورخ 9 آذرماه 93 از ساعت 14 الی 16 در سالن اندیشه پژوهشگاه برگزار خواهد شد.
محل برگزاری: بزرگراه کردستان،خیابان ایرانشناسی (64)، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، طبقه سوم
