سهم سینمای مستند از جشنواره فیلم فجر زیرزمین برج میلاد است

محسن خان‌جهانی مستندسازی که پیش از جشنواره سی و سوم در 4 دوره از این رویداد سینمایی با مستندهای خود حضور داشته است، درباره کم و کیف سینمای مستند در جشنواره فیلم فجر به خبرنگار مهر گفت: برخلاف نظر بسیاری از دوستان مستندساز که معتقدند جشنواره فیلم فجر فرصتی برای دیده شدن آثار است من به هیچ عنوان به چنین پیش فرضی اعتقاد ندارم.

وی افزود: به اعتقاد من جشنواره فیلم فجر فرصت و افتخاری برای حضور مستندسازان در این رویداد مهم سینمایی است اما متاسفانه باید بگویم که جایگاه مستندساز در کاخ جشنواره زیرزمین است و تنها در دوران مدیریت محمدرضا عباسیان بر جشنواره فیلم فجر که خود او نیز مستندساز است، فیلم مستند از زیرزمین به سالن اصلی نمایش فیلم ها آمد و من توانستم فیلم «صندلی شماره 57» را در این سالن با منتقدان و خبرنگاران ببینم.

کارگردان مستند «انتهای خیابان پاستور» در ادامه صحبت های خود متذکر شد: از همین رو معتقدم سینمای مستند همواره به عنوان یک سینمای تحقیر شده در جشنواره فیلم فجر حضور دارد. بنابراین تا زمانی که یک مدیر تصمیم به تغییر جایگاه و ارزشمند کردن این نوع  سینما از بدنه سینمای ایران نگیرد، هیچ اتفاقی برای مستندسازان نمی افتد.

خان‌جهانی افزود: بنابراین جایگاه سینمای مستند در جشنواره فیلم فجر منوط به اهدای 3 سیمرغ بهترین فیلم، بهترین کارگردانی و بهترین دستاورد فنی شده است که این نوع تشویق ها به هیچ عنوان کافی نیست. حضور سینمای مستند در جشنواره فیلم فجر منحصر به پخش فیلم در یکی از سالن های 40 نفره زیرزمین برج میلاد شده و برای یک فیلمساز خیلی غم انگیز است که هنگام پخش فیلم تنها 5 تماشاگر در سالن حضور داشته باشند.

وی یادآور شد: بنابراین تا زمانی که یک مدیر به معنای واقعی تصمیم نگیرد سینمای مستند را از حاشیه در آورد، مطمئن هستم اتفاق ویژه ای برای مستندهای پذیرفته شده در جشنواره فیلم فجر نمی افتد. بیرون کشیدن سینمای مستند از حاشیه فیلم های داستانی جشنواره فیلم فجر اتفاق خاصی نیست و تنها ذره ای درایت می خواهد.

خان‌جهانی با اشاره به راهکار چگونگی پخش مستندهای پذیرفته شده در جشنواره فیلم فجر گفت: در مجموع 11 فیلم برای نمایش در جشنواره فیلم فجر انتخاب می شوند که می توان در فاصله بین پخش 2 فیلم بلند داستانی که یک ساعت و نیم فاصله زمانی است، فیلم های مستند را در سالن اصلی برج میلاد نمایش داد. به نظرمن پخش یک مستند از فیلمسازی که عمر خود را در این مسیر گذاشته در سالن اصلی برج میلاد به جایی بر نمی‌خورد و مشکلی پیش نمی آورد.

کارگردان فیلم «صندلی خیابان شماره 57» در ادامه صحبت های خود با اشاره به این مطلب که پیش از این در 4 دوره جشنواره فیلم فجر حضور داشته است، گفت: پیش از این 4 فیلم مستندم در دوره های متفاوت در جشنواره فیلم فجر نمایش داده شده است و جز در یک مورد از نمایش هیچ یک از آنها در جشنواره راضی نبودم و متاسفانه همواره در حاشیه فیلم های بلند داستانی جشنواره فیلم فجر قرار داشته است.

وی تاکید کرد: زمانی که حرف از چرایی این تحقیر می زنیم، مسئولان نام زیبای سیاست های تشویقی و حمایتی را به میان می آورند. نامی که فقط در جهت پاک کردن صورت مسأله به میان می‌آید.

محسن خان جهانی کارگردانی که دو فیلم مستند «آزاد راه» و «گزارش یک بازپرس» را برای ارزیابی هیات انتخاب ارائه کرده بود، درباره انتخاب «آزاد راه» برای حضور در سی و سومین جشنواره فیلم فجر گفت: با احترام به نظر هیات انتخاب باید بگویم که من شخصا دوست داشتم مستند «گزارش یک بازپرس» انتخاب می شد اما از نگاه مثبت هیات انتخاب نسبت به این مستند نیز سپاسگذارم. البته امیدوار بودم مستند «گزارش یک بازپرس» در بخش «هنر و تجربه» نمایش داده شود.

وی در پایان افزود: یکی از اتفاق های خوب سینمای ایران راه اندازی گروه سینمایی «هنر و تجربه» است.چون این گروه سینمایی یکی از منسجم ترین فعالیت هایی است که در معاونت سینمایی انجام شده و خوشبختانه شاهد استقبال طیف های مختلف از این گروه سینمایی بوده ایم.