به گزارش خبرنگار مهر، آئین پاسداشت و تجلیل از دکتر بدرالزمان قریب زبان‌شناس و سغدی پژوه معاصر شب گذشته با حضور جمعی از اهالی فرهنگ و ادب در انجمن آثار و مفاخر فرهنگی برگزار شد.
دکتر غلامعلی حدادعادل، رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی در این برنامه ضمن تشکر ویژه از اهتمام دکتر محقق رئیس انجمن آثار و مفاخر فرهنگی در پیگیری برنامه بزرگداشت مفاخر، دکتر بدرالزمان قریب را تنها بانوی عضو پیوسته فرهنگستان زبان و ادب معرفی کرد و گفت: در چند سالی که دکتر محقق اقدام به برگزاری این سلسله بزرگداشت کرده‌اند تا به امروز ۱۳۴ کتاب در معرفی مفاخر فرهنگی ایران منتشر شده که در این میان فکر نمی‌کنم سهم خانم‌ها به تعداد انگشتان یک دست هم باشد که این نسبت نسبتی درست نیست و خانم‌های ایرانی بیش از این شایستگی توجه دارند.
حدادعادل ادامه داد: این مجلس هم از این نظر که تجلیل از یک دانشمند است اهمیت دارد و هم از این نظر که تجلیل از یک دانشمند «زن» است.
وی افزود: برای بنده ادای احترام به اعضای فرهنگستان هم وظیفه است و هم افتخار. اطاعت امر دکتر محقق هم که بر بنده واجب است و گرنه بنده در رشته تخصصی دکتر قریب یعنی «سغدشناسی» هیچ نمی‌دانم و تنها افراد معدودی را می‌شناسم که در این زمینه تخصصی به‌دست آورده باشند.
نخستین آشنایی در دانشگاه شیراز
رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی در ادامه به سابقه آشنایی خود با دکتر بدرالزمان قریب اشاره کرد و گفت: آشنایی بنده با ایشان به سال ۱۳۴۵ بازمی‌گردد که در سن ۲۱ سالگی مربی فیزیک دانشگاه شیراز بودم. بخش فیزیک این دانشگاه در اسقند ۴۵ به ساختمان علوم و ادبیات منتقل شد و چون من در انجمن اسلامی هم فعالیت داشتم مدیریت امور نمازخانه دانشگاه هم به من محول شد و مرتب باید به آنجا سر می‌زدم.
حدادعادل ادامه داد: در‌آن سال‌ها اتاق کار خانم دکتر قریب در همان راهرویی بود که نمازخانه دانشگاه در آن قرار داشت و به همین دلیل بنده دائم ایشان را می‌دیدم. هرچند آن روزها فاصله رشته تخصصی بنده با حوزه کاری ایشان خیلی بیشتر از امروز بود. سال‌ها بعد در سال ۵۰ ایشان به دانشکده ادبیات تهران آمدند که من از سال ۴۸ در آن دانشکده دانشجوی ادبیات بودم. بعد از انقلاب هم که در فرهنگستان بیش از گذشته در خدمت این استاد بزرگوار بوده‌ام.
وی در ادامه با اشاره به اصل و نسب دکتر قریب افزود: خیلی علاقمندم کسی همت کند و تمام بزرگان و مفاخر خاندان قریب در یکصد سال اخیر در قالب یک کتاب فهرست و معرفی کند. افتخارات این خاندان به واقع به اندازه یک کتاب مفصل علمی است که حاصلی پرافتخار برای ایران و استان مرکزی خواهد داشت.
جایگاه ادبی بدرالزمان در ۲۷ سالگی
حدادعادل در بخش دیگری از سخنانش با اشاره به کتاب قدیمی «زنان سخن‌ور» به قلم علی‌اکبر مشیرسلیمی از روزنامه‌نگاران با سابقه ایرانی که در سال ۱۳۳۵ به رشته تحریر درآمده است، بخش‌هایی از این کتاب که در ۲۷ سالگی بدرالزمان قریب به جایگاه ادبی و فرهنگی او پرداخته بود را قرائت کرد. در این کتاب بدرالزمان قریب به‌عنوان «بانویی ۲۷ ساله و مجرد از خانواه‌ای محترم» معرفی شده که از سرآمدان زبان و ادب است. یکی از غزل‌های او هم با تخلص «بدری» در این کتاب درج شده بود که دکتر حدادعادل آن را قرائت کرد.
عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس شورای اسلامی در ادامه تأکید کرد: دکتر بدرالزمان قریب در حوزه تخصص خود امروز مرجعیت جهانی دارد هرکس بخواهد درباره آثار مرتبط با سغذشناسی قضاوت و داوری داشته باشد گمان نمی‌کنم معتبرتر از ایشان در دنیا وجود داشته باشد این افتخاری برای کشور ماست.
حدادعادل افزود: غیر از این وجه علمی، دکتر قریب وجه توجه دیگری هم دارند که اهمیت آن کمتر از این وجه علمی نیست و آن شخصیت و سجایای اخلاقی ایشان است که سبب شده هر کس در مصاحبت با ایشان احساس آرامش کند.
هیچ‌گاه گله و شکایتی نداشت
وی افزود: در طول این سال‌ها به خصوص از سال ۷۷ که ایشان عضو فرهنگستان بوده‌اند هیچ‌گاه گله و شکایتی از زبان‌شان نشنیدم و هیچ وقت ندیدم که بد کسی را بگوید. همواره با خوشرویی، محبت و تواضع در محافل حاضر می‌شوند و به سوالات و ابهامات پاسخ عالمانه و دقیق می‌دهند. به همین دلیل هم همواره مورد احترام همگان بوده‌اند.
حدادعادل در ادامه ضمن بیان خاطره‌ای از اعزام اعضای فرهنگستان به مشهد گفت: بنده در‌آن سال بي‌انصافی کردم و خانم دکتر قریب را با وضع جسمی‌ای که داشتند با قطار عازم کردم و انتظار داشتم حداقل با گله و شکایتی از سوی ایشان مواجه شوم اما صبر و محبت ایشان به گونه‌ای بود که جوان‌ترهای گروه را هم ناگزیر از صبوری کرد.
رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی در پایان تأکید کرد: بازهم سپاسگذارم از انجمن مفاخر فرهنگی که شرایطی را فراهم آورد تا جمهوری اسلامی ایران برای چندمین بار به این بانوی ارزشمند و بزرگوار ادای احترام کند.
