به گزارش گروه دين و انديشه "مهر" ، پرفسور رولاند پيچ در سمينار آنه ماري شيمل و ايران به موضوع عرفان مولانا جلال الدين رومي در آثار آنه ماري شيمل پرداخت.
وي با اشاره به تأثير شگرف آنه ماري شيمل بر تقارب فرهنگهاي شرق و غرب، نقش پذيري عميق اين شخصيت فرزانه را از عرفاي اسلامي و به ويژه عارفان ايراني مخصوصاً مولوي و جامي و نقش آن بزرگوار در شناساندن مفاهيم پربار فرهنگ اسلامي به جامعه غرب و ايفاي نقش حلقه ارتباطي ميان دو دنياي شرق و غرب به ايراد سخن پرداخت.
پروفسور پيچ افزود: آنه ماري شيمل عرفان را عشق به مطلق نيز تعريف كرده است. عشق الهي اين امر را براي سالك ممكن مي سازد تا نه تنها تمام رنج ها و بلاهائي را كه توسط خود خداوند براي او تقدير مي شود، تحمل كند، بلكه از آن لذت هم ببرد.
استاد دانشگاه مونيخ تصريح كرد: اين عشق مي تواند دل عارف را به حضور الهي ببرد؛ مانند شاهيني كه طعمه خويش را پيش مي برد، تا او را بدين نحو از تمام مخلوقات زماني – فاني- جدا كند. آنه ماري شيمل با اشاره به جلال الدين رومي مي فرمايد: او در كنار احمد غزالي و فخرالدين عراقي يكي از بزرگان عرفان عاشقانه اسلامي است.
پروفسور پيچ در ادامه سخنان خود افزود : آنه ماري شيمل آنجا كه به گفتار در باب فقر مي پردازد مي گويد اگر مي توانستيم اساسا از نظريه اي در مورد مفاهيم عرفاني نزد مولانا سخن بگوئيم، در آن صورت قطعا مفهوم محوري آن فقر مي بود.
وي درباره فقر اظهار داشت : فقر حقيقي به نور عظمت الهي پيوسته است و شرابي است كه درويش را هنگامي كه از خويشتن خويش تهي گشته پر مي كند. شيمل مي افزايد فقر نزد مولوي بزرگترين دليل و راهنما در سلوك است؛ دليلي كه متذكر فناء في الله مي شود. كمال فقر كه نهايتش در فناء است، آخرين مقصد عارف است.
بر اساس گزارش رايزني فرهنگي ايران در آلمان، پروفسور پيچ در پايان سخنراني خود گفت : خدمت ارزنده آنه ماري شيمل در اين است كه نه تنها جهان علمي، بلكه فراتر از آن، جامعه آلماني و بين المللي را با اين عرفان عاشقانه بي نظير آشنا ساخت و بدين وسيله قلوب بسياري از جويندگان حقيقت را نيز تحت تأثير خود قرار داد.
نظر شما